We hebben vannacht een hele slechte nacht gehad, met veel wakker worden, als we sliepen heel veel dromen en zelfs een nachtmerrie. Om 8 uur stonden we dus enigszins brak op om te ontbijten. We hebben na het ontbijt ons rugzakje voor vandaag gepakt (de bagage kan in de kamer blijven omdat we gisteren een late check-out geregeld hadden), en zaten om 8:45 in de lobby te wachten tot we zouden vertrekken. We kregen vanochtend namelijk nog een metro-bezichtiging en stadswandeling met dezelfde gids en medereizigers van gisteren voor we vanmiddag in onze trein naar Jekaterinenburg zouden stappen en daadwerkelijk beginnen aan de Trans-Siberische Spoorlijn (want voorlopig was ons reisje natuurlijk eigenlijk alleen nog maar een stadstoer van Moskou!)
)
Toen iedereen er was zijn we om 9 uur vanuit het hotel gaan lopen naar de metro. Gisteren was het heel de dag een beetje grauw bewolkt geweest, maar vanochtend scheen het zonnetje fel en was het druk op straat met mensen die richting hun werk gingen. Op de stoep zaten vrouwen bloemen en fruit te verkopen, en na ongeveer een kwartiertje kwamen we bij het metrostation.
)
)
Onze gids kocht kaartjes voor ons terwijl wij alvast naar de indrukwekkende hal keken van het metrostation. In Sovjettijd was het de bedoeling dat de metrostations de “paleizen van de burger” zouden zijn, en ieder station is daarom ook anders en uitbundig versierd. Het station waar we begonnen was Paveletskaya, en we zouden twee haltes verder gaan, richting het Kremlin.
)
)
)
)
)
Eenmaal beneden werd duidelijk wat er bedoeld werd met “paleizen” – want het perron tussen de twee sporen was net een meterslange balzaal – in dit geval met bogen van marmer en daartussen versierd met bronzen hamer-en-sikkels.
)
)
We stapte in de volle metrotrein, met strikte instructies van onze gids om bij twee haltes verder uit te stappen, en na 5 minuten stapte we uit op een perron met een klassiek Griekse sfeer, met vierkante versieringen in het plafon en rechte marmeren Griekse kolommen. Deze “balzaal”-perron was versierd met wit-met-goud porseleinen oriëntaalse poppetjes en wit-met-goud porseleinen fruitkransen in het plafond.
)
)
)
)
We gingen hier als groep naar boven en kwamen bovengronds aan de zijkant van het Kremlin. We liepen langs een “wintertuin” die in de winter vol stalletjes en activiteiten is, langs het museum en langs de hoofdingang van het Kremlin en Zhukov, maar die ingang was nog altijd gesloten. Je kon merken dat onze gids een beetje gefrustreerd werd, ze moest en zou ons op het Rode Plein krijgen!
)
)
)
)
We hadden de kans om even bij een afgesloten gedeelte naast het Kremlin toe te kijken hoe er geoefend werd in marcheren en kransleggen voor een speciale eredienst voor een Joodse delegatie bij de Eeuwige Vlam; helaas betekende dat wel dat wij er niet bij konden, jammer! Normaal gezien zouden we door dit park moeten hebben kunnen lopen, Hans en ik vonden het wel jammer dat dat nu niet kon, want hier was ook een steden-monument (monumenten in Rusland die alle Sovjet-steden eren die in de Tweede Wereldoorlog een rol hebben gespeeld), en zelfs een belangrijke kleine begraafplaats. Helaas!
)
)
)
)
)
)
Wel hadden we een mooie wandeling neerkijkend op de indrukwekkende en grappige fonteinen langs dit gedeelte van het Kremlin; er waren allerlei beeldengroepen die klassieke Russische (en dus ook bekende Europese) sprookjes verbeelde, zoals de magische vis die een wens geeft, en de kikkerprins. De fonteinen lagen op verschillende niveaus met mooie trapjes ertussen en bruggen erover en mozaïek-bodems die golven en vissen verbeeldde. Erg mooi! En vanuit de wandeling langs de fonteinen hadden we ook een beetje zicht op het afgesloten parkje met de Eeuwige Vlam.
