Vanochtend werd Hans al rond 6 uur wakker omdat hij naar de wc moest: lichte diarree, maar gelukkig zette het niet door. En omdat er wat minder mensen aan het overnachten waren vandaag, begon het gebonk en bewegen gelukkig pas rond 8 uur, dus we hebben redelijk kunnen slapen. Om 8:10 zijn we opgestaan om te ontbijten, en de lekkere wafelrolletjes van gisteren lagen er weer dus Hans en de jongste van de twee Belgische dames (die ze ook erg lekker vond) hebben er lekker van gesnoept. De twee Nederlandse meiden waren er ook, we denken dat het dokters in opleiding zijn, en ze hadden een handig uitwasbaar koffiefilter bij dus we hebben het even met hun daar over gehad en over reizen in het algemeen.
)
)
)
)
We vertrokken vandaag een kwartiertje eerder dan gepland, rond 9:15, met eerst nog een korte stop voor onze chauffeur om cola en sigaretten te kopen. Wij gebruikte die gelegenheid om nog even met z’n vieren te bespreken of we allemaal akkoord waren over zijn fooi – niet dat hij ons zou kunnen verstaan, maar soms voel je zelfs in een andere taal als mensen het over je hebben. We zaten inderdaad op een lijn en spraken af dat we per koppel het afgesproken bedrag zouden geven. Misschien leert hij dan als hij de helft krijgt van de ander dat hij zich wat professioneler moet opstellen. Of niet, het lijkt hem allemaal niet heel veel te interesseren! Buiten het dorp heeft onze chauffeur de auto weer volgetankt, en toen was het rijden.
)
)
)
)
Vandaag is in principe enkel een verplaatsingsdag, maar dat is zeker geen straf want het landschap hier in deze regio was prachtig en we genoten van de mooie bergen met verse sneeuw op de toppen, de groepen paarden en enkele ruiters overal. Iedereen gaat in overeenstemming met elkaar steeds op dezelfde plek zitten, Hans voorin, en ik achter de chauffeur en de Belgische dames naast mij en achter mij. Dit werkt voor iedereen prima, het heeft alleen wel als nadeel dat de chauffeur dus heel gemakkelijk zijn achteruitkijkspiegel op mijn voorgevel kan richten, en daar dus ook gretig en vaak in kijkt. Hij gebruikt die achteruitkijkspiegel tenslotte niet voor het rijden! Wat is het een ongelofelijke lompe griezel, vreselijk. Hij doet zelfs weleens zijn raampje naar beneden om te fluiten naar vrouwen op straat, en schijnbaar heeft hij zelf een vrouw. Arm mens!
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
Onze chauffeur reed vandaag bijzonder slecht: gevaarlijk, idioot, hard en agressief en hij gedroeg zich als een 12-jarig kind. We hielden af en toe onze adem in of een manoeuvre goed zou gaan of niet, zo reed hij op de snelweg graag op 1 meter afstand van zijn voorganger, en deed hij regelmatig agressief naar anderen (even gauw voor een ander schieten gewoon zodat die niet voorbij kan). Om maar te zwijgen van zijn telefoon die steevast tegen zijn oor geplakt zat als hij er niet mee zat te whatsappen – ik heb bijvoorbeeld mee kunnen kijken hoe hij in een of andere groepsapp foto’s van andermans dure auto zat te bekijken. Overigens draagt hij nooit een riem, al doet hij wel als hij denkt dat er politie is de riem over zijn borst trekken met zijn ene hand. Het is denk ik een geluk dat de auto een automaat is, want hij is zo vaak bezig met zijn ene hand, hij zou nooit in een schakel-auto kunnen rijden! We hebben allemaal heel smakelijk stiekem gelachen toen hij onderweg aangehouden werd door een politieagent en zijn pas net gekochte pakjes sigaretten af moest geven om de dreigende boete af te kopen!
)
)
)
)
)
)
)
)
)
Bij een tankstation aan een enorme rotonde (waar de koeien rustig OP de rotonde zelf stonden te grazen) hielden we een tank- en plaspauze. Er waren geen toiletten in het relatief nieuwe gebouwtje, wel twee oude gare vieze dropdowns in een hoekje van het terrein. Hans en ik vragen ons af of dit misschien is omdat er geen riolering is buiten de steden en/of het te duur is om riolering aan te leggen, of gewoon gemakzucht – je graaft een gat, zet er een hokje boven, is gat vol dan verhuis je het hokje naar ander gat, eeuwenoud principe…
)
)
)
)
Vandaag was zoals gezegd vooral een verplaatsing, maar we bezochten onderweg nog wel een aantal oude rotstekeningen van Boeddha, gemaakt door monniken op doortocht – dit was OOK Tamgaly genaamd, en had aan het begin van de reis Zadra wat verwarring gegeven; welke Tamgaly stond er op ons programma? De petroglieven of de boeddha’s? De petroglieven dus, en die hebben we gedaan, maar we kregen nu dan dus ook nog de Boeddha’s er gratis bij! Om er te komen moesten we een eindje offroad rijden tot we bij een rivier kwamen, en daar was een mooie toegangspoort gemaakt en kon je de vier Boeddha’s en wat teksten bekijken op een mooie rotswand aan de rivier. De lokale gids kwam met ons mee, zei niet zo veel, stond braaf bij ons op de groepsfoto, en maakte ondertussen nog wat stiekeme foto’s van ons – voor Facebook misschien? Hij moest in ieder geval lachen toen hij zag dat ik hem door had en foto’s van hem maakte!
