18 maart 2007: Wadi Mosa - Shobaq Castle - Al Mujib stuwdam - Dode Zee - Amman
Vandaag gaan we weer terug naar Amman, als tussenstop op onze reis naar Damascus de hoofdstad van Syrië. Omdat we de eerste dag van onze route af hebben moeten wijken vanwege de sneeuwval moet er vandaag de keuze gemaakt worden om of naar het kruisvaarderskasteel van Kerak of naar de Dode zee te gaan. E.e.a. is mede afhankelijk van het weer aangezien de enige reden om naar de Dode zee te gaan het ‘zwemmen’ in het zoute water is. Na mijn kleine schermutseling over de dollars van de eerste avond zijn de reisleidster en ik elkaar wat aardiger gaan vinden en het blijkt dat we over een aantal zaken op een lijn zitten. Ik heb dan ook al mijn voorkeur voor de Dode zee laten blijken. Om de doodeenvoudige reden dat we nog meer kruisvaarderskastelen zullen zien en de sensatie van drijven op het water alleen in de Dode zee te ervaren is en nergens anders op de wereld. In de bus blijkt al snel dat we inderdaad naar de Dode zee zullen gaan ondanks dat het weer niet helemaal meewerkt. Maar bij slecht weer kunnen we dan uitwijken naar de plaats waar Christus gedoopt zou zijn door Johannes de Doper. Maar voorlopig hebben we een flinke rit voor de boeg. Het is half negen als we wegrijden van het hotel bij Petra en half twee als we bij de Dode zee arriveren. We hebben dan wel een theestop gemaakt en twee fotostops, een voor de ruďne van een kruisvaarderskasteel Shobeq en een voor het mooiste uitzicht in Jordanië over Wadi Mujib. Een prachtig vergezicht over een vallei met beneden de Jordaan. Heel erg mooi maar Jooske en ik vonden het uitzicht gisteren hoog boven Petra indrukwekkender met de ruige rotsformaties.
Bij de Dode zee hebben we eerst weer gebruik gemaakt van het lunchbuffet en daarna zijn we gaan zwemmen in de Dode zee. Zwemmen is een wat groot woord want door 25% zout in het water blijf je praktisch op het water drijven en is echt zwemmen haast ondoenlijk omdat je je armen en benen amper onder water krijgt. Een heel leuke sensatie en als het water niet zo zout was dat het na een minuut of 10 vreselijk begint te prikken en je op moet passen niets in je ogen te krijgen zou je het best een tijdje vol kunnen houden daar.
Na het zwemmen hebben we ons grondig gedoucht met koud water brrrr maar toch beef je steeds het zout proeven op je huid. Overigens heeft het zout een hele koek langs de vloedlijn gevormd en ieder steentje dat daar ligt zit onder de zoutkristallen. Jooske heeft nog een aantal kristallen verzameld en er foto’s van gemaakt. Meenemen heeft geen zin omdat ze een winter in ons klimaat niet overleven. Daarom was ook niemand van onze groep bereid de kristallen voor 1 dinar van haar te kopen. Om vier uur waren we weer bij de bus en vertrokken we naar ons reeds bekende hotel in Amman waar we om vijf uur aankwamen. Onze chauffeur Ibrahim houdt van stevig doorrijden.
In het hotel kregen wij, dankzij interventie van de reisleidster, weer een kamer met een tweepersoonsbed, zodat Jooske en ik elkaar niet te veel hoeven missen.
Over een half uurtje, zeven uur, gaan we weer eten en vroeg naar bed want morgen vertrekken we om half acht naar Damacus waar we gelijk een uitgebreide stadstour maken. En met alle grensformaliteiten is dat een drukke dag. We verzenden vanavond nog deze post omdat we niet helemaal zeker weten of we vanuit Syrië kunnen mailen. Dus niet getreurd als jullie een week niks van ons horen.
Liefs Hans.
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)