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
Na een mooie wandeling in het steeds warmer wordend weer kwamen we iets voor 10 uur bij een dakloze torenpoort die WEL openbleek. Gelukkig! We konden eindelijk het Rode Plein op! Onder de gerestaureerde (maar dakloze) poort was een echte entreepoort gemaakt met kassa’s, kaartpoortjes en tassen-scanner – je moest je tassen namelijk laten scannen voor verdachte objecten voor je het Plein op kon. Het was druk, maar alles liep gelukkig vlot door en iets na 10 uur konden we door de toren die echt naar het Rode Plein leidde.
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
Van binnen was het Kremlin net als de andere kremlins die we tijdens onze Volga reis gezien hadden (kremlin betekent ook enkel zoiets als slot of burcht) – vol allerlei verschillende gebouwen in verschillende stijlen, van klassiek tot Sovjetstijl tot modern. Alleen wel een heel stuk groter dan andere kremlins!! Het was enorm... Het was een mengelmoes van perkjes en parkjes, op Napoleon buitgemaakte kanonnen, barokke paleizen, Sovjet-kantoren, rode kantelen en torens en witgepleisterde kerken met glimmend gouden koepels, en Hans en ik vonden een of twee Tweede Wereldoorlog monumenten onderweg, compleet met rode anjers (die worden in Rusland gebruikt voor soldatengraven en oorlogsmonumenten).
)
)
)
)
)
)
)
Na een hele mooie maar sneltrein-wandeling over het terrein waarbij onze gids beloofde dat we straks wat langer hier en daar zouden kunnen rondkijken liepen we naar de Armoury, waar we iets voor 10:30 aankwamen. Je mocht er geen foto’s maken, want ze wilden briefkaarten verkopen, en de diamantententoonstelling kostte extra als we die wilde bezoeken. Daar hadden Hans en ik geen behoefte aan en waarschijnlijk zou hij toch niet zo ongelofelijk zijn als de sieradenverzameling van de sjahs die wij in Iranbezocht hadden, die was echt ongelofelijk.
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
We gaven onze jassen en tassen af bij de garderobe, en werden het paleis dat veranderd was in een museum in geleid, langs de souvenirwinkel. Het was een mooi paleis en het gebouw was bijna mooier dan de tentoonstelling! Dat was een verzameling van wapens, kleren, goud- en zilverwerk, porselein, sieraden, tronen, kleren en koetsen van de eerste tot de laatste tsaren,
)
)
)
)
Gigantische ornate stalen hekken scheidde de verschillende ruimtes, overal was pracht en praal en goud, en overal bijzondere dingen. Zo stond er een stalen wieg uit de 18e eeuw voor Tsaar Alexander, die door een wapenfabriek gemaakt was, waarbij het staal tot diamant geslepen was, als staaltje van het technisch kunnen van de fabriek. Er stond een kostbare klok voor Tsarina Katherine waar adelaars om het kwartier parels in de bek van kuikens lieten vallen en kristallen buizen draaide om de zon na te doen – hij deed het helaas niet en er was ook niet net als bij de gouden pauwenklok in de Hermitage in St. Petersburgeen filmpje om te laten zien hoe dat dan precies werkte.
)
)
)
Zware harnassen werden tentoongesteld op volwassen opgezette paarden, en we zagen zwaar zilverwerk dat door Nederland gegeven was aan het Russische hof in de 1650-jaren met tulpen erop – volgens mij het hoogtepunt van de Tulpenmanie, toen! We keken onze ogen uit naar alles; er stonden vazen en bekers van amber, kokosnoot, koraal, nautilus, ivoor, narwal en andere bijzondere en kostbare materialen, en hele aparte kacheltjes: bergjes gemaakt van goud, met een kasteeltje erop, met in de berg een paar lades die je kon vullen met kolen, en bovenin het kasteel een ruimte met gaten erin voor aromatische oliën – zo kon in de koude winters ruimtes verwarmd worden en met lekkere geuren gevuld. Schijnbaar waren ze erg populair en werkte ze door de lage plafonds heel goed.
