Gisteren had ik gekookt in de campingkeuken en even gekletst met een jongen die beweerde dat er ’s avond Possums (een soort buidelrat, ter grootte van een kat) uit de bomen kwamen en je ze met de hand kon voeren. Nou waren we al eerder op deze camping geweest (Renmark) en hadden daar niks van gemerkt. Bovendien kon ik echt geen beesten ontdekken in de bomen op het terrein terwijl die er toch moesten zitten. Enfin toen wij ’s avonds naar de wc gingen, zat er op zo’n 20 meter afstand inderdaad een Possum. Hij schoot met een snelttreinvaart de dichtstbijzijnde boom in, om vervolgens halverwege te stoppen en razendsnel terug naar beneden te komen en zo’n 5 meter onze richting te rennen. Terwijl Jooske en ik elkaar vastgrepen en afscheid van elkaar namen, schoot hij gelukkig alsnog een boom in en hebben we hem niet meer gezien. Het was donker dus echt goed hebben we hem niet gezien maar wel dat hij behoorlijk groot was en een enorme pluimstaart had.
Zo vandaag zouden we niet al te veel rijden. Naar Sydney is nog zo’n 1100 km en daar trokken we drie dagen voor uit. Weliswaar met een meerdaagse stop in de Blue Mountains maar we hadden dus tijd om het rustig aan te doen. Na zo’n 375 km zou er, een 20 km van de route, een gelegenheid zijn om te kamperen volgens onze wegenkaart. Enfin hoe we ook zochten en keken nergens een camping te bekennen in het gehuchtje. Doorrijden dan maar. De volgende camping was 160 km verder, en in de vrije natuur is voor mij een no-no met deze temperaturen. Het is al de hele dag bloedheet. Zelfs Jooske was blij met de airco vandaag. Er was weliswaar onderweg op zo’n 110 km nog een klein plaatsje maar daar stond geen camping aan gegeven. Dus verstand op nul en blik op oneindig, Jooske was moe en deed even der ogen dicht wat mij de gelegenheid gaf ook een dutje te doen onder het rijden. Even voor de duidelijkheid. Er zat, wat de laatste dagen zeldzaam is, praktisch niks op de weg en ik heb dan niet veel meer te doen als ons op de weghouden. Alle gelegenheid voor een klein slaapje dus.
Op een gegeven moment zag ik in de verte over vrijwel de hele horizon rookkolommen, naar mate we dichterbij kwamen werd de rook zwarter en dikker. Tijd om de schone slaapster te wekken want dat kon wel eens een mooi brandje worden. Een kilometer of twee voor de rook was Jooske wakker en zagen we dat op verschillende plaatsen (ook in de verte) het ‘gras’ in brand stond. Het dichtstbijzijnde brandje was zo’n 100 meter bij ons vandaag en we zagen de vlammen pakweg een meter hoog langzaam voortkruipen. Dus wij natuurlijk doen wat je in zo’n geval moet doen. Een foto maken en weer rustig verder rijden. Na een kilometer of 20 kwamen we door een plaatsje met 260 inwoners en zowaar stond er een klein blauw bordje met een witte caravan erop. Dus zodoende staan we nu op weer zo’n ‘municipal camping’ en hopen we dat ook dit keer de 15 dollar (+ 1 dollar voor de airco) niet opgehaald wordt. Er staan nog 2 vaste bewoners dus echt druk zal het niet zijn vanavond. Hoewel…. Er komt net zo’n enorme 4 wheeldrive met een caravan van een meter of 10 (echt waar) het terrein opgedraaid en komt naast ons staan. We zullen zien of de beheerder nu wel komt om zijn centen en anders….Tja we blijven Nederlanders natuurlijk.
Liefs Hans.
Ik heb inmiddels gedoucht en Hans is nu bezig te douchen. Het is toch wel heerlijk om weer de kraan in de camper open te kunnen draaien en water te krijgen! Ik heb vandaag in de camper afgewassen omdat er geen mogelijkheid was op deze camping en al hebben wij een boiler waar 15 liter water in opgewarmd zou moeten kunnen worden, tot nu toe is het heetste water meestal uit de koude kraan…mits je redelijk gauw na het rijden gaat afwassen natuurlijk – dankzij zonne-energie, want een zwart plastic watertank kan behoorlijk warm worden zo tijdens het rijden in de zon. De voorzieningen hier zijn afhankelijk van of je in de oude of de nieuwe gaat. Hans was bij aankomst als eerste naar de wc gegaan en was er niet over te spreken, maar toen ik ging vond ik het prima – een klein badkamertje met wc, douche en gootsteen, min of meer geschikt voor invaliden. Ik was natuurlijk in het nieuwe blok gegaan, en Hans in de oude! Toen ik net naar de douche liep zag ik dat onze buurvrouw ook ging douchen…maar zij was nog niet bekend hier dus bleef hangen bij het bordje met de prijzen – en ik heb even mijn record onopvallend snellopen verbeterd want er is maar één mooie vrouwen-badkamertje! Ik heb lekker gedoucht ;)
Vandaag was een lange rit en het was een felle, zonnige dag. Ik kreeg na een tijd last van brandende moeie ogen van de schelheid van het landschap, zo fel scheen de zon. We reden op zoek naar die ene onzichtbare camping eerst nog een aantal tientallen kilometers door een kaal landschap van gras waar om de tien meter een een-baans-bruggetje over een volledig droge sloot lag. Een enkele keer groeide er ook langs de droge sloot (en erin ook wel) eucalyptusbomen. Hmmm, misschien dat dit land op andere tijden van het jaar volledig onder water staat en dat er dan honderden riviertjes stromen waarover die bruggetjes gaan maar nu sloeg het echt nergens op! Wel zijn we langs een paar mooie grote ‘echte’ rivieren gereden vandaag, die heel rustig voortkabbelen en heel breed zijn. Een beetje zoals ik me de Mississippi voorstel, een brede modderige strook water met bomen ernaast en erin. Een mooi gezicht zijn ook alle boom-skeletten in het water, dode bomen die omdat ze zo ongelofelijk taai zijn wat hout betreft niet wegrotten maar gewoon blijven staan.
We zijn vandaag trouwens door drie staten gereden :) beginnend vlak voor de grens van Zuid-Australie en Victoria hebben we door Victoria gereden tot de Murray River bij Mildura die voor het overgrote gedeelte de noordgrens van Victoria bepaalt, en toen overgestoken naar de andere kant waar het New South Wales is. Ach ja, is wel grappig. We zijn nu tenslotte al drie keer in ons leven in Zuid Australie geweest, twee keer in Victoria, een keer in West Australie, een keer in de Northern Territory en een keer in New South Wales. Goed was dan wel allemaal tijdens dezelfde vakantie maar dat hoeft niet iedereen te weten ;) De vakantie begint toch wel tegen zijn einde te lopen, we zitten tenslotte al weer in de 6e week, en eigenlijk vind ik dat helemaal niet zo erg. Het is heerlijk en een paar weken meer zou ook wel lekker zijn geweest – dan hadden we natuurlijk een ander tempo gehad – maar ik heb inmiddels wel het gevoel dat ik een indruk van Australie heb en dus is het doel bereikt :) Op naar de volgende bestemming!
Liefs,
Jooske
)
)
)
)
)
)
)
)
)