Vandaag is een vrije dag! Woohoo! We hebben heel deze reis letterlijk nog maar pas 3 uur wezenlijk vrij gehad, en ik denk dat iedereen er wel aan toe was, want er was vandaag nog een facultatieve excursie mogelijk naar Burabay National Park, 200 km hiervandaan en 3 uur rijden enkele reis, maar er is uiteindelijk niemand die dat wilde doen. We vliegen vannacht namelijk, dus op je laatste dag nog even een hele dag in de auto zitten trok duidelijk niemand aan. Ook is deze stad niet voor wandelaars gemaakt, maar voor auto’s en vooral bedoeld om vanuit boven te zien, dus we zitten op een plek waar er om ons heen eigenlijk niets is van restaurants of gezellige winkelstraten. We denken dan dus ook dat iedereen het grootste gedeelte van de dag lekker in het hotel blijft.
Ik heb vannacht eng gedroomd en Hans heeft slecht geslapen, zoals eigenlijk wel steeds de laatste tijd. We zijn om 8:45 opgestaan en hebben op ons gemak om 9 uur ontbeten. Het ontbijt was niet bevredigend, er was eigenlijk heel weinig keuze en het was allemaal een beetje onhandig weggezet op verschillende tafeltjes die vol stonden met decoratie waarin dan etenswaren was gestald. We zitten in een zogenaamd viersterrenhotel maar we denken dat dit zelfbenoemde sterren zijn, we zien de sterren er namelijk niet echt aan af. De Belgische dames zaten aan een andere tafel te ontbijten en het viel ons op dat Zadra bij hen ging zitten, om te socializen – wij denken dat ze er nog even wat moeite in steekt want vandaag is fooiendag tenslotte…
)
)
De andere drie zaten in de lobby toen we terug naar onze kamer liepen – het was inmiddels bijna 10 uur, en een beetje laat om nog naar het nationaal park te gaan denken we, vanwege de 3 uur enkele reis, dus vermoedelijk gaat niemand er heen.
Wij hebben ons lekker in onze kamer geïnstalleerd en hebben gerust, gedut, aan het blog gewerkt en spelletjes gespeeld tot 12 uur, toen we een kopje koffie gezet hebben. De ochtend was voorbijgevlogen! We besloten niet te lunchen vandaag want we hadden geen honger en hadden genoeg te snoepen mochten we wel honger krijgen, plus zouden vanavond volgens Zadra een waar feestmaal krijgen (we zijn bang dat het plov en beshbarmak wordt…).
We hebben dus lekker de middag doorgebracht met lezen, internetten en kletsen. In de loop van de middag kwam de zon de kamer binnen en deden we de dikke gordijnen dicht en het raam open (de lucht was wel lekker koel namelijk). Maar de kamer werd warm gestookt en wij konden de verwarming niet uitzetten, dus het werd behoorlijk warm op de kamer.
Ik ben rond 14:45 in bad gegaan en we namen ieder twee mini-muffins als lunch – ze zijn handig voor op reis, lekker luchtig en vochtig en individueel verpakt. Om 15:15 verscheen er opeens een schoonmaakster – wat we niet verwacht hadden eigenlijk – dus Hans heeft haar met enige moeite duidelijk kunnen maken dat ze alleen de kamer kon schoonmaken en niet de badkamer! Ik kwam rond 15:45 uit bad en Hans is een half uurtje later gaan douchen, zodat we ons vanavond niet hoefde te haasten. Onder de douche bedacht hij zich dat we vergeten waren in te checken, dus ik heb dat geprobeerd te doen maar de website liep steeds vast. Uiteindelijk lukte het rond 17:30 om in te checken, pfffff!
Zadra had een enquête uitgedeeld in de groep met een paar vragen. We hebben hem ingevuld met de melding dat de “meeste” chauffeurs prima waren. Dat we de natuur het mooiste vonden en Aralsk leuk was maar misschien niet de tijd en afstand waard voor wat er werkelijk te zien is. En dat de logistiek rondom Sauran efficiënter moest (van stad naar ruïne, van ruïne naar stad, in stad lunchen en dan terug langs ruïne rijden bij vertrek – beter picknicken bij ruïne). We waren nog een beetje aan het uitdampen en nog niet aangekleed ons resterend geld aan het uittellen voor de fooien, toen er geklopt werd; een van de Belgische dames, die met de fooienenvelop rondging.
Om 19 uur gingen we naar beneden voor het feestmaal. Zadra had een hele speech en maakte er een heel intens verhaal van over wat we allemaal beleefd hadden de afgelopen weken en hoe nader tot elkaar we gekomen waren! Het feestmaal bleek vooraf komkommer en tomaat (zonder dressing) te zijn met als hoofdgerecht jawel, joepie, een gigantisch bord beshbarmak ieder… Weliswaar de lekkerste beshbarmak van de reis, maar dat wil niet veel zeggen. Toe wat cakejes. Ach ja!
)
)
)
)
)
)
)
We hebben ons best gedaan om impact te maken op de berg pasta, uien en paardenvlees en toen Zadra ons begon te ondervragen over de reis (wat vonden we van de landschappen, steden, enz), en aan Hans vroeg wat hij wel niet vond van de heerlijke Kazachse keuken, verslikte hij en een van de Belgische dames zich haast. Ik redde de dag geloof ik door de versgebakken baursak broodjes te roemen, en ze knikten allebei dankbaar, ja de baursak, DIE was lekker geweest. Ik hield in Oezbekistan best van plov en mantis, maar ze zijn me hier in de grovere vettere Kazachse versies wel redelijk tegen gaan staan!
)
)
Om 20:30 was iedereen wel klaar met het eten, en zijn we naar onze kamer gegaan om in te pakken en nog wat te rusten en te dutten tot 23 uur, toen we vertrokken richting het vliegveld.
)
We moesten echter eerst nog een stadstoer-by-night doen om van de lichtjes te genieten, waar we weinig zin in hadden, mede ook omdat de beshbarmak bijzonder zwaar op de maag lag en we enige spanning voelde voor het vliegen. Het was echter best lekker buiten, waar we wel een beetje van opknapte – wel was het erg heiig en bleef de rook van houtkachels in de stad erg hangen.
)
)
)
We reden naar de observatietoren van waar we naar het winkelcentrum gelopen zijn over de Green Boulevard, en er was vandaag geen wind dus het was heerlijk koel om te wandelen. De hoge torens om ons heen waren mooi verlicht en het was een lekkere wandeling. Hans had zich op de kamer echt beroerd gevoeld door het eten, maar knapte door de wandeling gelukkig een beetje op. Het bleef echter zwaar op de maag liggen!
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)