Er was een spiegel van zwaar zilver die wel 2 meter hoog was, helemaal zwart, en er waren ook zelfs een paar Fabergé eieren van de Romanovs. Het waren zeker niet de mooiste, maar ze waren wel apart; zoals een paardenbloem van juwelen en kristal, eentje van de WW1, gesteund op granaten, en eentje met een complete trein van massief goud en platina die, als je hem opwond, 12 meter kon rijden. Ongelofelijk wat een weelde allemaal!
Van de zalen van het paleis vol dit soort kostbare goederen liepen we richting een expositie van koninklijke kleding, met de superslanke trouwjurk van Katerina toen ze volgens mij op 16 of 14-jarige leeftijd trouwde, tot haar latere “iets” bredere modellen korsetten. Van hieruit liepen we langs allerlei tronen, zoals de troon van Ivan de Verschrikkelijke die van walrus en mammoetivoor gemaakt was, of de troon met een speciaal gat erin waarbij een of andere 10-jarige tsaar gesouffleerd kon worden wat hij moest doen en zeggen.
)
)
Er waren kronen en een verzameling gouden koetsen met mica ramen en gigantische wielen voor maximum comfort. Sommige werden getrokken door wel 27 paarden, twee trojka paarden, en wat pony’s! Anderen hadden kristallen op de wielen, en een koets uit 1770 was bijzonder, omdat hij (in die tijd!!) van met rubber bedekte wielen was voorzien, echt super innovatief en hypermodern voor de tijd. Het was een cadeautje van de tsaar aan zijn vrouw voor haar verjaardag, en schijnbaar was het (vergeleken met de houten wielen van conventionele koetsen) alsof ze vloog! Iedere verjaardag werden de cadeaus extravaganter en duurder.
)
Als een van de laatste dingen zagen we de kleren van Peter de Grote, die verademend praktisch en eenvoudig waren; voor zijn tijd toen hij in werven in Nederland werkte om daar kennis en ervaring te vergaren.
We waren rond 12 uur klaar met de tentoonstelling in de Armoury, hebben onze spullen opgehaald en toen iedereen weer bij elkaar was zijn we teruggelopen langs het paleis dat nog altijd vandaag de dag voor belangrijke staats-evenementen gebruikt wordt – met een naar verhouding hele bescheidde hoofdingang, je zou het eerder als nooduitgang beschouwen, en naar het pleintje vlakbij met wel vier verschillende kerken eraan. Voor een van de kerken stond een verschrikkelijke rij, maar daar gingen wij gelukkig niet naar toe, we hebben van buiten de indrukwekkende klokkentoren bewonderd van de kerk ernaast en liepen toen naar een kerkje dat belangrijk was voor de tsaren.
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
Maar Hans en ik hadden al een tijdje het idee dat de planning voor deze ochtendexcursie wel redelijk aan het uitlopen was, en het begon nu echt op te vallen, zeker toen de gids begon te vertellen hoe de rest van de middag ingedeeld zou worden. En dat zou ruim voorbij 14 uur lopen, wanneer de excursie afgelopen moest zijn, terwijl wij om 15 uur al vanuit het hotel opgehaald zouden worden voor de trein! We vroegen het dus na en er bleek wat verwarring te zijn in de programma’s en wij waren ingedeeld bij een excursie voor mensen die allemaal veel later op de dag pas de trein hoefde te nemen. Deze excursie was dus gepland om afgelopen te zijn om 15 uur, niet om 14 uur zoals ons verteld was. Grrrrr. Maar onze gids beloofde dat we praktisch op tijd zouden zijn voor onze transfer en dat ze hoe dan ook zouden wachten op ons. Jaja. Maar goed, we zouden maar moeten afwachten, gelukkig was alles in de kamer ingepakt en klaar om te vertrekken.
