Maandag 18 februari: Ellmau, 89 km
Vandaag bracht de bus ons naar een dichtbijgelegen dal, drie kwartier van Brandenberg vandaan. Dit dal is onderdeel van een belangrijk skigebied en er waren veel wandelpaden en langlaufloipes dus genoeg voor iedereen te doen. De bus zette ons om een uur of 10 af bij een hotel-restaurant ongeveer drie kwartier lopen van het dorpje Ellmau vandaan, en nadat Hans en ik een wandelkaart van de omgeving hadden gekregen in het restaurant zijn we maar gelijk gaan lopen; de rest ging, leek het, gelijk een kopje koffie drinken, maar het ontbijt was nog niet zo lang geleden geweest dus daar hadden we niet zo’n behoefte aan. En het was een hele mooie dag met een stralend zonnetje, dus mooi wandelweer – al hingen de toppen van een aantal bergen heel de dag in grijze wolken.
)
)
We liepen achter het hotel naar de rand van het bos, waar we langs een bergriviertje richting Ellmau liepen. Het was wel een mooie wandeling; we kwamen aan de buitenste rand van Ellmau aan en liepen eerst naar de kabelbaan met het idee om het treintje naar boven te nemen, wat er erg mooi uitzag. Maar dat was tegelijk ook een belangrijk punt voor skiërs om boven te komen, dus het was erg druk. Aangezien we geen zin hadden om een half uur in de rij te staan (had makkelijk gekund, het was erg druk namelijk!) hebben we onze weg een beetje door het langgerekte en erg drukke skidorpje gewurmd tot we aan de andere kant uitkwamen, waar we in meer open terrein kwamen en bij een oude schuur vlakbij een loipe gelijk een bankje zagen. Dat was hoog tijd!
)
)
)
)
)
)
)
)
)
Dus we hebben lekker een hele tijd op het bankje gezeten in het zonnetje, kijkend naar de wandelaars met hun honden en natuurlijk naar de langlaufers (99% Kras) in alle gradaties van ervaring en angst (sommige stopten voor een bijna onzichtbare helling om hun langlaufskis uit te doen en te lopen, anderen scheurden er stoer overheen). Al gauw kwam een Oostenrijks echtpaar ook op het bankje zitten, en het bankje was duidelijk populair want regelmatig kwamen Oostenrijkse wandelaars bij de schuur kijken of het bankje vrij was!
)
)
)
Na ons laatste broodje uit Nederland opgegeten te hebben zijn we letterlijk met pijn en moeite (want, door het winterse zonnetje een beetje stijf geworden) opgestaan en een paar honderd meter doorgelopen naar een volgend bankje dat er ook erg uitnodigend uitzag... We liepen inmiddels op wat in de zomer de golfbaan is en in de winter dus wandelpaden en loipes; nu met de sneeuw ziet zoiets er toch stukken beter uit! Uiteindelijk kwamen we iets na 14 uur terug bij het restaurant, waar we wat gedronken hebben en uiteindelijk ook wat soep genomen. De soep was heerlijk; romige knoflooksoep, maar dan ook echt KNOFLOOKsoep. We hebben er rondgehangen en af en toe gekletst met andere Krassers, tot 16 uur toen het tijd was om terug naar Brandenberg te gaan. We waren inmiddels goed rozig en een beetje verbrand van ons dagje wandelen!
)
)
)
)
Over het avondeten valt niet te klagen, het is iedere avond erg lekker en mooi gepresenteerd. Onze vier tafelgenoten zijn gezellig en we kunnen het er wel goed mee vinden. Vanavond na het eten werd een diapresentatie over het hotel en de omgeving gegeven door de burgemeester, oftewel de man van de uitbaatster; hij deed dat met humor en een goed tempo (zowel van foto’s laten zien als van vertellen), waardoor het best goed te doen was. Hierna hebben we even de laptop gehaald om de mail binnen te halen, en kregen een nogal vervelend bericht: Hans zijn moeder (in de tachtig) is gevallen en heeft haar bovenarm gebroken! Dat is dan toch even flink schrikken. Gelukkig kon Hans zijn zus haar opvangen en verzorgen, maar het is niet fijn om te horen als je ver weg bent en niets kunt doen.
)
)