Om middernacht precies stapte we weer terug in de bus om naar het vliegveld te rijden, waar we afscheid genomen hebben van Zadra en op het volgens mij splinternieuwe vliegveld ingecheckt hebben. Hans en ik hebben tijdens het inchecken gecheckt of onze stoelen nog waren zoals we wilde, en dat was gelukkig het geval. Bij de bagagecontrole werden we gevraagd of we water bij hadden in de handbagage. Ja dat klopt antwoordde ik. Ondertussen gingen we maar verder met onze spullen terug inpakken, maar er werd verder niet meer naar gevraagd, dus we konden ons water houden. Apart! Bij de douane vroeg een chagrijnige vrouwelijke dienstklopper om het immigratieformuliertje, oeps, die hadden we op de heenweg op een veilige plek in de bagage gestoken! Gelukkig wist ik waar, en kon ik het uit de tas opgraven – en gelijk Hans zijn formuliertje aan hem geven, hij stond bij de balie naast me.
)
)
)
)
)
)
)
)
)
Om 1 uur waren we overal doorheen en begon het lange wachten bij de gate, gelukkig was er wifi! Het gloednieuwe vliegveld bleek toch een stuk kleiner te zijn dan de grootse vertrekhal had doen denken, zo waren er best weinig gates. Ook waren er nauwelijks winkels – en onze laatste 1000 tenge (ongeveer 2,50 euro) konden we helaas niet uitgeven omdat alle prijzen gek genoeg in euro’s waren!
)
Al enigszins gaar (en dan waren we eigenlijk nog niet eens begonnen aan de reis) hebben we onszelf geïnstalleerd bij onze gate om te wachten tot we aan boord konden. Het eten lag ons en de Belgische dames zwaar op de maag; we hopen allemaal vurig nooit meer beshbarmak te hoeven eten… We stapte rond 3 uur pas aan boord, het boarden ging namelijk traag want er waren continue storingen bij het scannen van de tickets.
)
)
)
)
Om 3:40 begon het taxiën, en terwijl Hans probeerde zo veel mogelijk dutjes te doen op de oncomfortabele stoelen, had ik schijnbaar Ellebogenman naast me zitten en zat dus in een constante strijd om de kostbare cm’s territorium op de stoelleuning. Ik denk dat ik uiteindelijk gewonnen heb, want hij gaf het op gegeven moment min of meer op en trok zich terug op zijn kant! De ruim 5 uur durende vlucht ging best vlot voorbij, vooral Hans heeft gelukkig redelijk kunnen slapen tussendoor. Anderhalf uur na vertrek kregen we een maaltijd, die helaas bedroevend slecht was – Turkish Airlines lijkt echt te bezuinigen, zonde want ze waren altijd zo goed! Ik kwam niet in slaap en pas bij de tweede film die ik opzette, een slechte Koning Arthur film, kon ik een beetje doezelen.
)
We kregen na de maaltijd voor de rest van de vlucht verder helemaal niets te drinken, en om 6 uur Turkse tijd hadden we een behoorlijk harde landing, het vliegtuig leek nog een beetje te hard gaan bij het aanraken van de grond en dat leverde een flinke boink op! Na 20 minuten taxiën kwamen we bij de gate van het nog steeds gloednieuwe vliegveld, en begon de lange mars naar onze volgende gate.
Op de heenweg hadden we geen enkel controle gehad, maar nu kregen alle transfer passagiers wel opeens bagage-controle. Wat een chaos is zoiets toch meestal, pfffff. Nu zeker, want ik weet niet hoeveel mensen moesten door zo’n 5-10 bagage-check banden, dus dat stropte enorm, en iedereen had haast want 1-1.5 uur overstap is voor dit vliegveld duidelijk echt niet genoeg. Wij hadden 2 uur, waarvan door het taxiën nog maar anderhalf over was, dus hoefde ons gelukkig niet enorm te haasten, maar je bent pas echt gerust als je bij je gate bent! Het kostte ons ondanks de chaos en drukte zo’n 20 minuten om erdoor te komen. Hans en ik hadden een beetje het idee dat deze bagage-check weleens niets standaard kon zijn, dat ze ergens bang voor waren – want ook typisch was dat de laptop niet uit de tas hoefde en niemand iets zei van het flesje water in de rugzak, maar ik bijvoorbeeld mijn wandelschoenen uit moest (is tegenwoordig steeds minder), door het detectie poortje moest, die ging af (terwijl ik niets van metal op me had), toen moest ik in zo’n scanner gaan staan én werd ik nog gefouilleerd daarna. Ik heb echt niets gedaan hoor!
)
Pfffff rond 7 uur waren we bij de gate en om 7:40 begon men met boarden. Het vliegtuig zat duidelijk bomvol en er werden al wat mensen gevraagd of ze misschien in ruil voor 400 euro een vlucht van 2 uur later wilde nemen.
)
)
Iets na 8 uur vertrokken we (na lang taxiën) voor het laatste stukje van 3 uur naar Brussel (omdat de reis Belgische en Nederlandse klanten combineert is de terugreis helaas voor ons naar Brussel) en stegen we om 8:35 op. Ook die vlucht was redelijk snel voorbij, gelukkig. We kregen tijdens de vlucht wel constant meldingen van turbulentie, alleen we hebben helemaal niets gemerkt. Om 10:45 landde we op Brussel Zaventem, en al rond 11:15 waren we door de douane heen en hadden we onze bagage en konden we naar huis.
)
)
We vinden het erg leuk in Kazachstan geweest te zijn maar we denken niet er ooit nog terug te keren. Ook waren we blij met onze twee reisgenoten war we veel plezier mee gehad hebben.