3 oktober 2013: Mandrogi

Midden in de nacht staken we het Neva meer over, dat, als ik het goed verstaan heb, wel 74km groot is. Het wordt dan ook wel de Neva Zee genoemd. En inderdaad, wij hadden ’s nachts af en toe wat deining – niet extreem, maar voldoende om voor de zekerheid de elektronica op de grond te leggen; dan kan het niet van het tafeltje afvallen.


We mochten vandaag uitslapen tot 7:30, en ik had nog niet de wekker uitgezet of de radio in de muur begon opeens keihard Spaanstalig en Franstalige liefdesliedjes te kwelen! gelukkig waren we al wel wakker, want anders hadden we tegen het plafond gezeten... De radio hield maar niet op, dus we zijn gauw opgestaan en maar gaan ontbijten, om aan het gejengel te ontsnappen! Na het ontbijt bleef de radio nog steeds doorzeuren, tot Hans maar weer eens aan de knoppen ging draaien en hem opeens stil kreeg. Pfffff, gelukkig!



Om 9 uur hadden we een verplichte zwemvesten oefening, maar eerst zochten we nog naar Hans zijn mobieltje. Deze lag niet in de eetzaal, dus dan lag hij of inderdaad toch ergens in de hut, of hij was al naar de receptie gebracht. We besloten eerst maar even bij de receptie te gaan kijken; daar lag hij natuurlijk niet, maar de receptioniste bood aan om te bellen naar zijn nummer, terwijl ik terug naar de hut ging om ervoor te luisteren. Ik hoorde nog niets maar toen ik binnenstapte bedacht ik me opeens dat Hans nog even in de lege reistassen gekeken had gisteravond voor het een of ander, en aangezien zijn mobiel in zijn borstzakje zit en daar regelmatig uitvalt als hij vooroverbuigt, zou dit een mogelijke vindplek kunnen zijn. En inderdaad, gelukkig! Ik was al onderweg terug naar de receptie toen hij pas voor het eerst overging, het was gelukkig niet meer nodig! Dus we konden gauw weer terug naar onze hut voor de zwemvestenoefening.



Hier aan boord was de oefening niet zo uitgebreid als dat we meestal op zee hebben; we hoefde de zwemvesten alleen aan te doen en voor onze hut te gaan staan zodat we gecontroleerd konden worden door bemanning of we ze goed aanhadden. Geen gezicht, natuurlijk, al die grote oranje zwemvesten in de gang... Normaal gezien doen we een echte oefening, waarbij je naar de verzamelplaats moet gaan, je naam op een lijst afgevinkt wordt en je dan in groepjes naar de voor jou bestemde reddingsboot moet gaan. Ach, we hebben hier twee ramen die open kunnen en we zitten 3 verdiepingen boven het water dus als het moet kunnen we hopelijk zo uit onze hut het water in schieten...



Na de zwemvestenoefening zijn we, met onze jassen aan, buiten gaan kijken, en genieten van het feit dat we door de bossen voeren. Heerlijk, zo veel natuur om je heen! En wat een heerlijk idee om hier op een rivier in Rusland te varen! We varen nog niet op de Volga zelf, want die begint bij Moskou. In St. Petersburg vertrokken we op de Neva, en onderweg naar de Volga varen we via een aantal meren, en het Volga-Baltisch Kanaal, tot we bij Yaroslavl echt de Volga zelf op varen, overmorgen. Vanaf dat moment zijn we misschien ook ver het enigste cruiseschip op de rivier, aangezien de meeste boten alleen van Moskou naar St. Petersburg en visa versa varen. Het was koud en een klein beetje miezerig buiten, maar toch genieten; heerlijk zo varen! We zagen de verschillende navigatiehulpmiddelen, zoals twee grote witte borden met een verticale zwarte streep erop. Als de zwarte streep op beide borden precies opgelijnd zijn, kun je veilig erop af blijven varen tot je de volgende twee witte borden opgelijnd hebt. En zo kun je zelfs zonder gps of dieptemeter in de diepe vaargeul blijven varen.



Rond 10 uur kwamen we bij de eerste sluis van de reis aan; we hebben er totaal 35 te gaan op de route, waarvan een heleboel vlakbij Stalingrad. Het was erg leuk om te kijken hoe alles in zijn werking ging bij de sluis; er was een schip uit de tegengestelde richting die er eerst doorheen ging, en toen konden wij. Het vollopen van de sluis ging verrassend snel, en we hebben op de boeg van het schip zitten kijken tot we erdoorheen waren. Tegen die tijd was het al tegen 10:45 en was de lezing over de optionele excursies al een kwartier bezig. We hebben nog even meegeluisterd maar veel bijzonders werd er niet verteld wat niet al op het blaadje stond dat gisteravond onder de deur geschoven was. Iedere avond krijgen we het programma voor de volgende dag onder de deur geschoven, samen met relevante informatie zoals het programma van alle sluisdoorgangen, en een kaart van het eilandje van Mandrogi, waar we vandaag naar toe gingen.



We gaan van de extra, optionele excursies, denk ik alleen een oorlogsmuseum, de tweede wereldoorlog begraafplaats bij Stalingrad, en een stadstour op de laatste dag doen. Voor de rest zijn er voldoend inbegrepen excursies en zijn de optionele excursies zo duur, dat als je ze allemaal zou doen, je als stel zo’n 740 euro kwijt zou zijn!


