Zaterdag 16 februari: thuis - Brandenberg, 964 km
Vanochtend vroeg ging de wekker om 5 uur, en iets over 5:15 uur zaten we in de auto onderweg naar Asten, met al onze spullen en een tas vol met gesmeerde broodjes (de avond van tevoren gesmeerd) en verse koffie in een thermosfles. Om 6:30 uur kwamen we aan bij het vertrekpunt van Kras in Asten, en na een kopje koffie en een plakje cake en even wachten konden we onze spullen naar de bus brengen en instappen. Hans en ik merkten al gelijk dat er een groot deel van de groep (totaal 40 man groot) regelmatig op langlaufvakantie gaat met Kras, en dat er zelfs een deel van de groep is dat altijd naar ditzelfde dorp ging, want het was haast een feest der herkenning om ons heen… Het is weer eens een heel ander soort reisgroep dan anders!
Om 7:30 vertrokken we dan eindelijk, met eerst nog een stop in Venlo om de laatste passagiers op te halen. Onze bus had blijkbaar vanochtend onderweg naar de ontmoetingsplaats een klein ongelukje gehad: van de grote dubbele ruiten waren er aan een kant drie geklapt waardoor er aan de binnenkant nog wel glas zat, maar de buitenruit verbrijzeld was geweest. Je merkte het want het was in die stoelen kouder, het lekte wat tijdens de hardere regenbuien, en er lagen zelfs wat glasscherfjes her en der. Omwille van het schema zou er pas in Oostenrijk iets aan de ruiten gedaan worden, en moest men die plaatsen nu maar zo veel mogelijk vermijden, wat wel redelijk ging.
Om de twee uur hield de chauffeur een pauze bij een wegrestaurant zodat men even zijn benen kon strekken en/of wat eten, drinken of naar de wc gaan. Onderweg in Duitsland hadden we veel regen en natte sneeuw, en wat kleine files maar over het algemeen konden we redelijk doorrijden. Pas op het laatst, vlak voor we de Oostenrijkse grens over gingen, werd het wat drukker, maar al met al hebben we in totaal maar zo’n drie kwartier oponthoud gehad en kwamen we om 19:15 uur aan bij het keurige hotel in Brandenberg, waar de uitbaatster ons al enthousiast stond op te wachten.
Vanwege het oponthoud konden we gelijk aanschuiven in de eetzaal, waar we een vaste tafel moesten uitzoeken voor de rest van de week. De huisregels en planning werd tijdens het eten doorgenomen – morgen blijven we in Brandenberg – en het eten was erg lekker. Na het eten zijn Hans en ik al redelijk gauw behoorlijk moe en rozig naar onze keurige kamer gegaan, waar we vroeg gingen slapen: we waren moe, en hebben nog last van de laatste restjes van de griep die we allebei pas gehad hebben!
)
)