Vrijdag 22 februari: Brandenberg
Omdat we onderhand moe zijn en ik last heb van die voet, plus dat we het ’s-middags wachten tot we weer met de bus naar huis kunnen een beetje zat zijn, besloten we vandaag een dagje over te slaan. De bus ging naar Kossen, maar wij bleven dus lekker in het hotel. We denken dat we vandaag de enigste zijn die achterblijven, maar het is de afgelopen dagen wel meer gebeurd dat niet iedereen meeging; zo’n reisje is tenslotte maar vermoeiend, je bent elke dag aan het wandelen of langlaufen. We hebben voor het ontbijt nog even de email binnengehaald voor nieuws over Hans zijn moeder, en ons tijdens het ontbijt afgemeld bij de chauffeur/reisleidster.
Om 9 uur hebben we iedereen uitgezwaaid en zijn toen zelf in de omgeving gaan wandelen. Ik heb ondanks de sneeuw mijn wandelschoenen in plaats van de moonboots gedragen, voor de steun, en dat hielp wel maar ik vond het toch niet erg dat we niet een hele dag konden wandelen! En Hans al helemaal niet, die is onderhand moe en toe aan een dagje rust en gebruikt mijn voet als welkom excuus. We hebben een mooie wandeling van zo’n vijf kwartier langs het bos en de weide aan de rand van het plateau gemaakt voor we rond half 11 weer op de kamer waren om te rusten en te lezen. Het sneeuwt nog altijd heel zachtjes continu (dat is nu al drie dagen zo) en ondanks een heel zwak winterzonnetje dat vandaag af en toe door de sneeuwwolken piept was de temperatuur vanochtend zelfs -10! Heerlijk, wat het winterse weer betreft kunnen we zeker niet klagen en hebben we helemaal – en meer – gehad wat we hoopte te zullen krijgen! Hans heeft zelfs nog nooit zoveel sneeuw meegemaakt op wintersport als nou.
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
We hebben na de wandeling een heerlijk rustige dag gehad op onze kamer, lekker gelezen, thee gezet en een dutje gedaan. Ik voel mijn voet nog een klein beetje, maar dat zal morgen waarschijnlijk wel weg zijn; het is gewoon een beetje overspannen geweest waarschijnlijk. We hebben deze reis ons reiswaterkokertje meegenomen (een compact, stevig klein ding met een inhoud van een halve liter), wat thee en koffie en twee emaillen mokken, en hebben daar deze week toch een paar keer plezier van gehad. Want als we na het eten naar onze kamer gingen, of op de vrije dagen zoals vandaag en zondag, konden we nog even wat thee zetten als we zin hadden. En we hadden dingen zoals van die mini-salamitjes bij, kabanossis, en dat is heerlijk om zo af en toe even iets hartigs te snacken als je aan het wandelen bent (zomaar een of twee per dag hoor). We zullen wel niet afgevallen zijn deze reis, want ondanks dat we altijd weinig lunchten (meestal alleen wat soep, soms niks) hebben we steeds goed gegeten ’s-avonds en hadden we tijdens het wandelen en op de kamer ook allerlei lekkers bij! Maar ach, het is vakantie...
Tijdens het avondeten werd een echtpaar gehuldigd door de burgemeester en de plaatselijke VVV omdat ze al 15 jaar lang naar Brandenberg kwamen... Ik denk toch niet dat wij daar ooit zullen staan, hoe prettig dit hotel ook wel niet was! Het vijfjarig jubileum zullen we ook nooit halen... Verder werden nog wat prijzen voor spellen van de afgelopen twee avonden uitgedeeld (gisteravond was een oud-Hollandse spellenmarathon, waar wij schitterde door afwezigheid, net als bij het ijsstokschieten...), begeleid door citermuziek en gezang van “opa”.
)
)
Opeens besefte wij en een van de wandelaarsters die ook niet mee had gedaan aan deze activiteiten dat we weg konden als we wilden: wij krijgen toch geen prijzen! Dus was het tijd om af te rekenen en naar de kamer te gaan, waar we nog op ons gemak douchen en de koffer inpakken. Morgen wordt vroeg opstaan, 5 uur: vertrek om half 7. Hans maakt ondertussen nog wat koffie, kijken of dat hier gaat werken met een los filter voor morgen onderweg. De koffie was goed te doen, dus Hans heeft gelijk alles klaargezet zodat morgenochtend alleen de waterkoker nog aangezet hoefde te worden...