Om 12:15 stapte we de kleine maar belangrijke rijk beschilderde kathedraal van de Assumption binnen waar een heleboel van de eerste tsaren gekroond waren geweest, tot Peter de Grote toe. Hier mochten ook geen foto’s gemaakt worden maar ik heb er eentje stiekem naar boven genomen terwijl de strenge suppoost even niet keek, want het was indrukwekkend.
)
Daarna hebben we nog over het Rode Plein gewandeld langs het grootste kanon ter wereld (maar één keer afgevuurd, daarna op een hoge helling als afschrikmiddel weggezet) met kanonskogels van anderhalve ton. Vlakbij stond de grootste kerkklok ter wereld, gemaakt om Katherine de Grote te eren maar nooit in gebruik genomen omdat er in de plek waar hij opgeslagen was, vlak voor hij opgehangen zou worden, een grote brand woedde die, door het blussen, een enorm stuk uit de klok liet breken zo groot als een mens. Er werd nu druk bij geposeerd!
)
)
)
)
)
)
)
)
Van hieruit liepen we door een van de toren-poorten in de muren van het Kremlin het terrein af, vlakbij de St. Basil Kathedraal en Gum, en zijn we als groep gauw naar Gum gewandeld waar we om 13 uur aankwamen en Hans en ik even gauw een hartige koek genomen hebben als lunch en een plaspauze gehouden voor iedereen weer verder kon. Onderweg door de winkelstraat naderhand zagen we een van de verkleedacteurs die als Poetin verkleed was – zag er heel realistisch uit! En tijdens dat wandelingetje hebben we wel drie Stalins gezien...
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
Om 13:45 doken we een metro in, met een mooi perron vol grote bronzen beelden van allerlei ambachten, sporten, kunsten en mensen. Specifieke onderdelen van de beelden waren glimmend gepoetst door alle handen die ze aanraakte – met name knieën of dieren zoals honden en kippen waren populair, dat bracht geluk, en objecten die je graag zou willen hebben (een geweer in het bijzonder was helemaal glimmend gepoetst!).
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
We stapte in de metrotrein naar het volgende station, dat mooi stucwerk plafonds met gouden kroonlijsten en weelderige kandelaren had, en zitjes van marmer en graniet, station Arbatskaya als ik het Russische goed las.
)
)
)
)
)
)
)
We stapte weer in de volgende trein en stapte een halte later weer uit, hier waren mooie klassieke Sovjetstijl mozaïek-taferelen van boeren en boerinnen en andere ambachten, blije mensen en juichende menigtes in weelderige lijsten omvat, met achterin het perron een groot dorpsfeest afgebeeld.
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
We liepen door gangen naar het volgende perron, dat donkerdere mozaïeken in gouden lijsten had, meer gebaseerd op Lenin en zijn gedachtegoed, oorlog en vrede, met mooie karrewiel-vormige kandelaren aan het plafond. Overal zag je communistische details zoals de vijfpuntige ster en de hamer en sikkel. Dit station was Kievskaya, en hier stapte we weer in voor nog een treinritje naar het volgende station.
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
Dat station heette Novoslobodskaya, en had metershoge door licht erachter verlichte glas-in-lood taferelen en natuurstenen trappen, met een prachtig metershoog triomfantelijk communistisch tafereel in goud- en kleurrijk mozaïek tegen de achterwand.
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
De volgende metrotrein bracht ons naar een station dat kolommen afgewerkt in marmer had met uitbundige kroonlijsten en sierstucwerk op het plafond, en overal op het plafond grote mozaïeken met historische taferelen en veel details in goud, met een buste van Lenin aan het einde van het perron – dit was het Komsomolskaya station. Wat een prachtige stations! Hierbij vergeleken waren de stations in Noord-Korea(gebaseerd op hetzelfde idee van luxe perrons maken voor het gewone volk) een slap aftreksel.
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
We zijn weer de metrotrein ingestapt en uitgestapt in station Paveletskaya, met klassieke kolommen en eenvoudige kandelaren en allerlei details in marmer. Hier zijn we weer naar buiten gegaan en teruggelopen naar het hotel. Hans en ik hebben sneller dan de groep gelopen want inmiddels was het al 15 uur (hoewel de gids ons eerder beloofd had dat we iets voor 15 uur terug in het hotel zouden zijn), en we zaten in de stress over onze transfer!
