Vandaag stond er een excursie naar de Vatnajokull op het programma. Dit is de grootste gletsjer van Europa, zo’n 8300 vierkante kilometer, en eronder ligt een slapende vulkaan die zo’n 2 keer per eeuw uitbarst. Ik had uit voorzorg wat extra laagjes aangedaan, tenslotte ga je wel een vrieskist in op zo’n gletsjer! Hans en ik verheugde ons er best wel op, lekker een dagje rondtoeren op zo’n gletsjer…
We reden met een aantal campers naar de ontmoetingsplaats aan de voet van de Skalafellsjokull gletsjer, een van de vele gletsjertongen die uit de Vatnajokull hun weg naar beneden werken. Daar werden we opgehaald met stoere jeeps met enorme banden, die ons over het puin aan de voet van de gletsjer naar de rand van het ijs bracht, ondertussen stoppend om mooie watervallen en kliffen te fotograferen. Na een heerlijke lunch in het berghutje werden de banden van de jeeps half leeg gelaten en gingen we in konvooi het ijs op. Die rit ging over een uitgestrekte ijsvlakte waar je vaak om je heen niets anders ziet dan sneeuw en lucht, totdat we (na een paar stops voor de foto) opeens op 1420 meter hoogte aan de rand van een ontzagwekkende klif stonden. Deze klif keek over een diepe vallei heen die wel 1000 meter dieper lag en waar verschillende gletsjertongen op uitkwamen met hun watervallen en puinhellingen en kliffen. De klif was deels ijsvrij en bestond uit een soort samengeplakte gravel van zwart puimsteenachtig vulkanisch gesteente, en het uitzicht was echt onbeschrijfelijk mooi. In de vallei kronkelde verschillende rivieren over een zwarte vlakte van vulkanisch zand, in de verte lag de zee en vlakbij kwam een bijzonder mooie waterval uit een laag hooggelegen ijs langs de zwarte kliffen om onderaan te verdwijnen in een lagergelegen ijslaag.
Onze chauffeur was niet zo spraakzaam maar had dezelfde muzieksmaak als Hans – jaren 80, en hard – dus dat kwam helemaal goed tussen die twee op de terugweg de puinhelling af! Luid meezingend in een auto die met snelheden van 80-90 kilometer de steile puinhellingen afstuiterde alsof het een vlakke asfaltweg was reden we omlaag, een heerlijke afsluiting van een prachtige dag. Hans en ik hebben echt allebei genoten van deze dag, het is hier allemaal zo mooi en ruig!
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)