Hans is vanochtend rond 7:45 opgestaan om te gaan douchen, en toen hij klaar was ben ik daarna onder de douche gestapt. Ik had vanochtend pijnlijke buikpijn en een opgeblazen gevoel plus hoofdpijn, maar voelde me verder weer goed en had geen last meer van diarree, gelukkig – hopelijk dus het laatste restje van wat het ook was. Wel ben ik nu verkouden, grrrrr! Maar dat is ook niet zo heel gek, want we lijken de laatste paar dagen in een koudegolf te zitten met iedere dag wel regen en miezer. Gelukkig heeft dat verder weinig effect op de dingen die we zien.
Rond 8:30 liepen we naar het ontbijt; was even niet helemaal duidelijk, want er was ons verteld dat het ontbijtzaaltje op de 6e verdieping was, maar de lift ging maar tot 5. Dus we zijn maar naar de 5e verdieping gegaan en daar bleek nog een trap omhoog te gaan naar de bovenste verdieping, waar inderdaad tafels en stoelen en een buffetje klaarstonden. Er waren geen schaaltjes voor de ontbijtgranen meer en we kregen de ober met geen mogelijkheid uitgelegd dat we schaaltjes nodig hadden, zelfs niet toen we wezen naar de lege plek op het buffet, wezen naar de corn flakes en onze handen in komvorm hielden… Hij wees in antwoord naar de platte borden. Zucht. Uiteindelijk ging er toch een lampje branden en kwam hij met 2 schaaltjes aanzetten voor ons. En begon het riedeltje opnieuw met de volgende klant!
)
)
De gebakken eieren duurde erg lang, maar we snapte al gauw waarom; het ontbijtzaaltje was weliswaar mooi gelegen op de 6e verdieping, maar alles moest uit de keuken in de kelder komen, en de bestellingen moesten ook mondeling naar beneden gebracht worden want er was geen telefoon of zo voor de obers. Je moest dus wel heel fit zijn wilde je hier ober zijn denk ik! Er was bij het buffet een schaal met een soort toast – gelukkig proefde een van de Belgische dames die bij ons aan tafel kwamen zitten als eerste, het bleek gefrituurd en héél vet te zijn, brrrrr!
Iets na 9 uur waren we uitgegeten en zijn nog even terug naar onze kamer gegaan, en gingen iets voor 9:30 naar beneden naar de lobby om te wachten op vertrek. We waren de enigste, behalve de oudste van de twee Belgische dames, maar geleidelijk druppelde iedereen langzaam de lobby in. Zadra zelf was de allerlaatste, en we waren net opgestaan om te vertrekken toen Hans zich besefte dat hij zijn jas in de kamer gelaten had, dus die is nog even gauw naar boven geschoten om hem te halen. Iets na 9:30 vertrokken we per bus en Hans begon gelijk aan een dutje – we worden steeds moeier merken we!
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
Onderweg zagen we in de velden veel klaprozen en een aparte lange bloemstaak die zo vaak voorkwam in sommige velden, maar ook in het wild, dat het me niet duidelijk was of het een gewas was, of een wilde plant!
)
)
)
)
)
)
)
)
Om 11 uur kwamen we aan bij een belangrijk mausoleum van een van de oermoeders van een van de drie Kazachse stammen, Domalak Ana. Hans en ik hebben steeds meer de indruk dat er hier tussen de bezoekers naar zoiets ook veel religieus toerisme is; hippe moderne meiden en jonge mensen die even losjes een sjaaltje over hun hoofd gooien en een paar selfies maken voor zo’n mausoleum, kijk, we zijn bij het graf van die en die geweest. We hebben hier even een beetje rondgelopen en rondgehangen tot het tijd was om te vertrekken: de mausolea zijn tot nu toe nog niet van zulke architectonische waarde dat we snappen wat het nu eigenlijk toevoegt aan de reis voor niet-moslims.
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
Toen we na een kwartiertje vertrokken van dit mausoleum kregen we van Zadra mini-cupcakes aangeboden. We reden door naar een grot waar veel legendes aan verbonden waren en die de naam “Witte Moskee” had en allerlei mystieke krachten zou moeten hebben.