Rond 11:45 kwamen we aan in Mandrogi, een heuse Russische “tourist trap”. Eigenlijk een soort Zaanse Schans, maar dan Russisch. Het huidige “dorp” is een openluchtmuseum gebouwd op de oude fundamenten van een dorpje dat tijdens de tweede wereldoorlog volledig platgebrand is, en in de jaren 90 weer opgebouwd is als toeristische bestemming. In 2005 bezocht Putin het, dus kreeg het waarschijnlijk nog een extra impuls. Nu was het vooral een tourist trap aan het einde van het seizoen, het voelde echt alsof ze nog even gewacht hebben op ons, maar zodra wij onze hielen gelicht hebben de boel afsluiten voor de winter en wegwezen...



We zouden om 13 uur een “shaslick” barbecue krijgen, dus in dat uurtje daarvoor hebben Hans en ik een beetje rondgewandeld; onderweg kwamen we twee Nederlanders tegen, en het bleek dat zij met hun twee zonen en een schoondochter de vijf andere Nederlanders aan boord waren. Het eiland bleek kleiner dan het op de kaart geleken had, dus we waren al halverwege het eiland na een half uurtje wandelen. Toen hebben we maar de rest van de tijd tot de lunch besteed met kijken bij de kleine ateliers met lokale kunstnijverheden; in sommige gevallen was het gebouw zelf ook mooi, en soms vonden we de kunstnijverheid ook wel leuk om te zien of knap gemaakt, maar er zag niets tussen wat we ook maar enigszins de moeite vonden om te kopen...



Iets voor 13 uur zagen we dat de grote grills al volop bezig waren met bakken, dus zijn we maar alvast in de rij gaan staan voor onze spies. Er stond een veldkeuken waarin ze volgens mij de Russische rijst en heet water vervoerde en warm hielden, want mannen liepen met grote bakken te sjouwen die ze daar deden vullen. Ik had kip besteld en Hans varken, dus wij gingen ieder bij een andere gril staan; we kregen een grote schep rijk gevulde rijst, en een halve spies –nu waren die spiesen erg groot dus je kreeg nog altijd een behoorlijke hoeveelheid vlees. Er was een klein saladebuffet waar je wat zuurkool, komkommer, tomaat en aardappelsalade kon pakken, en een romige dillesaus en ketchup, en dan moest je in de grote vreetschuur een plekje zoeken om te zitten. De verschillende groepen van onze boot waren allemaal in deze vreetschuur (er waren er 4 zulke schuren op het eiland, totaal denk ik voldoende plek voor 1000-1200 man), en voor het eerst zag je dus iedereen op onze boot samen in een ruimte.



Het was een lekker gegrild stukje vlees en de rijst was echt heerlijk, een soort Russische nasi. Als toetje kregen we een stuk rode bessen taart, die was wat droog en had iets zoeter gemogen; de tranen sprongen je bijna in de ogen zo zuur waren de besjes, en we houden allebei van een beetje zuur... Maar al met al hebben we dus best lekker gegeten, en weer een internet-recensie die meeviel, want op internet had gestaan dat er hier nauwelijks genoeg eten voor de hele groep was geweest. Het was wel geen all-you-can-eat buffet, maar zeker niet te weinig. Maar goed, die mensen kunnen net pech gehad hebben, of misschien is het in het hoogseizoen als het vol zit inderdaad het geval... Wij hebben in ieder geval niets te klagen deze reis tot nu toe; we hebben het prima naar ons zin en worden uitstekend verzorgd!



We waren al uitgekeken op dit eiland voor we überhaupt aan land gingen, ahum, maar we hebben ons beste beentje voor gezet en nog wat winkeltjes bezocht en om de rest van het eilandje gewandeld. Er waren ook een aantal privé huisjes, wij denken van de mensen die hier in de zomer werken; zelfs een schooltje. Maar we denken wel dat het hier in de winter zo goed als uitgestorven is... Klokslag 14 uur waren we klaar met het eiland en zijn we weer aan boord gegaan, waar we onze laarzen uitgedaan hebben (speciaal meegenomen en nog geen spijt van want het was wat modderig aan land), en onszelf lekker in onze hut hebben geïnstalleerd met een kopje koffie.



We hebben tot het vertrek om 17 uur heerlijk in onze hut gezeten, en na vertrek gekeken naar het eerste deel van een serie over Rusland (o.a. over Ivan de Verschrikkelijke, en die was inderdaad Verschrikkelijk). Ondertussen genoten we van het uitzicht dat zo aan ons voorbij dreef. Want in onze luxe hut met twee grote ramen op dek vier zie je dus alles hartstikke goed wat er buiten gebeurt! We klappen ons in onze handjes - nu hadden we sowieso niet de allergoedkoopste hut genomen op deze reis, juist met het idee dat als we voor een kleine investering extra 3 weken lang een dek hoger konden zitten, we ook in de hut beter uitzicht zouden hebben. Dus we hadden sowieso een hut op dek 4 geboekt, alleen we kregen uiteindelijk dus zelfs een hut die twee keer zo groot is als verwacht!



We voeren continu door de bossen, maar ook op een gegeven moment langs een lang uitgestrekt dorp of stadje, met daarbuiten verlepte, verroestte gebouwen en industrieën uit de sovjet-tijd. En eigenlijk zit je continu naar buiten te kijken, want er is dus best veel te zien. Uiteraard staat de televisie steeds op het webcam kanaal zodat we ook een idee hebben van wat er voor ons uit gebeurt. Om 18:30 was het etenstijd, en tijdens het eten voeren we door de tweede sluis van vandaag. Na het eten zijn we naar onze kamer gegaan om nog een beetje te luieren en te lezen wat ons de komende dagen te wachten staat. Tot op heden bevalt ons reisje ons prima! Rond 22:15 hebben we nog even een klein ommetje gelopen buiten, en toen was het ver tijd om onderhand naar bed te gaan...


free counters