)
)
)
)
)
)
Een beetje te laat voor onze transfer naar het treinstation kwamen we om 15:05 terug in het hotel, waar Hans en ik gauw onze bagage opgehaald hebben en om 15:10 in een busje richting ons treinstation zaten. De transfer had inderdaad op ons gewacht, het minibusje zat redelijk vol met andere mensen, pfffff wat een opluchting!
)
)
Het kostte dik 30 minuten om de 7 km ernaartoe te rijden, het verkeer in Moskou is inderdaad verschrikkelijk! Maar we waren ruim op tijd, we stapte om 15:45 het treinstation Kazanskaya binnen (ook weer met mooie mozaïeken en luxe interieur, net als de metrostations), en liepen naar de perrons samen met de chauffeur die geen Engels leek te spreken, maar wel ons mee leek te nemen naar het juiste perron. Hij maande dat we moesten wachten, tot op een gegeven moment duidelijk onze trein omgeroepen werd – we stonden er samen met twee andere mannen en een echtpaar – en toen maande hij iedereen mee te komen en bracht ons een voor een naar onze wagon, checkte het nog even met de “provodnik” (wagon-toezichthoudster), knikte ons toe en verdween. Maar zelfs zonder zijn hulp zag ik dat onze trein duidelijk aangegeven was (in Russisch, dat wel. Het is een wereldstad maar Engels is overal ver te zoeken!). Niettemin was deze transfer-service zeker prettig!
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
Er waren heel veel eetstalletjes in het station en bij de perrons, maar wij hadden voorlopig genoeg bij ons dachten we. De “provodnik” van onze wagon controleerde ons kaartje en paspoorten en toen konden we onszelf installeren in onze eersteklascoupé. We hadden in onze coupé een klein welkomstmandje staan met eten en flesjes water erin, wat een service! De provodnik kwam ondertussen even laten zien hoe het bed werkt (overdag bank, ’s omklappen naar bed) en waar de handdoeken waren. Ook bleek er een tasje met sloffen te zijn voor ons. En er was, heel handig, onder het tafeltje een stopcontact in de coupé! Ideaal, op internet waren verhalen dat er maar één stopcontact in de wagon was, in de gang, maar dat leek voor deze trein dus in ieder geval mee te vallen gelukkig.
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
Keurig op tijd om 16:38 reed de trein zonder ook maar een fluitje te geven weg (daar zijn deze treinen berucht om, je moet goed opletten als je even op het perron stapt onderweg!) en begon de eerste etappe van onze reis, 1668 km naar Jekaterinenburg in 25,5 uur te rijden. De Trans-Siberische Spoorlijn gaat beginnen!
)
)
)
5 minuten later om 16:45 stapte er al een vriendelijke maar gedecideerde serveerster van de treinrestauratie in onze coupé om onze bestelling voor het avondeten af te nemen. We leken weinig keuze te hebben of we dat nu wel of niet wilde, we ZOUDEN iets bestellen, dat was duidelijk. Ze rolde vriendelijk met haar ogen toen bleek dat we geen woord verstonden van haar verhaal in rap Russisch, zuchtte een beetje en wees het ene gerecht op de Russische menukaart aan, deed horentjes op haar hoofd met haar vingers maken en maakte “moo” geluiden. Rundvlees dus! Toen wees ze het andere gerecht aan en maakte golfbewegingen met haar hand. Vis dus, duidelijk! Om onze opties te spreiden nam Hans rund en ik vis. We dachten dat we klaar waren, maar ze wees nog iets aan. Een salade zo te zien? Nee dank je hoeft niet. Maar dat leek geen optie te zijn, ze was erg streng, we moesten een salade erbij bestellen, dat was duidelijk. Eigenlijk ook wat te drinken maar toen we aangaven dat we dat echt niet hoefde zuchtte ze, ok dan. Die lastige buitenlanders… En nu de tijd, hoe laat wilde we eten was duidelijk de volgende vraag want ze ratelde weer een verhaal in het Russisch en wees op haar pols. We schreven “18” op haar bloknootje en dat leek ze te snappen. Pffff! Geen idee wat we precies besteld hebben maar we hebben in ieder geval dus avondeten, waarschijnlijk om 18 uur!
