28-01-2009 Santa Claus village, Arctische Cirkel en Arktikum
Vandaag was eigenlijk een beetje een dieptepunt van de week, al wisten we wel ongeveer wat we moesten verwachten van tevoren aan de hand van het programma… Het was gewoon niet echt aan ons besteed… Na een mooie rit door bos en sneeuw van een uur in de auto reden we in de buurt van Rovaniemi, op de Arctische Cirkel, het terrein op van de Santa Claus Village, en dat is inderdaad zo erg als het klinkt! Maar goed, het is onderdeel van het pakket; wat ik wel erg jammer vond alleen was dat ook heel de ervaring van over de Arctische Cirkel stappen opgenomen was in dit themapark en vercommercialiseerd, waardoor ik er eigenlijk helemaal niet van kon genieten. Hans is al 2 keer over de Arctische Cirkel geweest maar voor mij was dit de eerste keer.
We zijn onderhand toch erg gewend geraakt aan eenzame bordjes in de wildernis die opeens een onzichtbare lijn op de wereldbol aankondigen, dus om naast de snelweg, bij een benzinestation en een toeristisch themapark tussen de kerstversierselen, sneeuwpoppen, souvenirwinkels, toeristen-vreetschuren en ingeblikte kerstliedjes over zo’n bijzondere lijn als de Arctische Cirkel te stappen heeft iets heel erg surrealistisch! In de koopgoot bij het winkeltje waar je je certificaat kon ophalen was de lengte- en breedtegraad van de Cirkel op een lijn op de grond geschilderd, dat had ondanks alle souvenirs om ons heen nog iets meer karakter. Het mooiste was nog wel een eenzame zwartwitfoto op een muur naast de uitgang; de oorspronkelijke markering van de Arctische Cirkel… Inderdaad een eenzaam bordje in meerdere talen op een stapel keien in de wildernis, een foto uit 1942.
Nadat Veli en Timor onze poolcirkelcertificaten hadden geregeld gaven ze aan dat we vrij waren om rond te neuzen in het themapark; het was kwart over elf en Veli zei dat Timor ons om twee uur wel weer kwam halen, of dachten we langer nodig te zullen hebben?… Bijna drie uur hier rondhangen!! Hans en ik reageerde verschrikt, we wisten toch wel zeker dat zelfs als we heel erg onze best deden we het hier binnen een half uur helemaal zat zouden zijn! Met een beetje onderhandelen kwamen we uiteindelijk uit op half een, al vond Veli duidelijk dat we gek waren dat we nog nauwelijks een uur en een kwartier wilde besteden aan wat toch de grootste toeristen-trekpleister van Lapland moest zijn… We kunnen het ons eerlijk gezegd niet voorstellen, wij willen de natuur, wildernis en rust van Lapland zien, en niet een ingeblikt commercieel Kerstgedoe. Maar goed, we besloten er het beste van te maken!
We begonnen met een bezoekje aan de kerstman zelf… Na even rondgedwaald te hebben door een soort spooktunnel (maar dan de kerst- en poolvariant) en langs allerlei decors kwamen we eindelijk bij de deur naar de kerstman aan. We mochten plaatsnemen bij de kerstman en een babbeltje maken terwijl er een foto van ons geschoten werd, en toen mochten we de foto kopen: 25 euro!! Dat hadden we er eerlijk gezegd niet voor over… We konden in het winkeltje aan het einde van de “kerstmanervaring” ook nog de video kopen die van ons gemaakt was terwijl we naar de kerstman liepen en met hem babbelde, en alle kerstsouvenirs die je je maar kunt voorstellen!
We hadden gezien dat er een ijssculpturen-parkje was, en dat leek ons het leukste hier om nog te doen, maar toen we zagen dat de entree 12 euro per persoon was, en het parkje heel erg klein en de sculpturen die boven het hek uitstaken redelijk grof, hadden we zoiets van we sparen liever om eens een keer naar het ijssculpturen-festival in Harbin, China te gaan! Klinkt misschien flauw maar 24 euro is dit ons niet waard, dan besteden we dat geld liever aan iets wat we echt de moeite waard vinden… Na nog wat door de vele winkeltjes geslenterd te hebben en een warme chocolademelk gekocht te hebben, was het nog geeneens kwart over twaalf, en we konden echt niets meer vinden om te doen! Gelukkig kwam Timor net aan en konden we weg; het was onmogelijk om aan hem uit te leggen dat dit niet echt ons ding was…
Timor bracht ons nu naar het Arktikum in Rovaniemi, het Arctisch Museum. Dit was een erg mooi museum over alles wat met de (noord)pool en het Arctisch gebied te maken heeft, ook qua gebouw erg indrukwekkend. We hebben hier veel informatie over het Noorderlicht gevonden, bijvoorbeeld dat de intensiteit van dit magnetisch fenomeen afhankelijk is van de activiteit van de zon, en dus ook een cyclus van 11 jaar kent, dat in deze omgeving bijna iedere dag kans is op het noorderlicht (mits het niet bewolkt is), vooral tussen tien en twee ‘s nachts, dat het vooral in het poolcirkelgebied goed te bekijken is en op de pool zelf niet, en nog allerlei andere weetjes en feiten… Maar gezien het constante grijze sneeuwachtige weer dat wij hebben zullen we er waarschijnlijk niets van zien deze week. Na een paar uur in het museum rondgekeken te hebben heeft Timor ons nog even het centrum van Rovaniemi laten zien, een stad van zo’n 40-60.000 mensen; ongelofelijk eigenlijk zo’n drukke stad op de poolcirkel! Wat erg grappig voor ons is, is om te zien dat er zelfs hier overal sneeuw ligt, de straten zijn allemaal wit en vanwege de kou blijven ze dat ook.
Vandaag waren we pas na vijf uur terug in het hotel, en na een eerste frustratie over een koude sauna ging Hans om zes uur toch nog even kijken, kwam Timor tegen en toen bleek het dat we eindelijk weer in de sauna konden… Dus gauw naar beneden om nog even voor het eten lekker te stomen en te zweten! We beginnen er aan te wennen maar het eten was weer niet zo bijzonder – de zak met maïsmix lijkt bodemloos maar vandaag was er opeens aardappelpuree in plaats van krieltjes! Na het eten hebben we ons in onze warme kleren gehesen, en zijn nog even gaan wandelen. Het is overal pikdonker, en nog altijd bewolkt dus we rekende ook niet op noorderlicht, maar op een gegeven moment zagen we in de verte in de lucht een gelige, roodachtige lichtzweem hangen, die niet te verklaren viel. Het kon geen stadslicht zijn, we hadden hier drie dagen geleden ‘s avonds tenslotte in het pikdonker gewandeld, en de zon was ook al lang ondergegaan… Naarmate we er langer naar keken zagen we dat het niet vast was maar heel licht van vorm en kleur veranderde, en besefte we ons dat we toch wel naar een vorm van noorderlicht aan het kijken waren, wazig achter een zweem bewolking! Ik heb met de langste belichtingsstand een foto gemaakt, die helaas niet gelukt is, en omdat het nog vroeg is gaan we vanavond rond tien uur als we nog niet slapen misschien weer even kijken of we het weer zien…
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)