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
Het werd ondertussen hoog tijd voor de lunch, maar die zou er aankomen beloofde Zadra, we gingen naar een speciale sjaslik-tent. Dus onze chauffeur had ondertussen weer uitgebreid de kans om zich te misdragen in het verkeer. En vooral, wat was het een dom haantje: hij moet en zal per se vooroprijden, maar weet de weg vaak niet precies, dus stopte een paar keer (midden op de snelweg) om te bellen naar de andere auto!!! We reden onderweg langs een hele reeks casino’s – later vertelde Zadra toen we ernaar vroegen dat die de stad uit verbannen waren. We moesten door een tolpoort en toen viel het ons pas goed op hoe veel auto’s er hier rijden met het stuur aan de verkeerde kant.
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
Na de tol scheurde onze chauffeur er weer idioot hard vandoor om maar voorop te kunnen blijven rijden, maar belde ook constant met Zadra. Hij was duidelijk ondertussen aan het zoeken naar de juiste afslag. Opeens bleek hij te ver doorgereden te zijn, stopte op de weg, reed een eindje achteruit (OP DE SNELWEG), en schoot zomaar de snelweg af de diepe modder in (hij moest op gegeven moment zelfs zijn 4WD inschakelen) om naar een nog in aanbouw zijnde viaduct te rijden om op die manier terug op de andere weghelft te komen. Wij zaten allemaal met op elkaar geklemde kaken van irritatie en hoopte vurig dat hij vast zou komen te zitten in de modder, zodat hij ons helemaal alleen eruit zou kunnen duwen. Want geen haar op ons hoofd dacht eraan om hem te helpen. Maar we kwamen er goed doorheen, reden het viaduct op en over en konden aan de andere kant weer invoegen. Het ergste is misschien nog wel dat hij niet de eerste was die daar had gereden! Hij zat ondertussen als een clown te lachen, en vond het duidelijk een geweldige grap.
)
)
)
)
)
)
Het sjasliktentje was gewoon een wegrestaurant langs de snelweg, niks van bijzonders. We kwamen er pas om 15 uur aan, en we kregen enkel wat brood, twee spiesen per persoon vol vet en zenen, en wat tomaten en komkommersalade, wat net als brood bij iedere maaltijd lijkt te horen. Een redelijk karige lunch dus, want de helft van het vlees moest je laten liggen omdat het (iig in onze Westerse beleving) niet eetbaar was. Zo te zien aan de chauffeurs en een enkele andere klant in het restaurantje waren daar de meningen over verdeeld, die aten namelijk alles met smaak op, of het nu vet of zenen of goed vlees was.
)
Wij en de Belgische dames moesten even onze frustratie over het ongelofelijk rijgedrag van onze chauffeur kwijt aan elkaar, terwijl de andere auto er een beetje schaapachtig bij zat, zij hadden namelijk inmiddels ook wel wat van zijn idiote gedrag gezien. We gaan hem onderhand de fooi geven puur om te bedanken dat hij geen ongelukken heeft gemaakt! Onze felle kleine Zadra met haar nepwimpers en roze gelnagels leek het op te pikken ondanks dat iedereen Nederlands sprak, was zelf ook boos op hem, en heeft hem vermoeden we tijdens de lunch een standje gegeven, want daarna reed hij wel iets rustiger en probeerde niet meer steeds voor te dringen.
)
Na het eten liepen Hans en ik even naar een mooi Sovjetmonument vlakbij – niet per se een oorlogsmonument zo te zien, wel mooi! Toen we zouden vertrekken deed de chauffeur proberen snel bij de auto te zijn toen ik zou instappen, zodat hij me erin zou kunnen helpen en dus een excuus had om me aan te raken of in ieder geval naar mijn billen te kijken – gelukkig stond Hans er. En helaas gaf Hans mij een lief klapje op mijn billen omdat hij dacht dat de chauffeur uit het zicht stond. Dat was dus niet het geval en de chauffeur had de grootste lol, dat lustte hij wel natuurlijk! Zucht.
)
)
)
)
)
)
Het duurde echter niet lang of onze chauffeur ging weer agressief rijden, zeker in de stad, vreselijk wat een hork. En tussen al het bumperkleven, snijden, bellen en whatsappen had hij ook nog tijd om zich te verlekkeren over mijn boezem! Zadra deed onderweg uitstappen en overstappen naar de auto van haar man, die haar stond op te wachten: zij woonde in Almaty en ging nu even gauw naar huis om haar kleren te wisselen en thuis op orde te brengen voor we straks met de trein vertrokken. Wij werden ondertussen door de twee chauffeurs naar een winkelcentrum gebracht (met Zadra weg begon onze chauffeur weer als een echte hork te rijden) waar we om 16 uur aankwamen en een uurtje konden rondlopen, voor we om 17 uur weer opgehaald zouden worden.
