Dinsdag 19 februari: Westendorf, 125 km
Vandaag ging de bus naar Westendorf – dat ligt blijkbaar vlak bij ten opzichte van Ellmau maar aan de andere kant van een berg. Maar waar Ellmau redelijk druk leek maar wel nog een mooi dorpje was, is Westendorf een echt après-ski skidorp. Niks voor ons. De omgeving was ook minder mooi, en het weer was vandaag een beetje heiig en grijs. Dus ondanks dat Hans zich vandaag een stuk beter en fitter voelde dan gisteren (toen was hij zo moe dat we denken dat het nog het staartje van de griep moet zijn geweest) en ondanks het feit dat we lekker doorgestapt hebben was de wandeling een stuk minder dan gisteren.
)
)
We werden bij de skilift afgezet door de bus en zouden naar twee restaurantjes kunnen lopen, maar door de onduidelijke Oostenrijkse bewegwijzering van de wandelpaden zijn we de eerste straal voorbij gelopen en besefte we pas een eindje verder dat we waarschijnlijk een afslag hadden moeten nemen die niet aangegeven stond. Maar dat gaf ook niet zo want we waren lekker aan het doorlopen, dus wij zijn door het bos naar het tweede restaurant gelopen, waar we na zo’n drie kwartier aankwamen. We hadden nog wel door kunnen lopen maar besloten toch eerst maar even een warme chocolademelk te nemen (hier altijd met een dikke klodder slagroom, hmmmm). Na de warme chocolademelk en even kletsen met een ander Kras-echtpaar dat een tijdje bij ons kwam zitten zijn we weer op pad gegaan.
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
De routes hier in de omgeving “looppen” allemaal in groote lussen terug naar het dorp, dus we besloten de bordjes naar een andere lus richting Westendorf te volgen, die zo we schatten ook weer zo’n drie kwartier zou duren. Nou waar we eerst lekker langs de velden en door het bos gelopen hadden op sneeuw, liepen we nou op een drukke autoweg zonder berm. Dat was helemaal niks natuurlijk, maar het was wel de officiële wandelroute. We kwamen uit bij een compostfabriek aan de rand van een veld dat aan de snelweg lag, en hadden echt zoiets van wat een waardeloze route! Na even zoeken vonden we achter de compostfabriek weer een normaal sneeuwwandelpad, waardoor we de snelweg konden vermijden – de compostfabriek stonk natuurlijk een beetje maar de kraaien die er rondzwierven waren enorm, grote zwermen van joekels van kraaien! En het was mooi om hun sporen te zien op de sneeuw als ze opgestegen waren: je zag de veren van hun vleugels in de sneeuw afgedrukt.
)
)
Het pad liep een tijdje vlak en klom toen steil omhoog achter de stadscamping de helling op, en na een inspannende klim stonden we aan de randen van Westendorf. Na nog wat rondzwervingen in en om Westendorf kwamen we bij een van de weinig kroegjes uit die met de lunch open was, en hebben een bakje “echte” Nederlandse snert genomen – Nederlands is hier in Westendorf zo’n beetje de voertaal! De snert was goed te doen, en om de laatste twee uur, tot de bus weer zou vertrekken, door te komen zijn we nog even een heel klein rondje gaan lopen, en hebben we een tijdje bij de skilift gezeten en gekeken naar de terugkerende skiërs.
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
We reden weer net zoals gisteren om 16 uur terug naar Brandenberg: Dat ligt echt uit de route van alles, wat ideaal is want daardoor is het daar altijd heerlijk rustig. En je komt iedere keer langs dezelfde mooie steile rotswanden met dikke ijswatervalletjes bedekt; erg mooi! Vandaag lukte het om een min of meer scherpe foto van de grootste waterval te maken. We hebben gelijk na terugkomst in het hotel wat mails geschreven, en toen is Hans nog even gauw gaan douchen voor het eten, want vanavond was bingoavond... Jaja, ze zeggen al dat we een bejaardenreisje geboekt hebben. Dat is het niet echt hoor, al ligt de gemiddelde leeftijd wel boven de 60... Het eten was weer uitstekend, daar genieten we hier iedere avond van, en de burgemeester/uitbater deed de bingo leuk aan elkaar praten, met na iedere ronde kleine prijsjes zoals lokale specialiteiten en reclame van het hotel (een rondje schnaps, of een petje met logo van het hotel). Hoeft niet iedere avond, maar het had erger gekund! Na de bingo hebben we nog even gauw de mail gecheckt, en toen was het al gauw tien uur en bedtijd. Van al dat buiten zijn en wandelen in de sneeuw word je moe en rozig!
)
)
)
)
)