26-01-2009 sleeën en langlaufen
Omdat de bedden erg zacht waren en Hans daar last van kreeg de eerste nacht, heb ik het reservebed in de woonkamer opgemaakt voor hem en ben zelf op de bank gaan slapen om te kijken of dat ook voor mij beter was. Voor mij geen verbetering maar voor Hans wel dus vandaag ga ik denk ik gewoon weer op bed slapen en blijft Hans in de woonkamer slapen… Maar misschien blijf ik ook wel gewoon in de woonkamer slapen, ik heb ook weinig zin om alleen te liggen!
Vanochtend zouden we gaan sleeën op de piste van de Katka-nogwat voor het hotel, dus in vol ornaat met helm en alles op stonden we om 10 uur klaar. Kristina mocht ook meedoen, en er was een nieuwe gids bij, Timor, dus met z’n vijven liepen we naar de overkant; de piste is gewoon een opening in het bos, en sneeuwscooters deden dienst als lift om ons naar boven te brengen. Het sleeën was erg leuk, maar best vermoeiend voor de buikspieren en het bleek onmogelijk om beneden te komen zonder een paar flinke happen sneeuw te nemen onderweg… er was namelijk vanuit boven gezien eerst een stuk waar je vaart maakte, om dan met stevige snelheid over een heel bobbelig steil stukje te moeten. Als je je voeten in het sleetje hield dan vloog je binnen de kortste keren op dit stuk uit de bocht, en als je je voeten buiten de slee liet bungelen voor balans schopte ze met iedere hobbel sneeuw in je gezicht! Hans zag er na iedere afdaling als een halve Yeti uit… De helmen waren niet nodig gelukkig maar ik snap wel waarom we ze kregen!
Na bijna 2 uur stevig doorsleeën waren we het onderhand zat – omdat je maar met z’n tweeën bent, 3 inclusief Kristina, kan je in principe om de 5 minuten al weer omlaag sleeën. Het was zelfs wel lekker toen de slee achter de sneeuwscooter kapot bleek te zijn waardoor we niet meer met 2 tegelijk, maar 1 voor 1 naar boven gebracht konden worden. Dat gaf tenminste een beetje rust! Toen werden we nog een eind verder naar boven gebracht met de sneeuwscooters, om te genieten van het uitzicht over de prachtige omgeving, en daarna daalde we af naar het teepee-hutje waar we de eerste avond zelf naartoe gelopen waren, om binnen bij een lekker vuur op te warmen en warme chocolademelk met beschuit te drinken. We waren onderhand al aardig doorweekt van zweet en sneeuw! Na een laatste keer omlaag te sleeën (en in mijn geval nog eens extra veel sneeuw te happen) mochten we even pauze nemen voordat het volgende punt op het programma begon…
We zouden nu gaan langlaufen, dus eerst moesten we even langlaufschoenen passen, en de stokken en ski’s afmeten. Toen werden we in een busje geladen en reed Timor ons terwijl Veli in zijn auto meereed. Na een tijdje rijden kwamen we aan bij een klein huisje, waar Hans en ik en de ski’s en stokken uitgeladen werden en Timor ons hielp om ons klaar te maken. Veli nam afscheid van ons en wij trokken erop uit om te langlaufen… Nu heeft Hans nog nooit gelanglauft en maar een paar keer geskied, en ik heb wel veel geskied maar nog maar een keertje gelanglauft, en dat was wat mij betreft weinig succesvol en ook niet zo erg leuk. Maar dit deden we nu in zo’n mooie omgeving, een breed sneeuwpad dat door de bossen was aangelegd, en Timor was erg aardig en behulpzaam dus ondanks ons gemodder en gestuntel ging het steeds beter.
Het was wel heel zwaar en we zijn allebei verschillende keren gevallen, maar we hebben er erg van genoten en we kregen de slag uiteindelijk te pakken, zelfs Hans! Toch was hij erg blij toen het busje eindelijk in zicht kwam… Het was heel erg vermoeiend geweest, maar heel erg leuk om te doen! Ik ben met Timor nog een heel klein rondje geweest, maar was ook opgelucht toen we in de bus konden klimmen naar het hotel terug… Nadat de sauna weer aangezet was hebben we nog even lekker gestoomd, om daarna te douchen en te luieren tot etenstijd.
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)