15 maart 2007: Amman - Mount Nebo - Madaba - St. George Church - Aqaba
We hebben niet al te best geslapen, de bedden waren van gewapend beton en de kussens zo mogelijk nog harder. Het feit dat we toch al weer anderhalf jaar bij elkaar slapen en nu ineens weer in aparte bedden droeg ook niet bij aan een rustige nacht. Om maar niet te spreken van een of ander type die om half vijf ’s morgens het nodig vond gedurende een minuut of vijf iets door een luidspreker te zingen. Wat tie na een kwartier nog eens dunnetjes overdeed. Grrrrr, de politie moest er naar kijken. Tot overmaat van ramp werden we om 10 over zes via de automatische wekdienst gewekt, terwijl er toch echt half zeven was gezegd.
Enfin om 10 voor 7 der uit en om goed kwart over zeven zaten we beneden aan de ontbijttafel met wat op zich een aardig ontbijt was.
Opeens zagen we dat het buiten sneeuwde. WAT!?! Ja het sneeuwde en niet zo’n klein beetje ook. Hilariteit alom natuurlijk. Maar het sneeuwde, zeker voor Jordaanse begrippen, erg hard en dit brengt het programma voor vandaag in gevaar. Met name de rit naar Petra, een van de hoogtepunten van de reis. We zijn eerst het programma van vandaag af gaan werken om dan in de loop van de dag te zien en vooral te horen van het Jordaanse agentschap van Kras of de wegen gesloten waren voor de lange rit naar Petra. We zijn op een paar plekken oude stenen, mozaďeken en byzantijnse kerken gaan bekijken. Op zich allemaal leuk en interessant maar het leukste was toch wel dat het zo hard sneeuwde dat de kinderen en studenten sneeuwvrij kregen. Op een gegeven moment liepen we op de berg Nebo (daar waar god Mozes het beloofde land liet zien (het huidige Israël)) begon het zo hard te hagelen dat de stenen echt pijn deden op je hoofd en handen. We vluchten de kerk in waar we sowieso moesten zijn om een of ander mozaďek te bekijken. Toen we weer naar buiten gingen sneeuwde het nog lichtjes maar de lucht was bijna zwart. En juist aan de overkant onder die zwarte wolken baadde dat beloofde land in het felle zonlicht. Werkelijk een prachtig gezicht.
Waarschijnlijk heeft Mozes ook zoiets gezien heeft en wat voor ellende dat allemaal veroorzaakt heeft is bekend.
Inmiddels was het bericht doorgekomen dat de weg naar Petra inderdaad afgesloten was. Ik moet zeggen dat ik er mijn vraagtekens bij heb. Want het was rond 13.00 uur warm water gaan regenen en er was geen sneeuwvlok meer te zien. Nadat we in Madaba een lekkere lunch gebruikt hebben en nog wat rondgelopen hebben zijn we op weg naar de Dode zee gegaan. Ondertussen goot het van de regen en dat leverde erg mooie beelden op van prachtige vergezichten en bergketens. Normaal gortdroog en kaal, nu glinsterend van de regen. Bij de Dode zee hebben we een stop gemaakt. Helaas niet om te drijven op het water maar om toch een paar mooie plaatjes te schieten van de met zout bedekte rotsen aan de kust. Ik vond het erg leuk om te realiseren dat ik in 1984precies aan de overkant had gestaan en gezwommen in diezelfde Dode zee. Het was toen nog zo’n 250 km naar onze nieuwe bestemming voor die dag Aqaba aan de Rode zee. We reden door een prachtige woestijn met werkelijk weer de mooiste vergezichten. We zagen veel bedoeďenen met hun kuddes geiten en schapen en we zagen regelmatig een of meerdere dromedarissen. Ook passeerden we diverse controle posten van de militairen, compleet met steeds een jeep met .50 machinegeweer. We hoorden de chauffeur steeds wat in het Arabische zeggen met het toverwoord Hollandia en dan konden we weer verder. Arabische personenauto’s moesten vaak stoppen en alle inzittenden en bagage werden in de berm nagekeken. Na nog een korte stop voor thee e.d. en een sanitaire stop kwamen we in het donker aan in Aqaba. In het Golden Tulip waarvan ik op internet gelezen had dat het maar zo zo was. Maar ook een sporadisch bericht dat er een nieuw management in zat en het nu beter was. Nou dat laatste klopte. We hebben een prachtige kamer en het eten was ook uitstekend. Zoals steeds in buffetvorm. Lekker makkelijk.
Na het eten hebben we met de reisleidster afgerekend voor de facultatieve excursies in Jordanië en de fooienpot e.d. Wij zijn hierna recht gaan douchen en gaan nu zo slapen want al met al is het aardig vermoeiend. Gelukkig hebben we alle elektrische apparaten kunnen opladen en die foto’s op de laptop kunnen zetten want morgen is het de bedoeling dat we in Wadi Rum een woestijntocht van drie uur gaan maken in een open pick-uptruck. Daarbij zullen we dus de batterijen van het fototoestel nodig hebben. We kijken er naar uit want Wadi Rum moet erg mooi zijn. Nou mensen dat was het weer, ik ga pitten en Jooske ligt te vechten tegen de slaap maar wilt graag nog even mijn brouwsels lezen.
Liefs Hans.
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)