)
)
)
)
)
)
)
Klonk goed, het was alleen in de praktijk niet heel bijzonder: de korte wandeling ernaartoe was wel mooi, en de grot zelf was een grote spelonk met half ingestort dak, waarin je via een lange metalen trap afdaalde, met wat bomen erin waar er nog daglicht was, en, wel leuk, heel veel kauwen-paartjes die in het dak aan het nestelen waren.
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
We moesten oude afgekeurde helmen dragen, ik denk nog het beste bescherming tegen de vogelpoep want die helmen konden verder nauwelijks nog tegen iets beschermen! Schijnbaar had de grot mystieke krachten en was de lucht bijzonder heilzaam als je er 20-30 minuten in verbleef, maar omdat er niet zo heel veel te zien was en denkend aan de geagiteerde kauwen boven ons hebben we het niet zo lang uitgehouden beneden…
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
12:30 reden we dus terug naar de stad en tussen 13:45 en 14:30 zwierf onze bus verdwaald door de stad op zoek naar de lunchgelegenheid. Hans en ik hadden de indruk dat we regelmatig over dezelfde straten heen en weer reden!
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
Eenmaal gevonden, rond een uur of 14:45 (we beginnen te wennen aan de vreselijk late lunchtijden op deze reis) leek het restaurant van buiten een doner-snacktent, van binnen bleek het een hip (doner)restaurant te zijn. De doner was best lekker, zeker de saus. Buiten hebben we nog een ijsje genomen want die was erg goed volgens Zadra. Het was softijs, en er waren volgens de vertaling van Zadra alleen nog bubblegum en aardbei samen mogelijk, en chocola en wit gecombineerd – je kon dus niet de smaken aardbei en chocolade (wat we dus wilde) apart bestellen volgens haar. We kregen de indruk “dat ze het toch niet verstaan”, en dat het wel mogelijk was maar lastig. We krijgen steeds meer de indruk dat de landsaard vriendelijk maar gemakzuchtig is. Zo worden in restaurants vaak alle theekopjes aan één kant van de tafel gezet en moeten we ze zelf maar onderling verdelen, enzovoorts.
)
)
)
)
)
)
Het ijsje had eigenlijk weinig smaak, maar het lekkerste was misschien wel dat we om 15:45 even een paar uur vrij hadden! Opeens, uit het niets. Voor als we wilde gaan shoppen, volgens Zadra. Daar hadden Hans en ik geen enkele behoefte aan dus we vroegen of de bus toch nog wel terug naar het hotel ging – dat was het geval, dus wij gingen als enigste met de bus terug naar het hotel waar we van 16 tot 19 uur genoten hebben van drie kostbare uurtjes vrije tijd, de rest is nog langs de winkels gaan lopen. Pffff we waren blij dat we eens overdag konden rusten!
)
)
)
)
)
)
Om 19 uur vertrokken we als groep vanuit het hotel naar een groot, druk, duur (alles is relatief, we aten hier voor 25 euro samen) familierestaurant, een populaire keten in de grote steden van Kazachstan die Madlen heet. Hier hebben we weer op eigen kosten gegeten, maar gelijk aparte rekeningen geregeld (en Zadra was daar grote voorstander voor na het incident van gisteren!). We hebben er erg lekker gegeten. Het restaurant was op twee verdiepingen, waarbij beneden bij de ingang ook nog een soort patisseriewinkel was waar je taart of gebak kon kopen.
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
Als we een toetje zoals een schepijsje wilde, moesten we dat van tevoren beneden bij de balie bestellen, dat werd dan opgeschept in een coupeglas en in de diepvries gezet tot we uitgegeten waren en dan bracht de ober ons boven ons ijsje. Het viel ons ook op dat in Kazachstan bier altijd met een rietje erin geserveerd wordt, en uiteraard kwam al het eten naar goed Kazachs gebruik allemaal tegelijkertijd op tafel, met giga-porties salades die ieder wel genoeg waren voor 4 man! De “friet” bleken gebakken aardappelschijfjes te zijn, ook best lekker maar niet precies wat we verwachtte…
)
)
Om 21 uur vertrokken we nadat iedereen apart afgerekend had, en toen we in de gang bij onze kamer kwamen deed de keycard het niet – dat is al de tweede keer vandaag. We hebben hem opnieuw laten activeren en konden toen de rest van de avond op onze kamer computeren, rusten, en we hebben wat thee gezet. Rond 23 uur zijn we gaan slapen.