)
)
)
)
)
)
)
Tijdens het rondlopen kreeg ik opeens last, en moest naar de wc – ook diarree, net als Hans vanochtend. Gelukkig waren de wc’s in het winkelcentrum meer dan keurig netjes en schoon, en leek het verder niet door te zetten. Op de muur van de wc’s hing een klein instructiebriefje met tekeningen over HOE je op de wc moest plaatsnemen – we begrijpen heel goed dat als je opgegroeid bent met hurkwc’s, je nooit van je leven zou denken of er ook maar over piekeren om op een iets anders uitziende wc zoals een spoeltoilet te gaan zitten… Dat zou men je echt moeten uitleggen en ik snap ergens ook wel dat “hurkers” DAT dan weer onhygiënisch vinden. Want hoe vies/vuil/goor een hurktoilet ook kan zijn (hoeft niet overigens, die kunnen ook met spoelbakken gemaakt worden), je komt iig nergens mee in aanraking. We hadden op gegeven moment zin in een ijsje en kwamen maar niets tegen behalve een klein stalletje waar we een duur, tegenvallend ijsje kochten – en ja hoor, zodra we verder liepen kwamen we de ene ijssalon na de andere tegen!
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
Om 17 uur werden we weer opgehaald en door de chauffeurs naar een sjieke eettent gebracht voor een uitgebreide maaltijd. Daar kwamen we ook weer Zadra tegen, die inmiddels bepakt en bezakt was voor de volgende paar dagen. Het was een hele sjieke tent en we denken dat het een dure maaltijd moet zijn geweest, maar hij was inclusief – en goed genoeg om een afscheidsmaaltijd te zijn! Zo waren er heerlijke handgemaakte broodjes, nog warm van de oven, met kruidenboter en een lekkere caesar salade (zijn we sinds de Wereldcruise dol op!). We kregen vooraf een enorme bak goed gevulde soep, maar al tijdens die soep begon ik mijn eetlust te verliezen en kreeg buikpijn en een misselijk gevoel. Ik kon de geur van eten amper meer verdragen zelfs! Helaas natuurlijk net de eerste en waarschijnlijk laatste keer dat we lekker friet met steak kregen, grrrrr… Ik heb geknabbeld aan wat frietjes, brood en liet mijn lekker stukje steak voor Hans voor zover hij dat nog lustte, en was wel enigszins blij met het toetje, een appeltaartje met ijs – ik heb er een beetje in kunnen prikken en was vooral blij met het neutrale (en anders waarschijnlijk erg saaie) roomijs. Was nu precies goed!
)
)
)
)
)
)
)
)
)
Toen iedereen uitgegeten was vertrokken we om 18:45, en werden we naar het treinstation gebracht waar we om 19:15 aankwamen, en afscheid namen van de chauffeurs. Hans gaf onze chauffeur een hand met de fooi erin, en ondanks dat het een lompe hork is, leek zelfs hij inmiddels te snappen dat hij na een week lang mij min of meer lastigvallen geen kus of hand hoefde te verwachten van mij! Zadra had de kaartjes al en we konden netjes op tijd richting onze trein lopen.
)
)
)
)
Toen we op het perron kwamen bij lichte miezerregen hadden Hans en ik allebei een nostalgisch momentje – het was net weer de Transsib! Er zaten zelfs enigszins verregende dames op het perron manden en emmers vol appels en ander eten te verkopen.
)
)
)
)
)
)
We deelden een coupé met de twee Belgische dames waar we al heel de reis met veel plezier mee optrekken (er waren geen vaste zitplaatsen op naam dus we hebben van te voren geregeld dat we bij elkaar zouden zitten), en spraken gelijkgezind af dat het weinig zin zou hebben om te gaan slapen – we moesten namelijk om 02:50 al weer uitstappen… Dus hebben we gezellig de avond doorgebracht met kletsen, koffie, snoepen en naar (leuke!!) muziek luisteren via Hans zijn telefoon. Heel gezellig en de tijd vloog. De dames moesten wel lachen toen we ze een kopje koffie aanboden en waterkokertje, verlengsnoer, kopjes, koffiefilters en een bakje met zakjes poedermelk, thee, suiker, roerstaafjes en Nescafé tevoorschijn toverde! En de overgebleven wafelrolletjes van het ontbijt, in een stukje plasticfolie gewikkeld... Daar waren met name Hans en de jongste Belgische dame dol op namelijk! En de dames hadden chocola en snoepjes te trakteren, dus we hebben het gezellig gehad!
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
Tot onze verbazing keek op gegeven moment een conducteur even naar binnen (de deur stond open) en gaf de oudere van de twee Belgische dames een lichte berisping dat ze geen alcohol aan boord mocht drinken – ze had namelijk een blikje bier op het tafeltje staan. Die heeft dus de rest van haar biertje stiekem opgedronken en steeds het blikje tussen slokken door uit het zicht gehouden. Het werd al gauw donker en het landschap gleed in het donker aan ons voorbij terwijl wij over van alles en nog wat kletste!