)
)
)
)
)
In de gang van de wagon hangt een lijst met alle haltes die deze trein aandoet, met de afstanden vanuit Moskou gemeten, en natuurlijk de tijden erbij en hoelang de stop precies is. Ideaal! Ik maakte er een foto van zodat we een referentie zouden hebben voor onderweg. Op ons televisiescherm in onze coupé konden we als we wilde een zwart-witte Russische oorlogsfilm kijken, zo te zien uit de Sovjet-tijd! Het was gelijk heerlijk rustgevend hobbelen over de rails na vertrek, en binnen een mum van tijd zaten we uit Moskou en in de bossen, overwegend berken- en naaldbossen. Regelmatig kwamen we langs een klein dorpje met oude houten huisjes, een begraafplaats midden in het bos met kleurrijke nepbloemen op de graven, en verder veel berken en dennen en allerlei andere bomen.
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
Inderdaad kregen we rond 18 uur een soort van maaltijd, die nog geeneens zo slecht smaakte, maar voor ons tweeën samen misschien net genoeg was voor één persoon! Draadjesvlees voor Hans die lekker was, en een onduidelijke vis voor mij met puree. Ach ja, daar hebben we koffie en stroopwafels voor bij… Toe hebben we de sinaasappels uit het welkomstmandje gegeten en de reep chocola die erin zat aangebroken, maar die bleek pure chocola te zijn dus Hans heeft een minireepje van de Lidl genomen (nep marsjes, Twix, bounty, ideaal voor op reis). We zitten amper in de trein en hebben al snoepzin, dat is geen goed teken!
)
)
Het was 25 graden in de wagon volgens het display in de gang, en je kon inderdaad merken dat het niet bepaald koud was. Buiten viel het ons op dat bij de spoorwegovergangen niet alleen een spoorboom naar beneden ging en een stoplicht op rood als de trein langs kwam, maar ook een stalen plaat omhoogkwam om echt zeker te weten dat een automobilist niet door zou rijden ondanks die andere voorzorgsmaatregelen – dat haalt heel de onderkant van je auto eraf vermoedelijk! We zijn rond 18:45 een rondje gaan lopen in de trein; we bezochten de restauratiewagen en hebben een van de gemeenschappelijke slaapwagons bekeken – de derde klas, zeg maar, waar iedereen bij elkaar slaapt. Zag er op zich nog niet eens zo heel slecht uit maar wij waren erg blij met onze eersteklas coupé!
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
Om 19:20 hebben we kokend heet water van de samovaar op de gang bij het hokje van de provodnik gehaald – je kon daar ook wat snoep en chips en drinken kopen als je wilde, waarschijnlijk een kleine bijverdienste voor de provodnik zelf. We haalde het hete water op in onze kleine aluminium veldflessen (met een theedoek erom heen tegen de hitte) en terug in onze coupé koffiegezet met de koffiefilters die we voor het eerst in 2013 in Rusland op onze Volga-reisgebruikt hebben. Toen waren ze ideaal en nu ook zeker! Erbij namen we lekker een stroopwafel, heerlijk!
)
)
)
)
Op ons televisiescherm in onze coupé konden we als we wilde zo te zien een Russische film kijken uit de Sovjettijd, een zwart-witte oorlogsfilm! Om 19:33 stopte we voor de eerste halte die deze trein maakt onderweg naar Jekaterinenburg, en bleven een half uur staan terwijl lokale mensen met broodjes, cakes, koekjes, fruit, eieren en de meest lelijke snuisterijen zoals kristallen klokjes langs de coupés liepen. Wij zijn niet naar buiten geweest want we zaten lekker net aan de koffie en konden alles goed volgen vanuit ons raam. Om 20 uur vertrokken we weer en hebben in de gang nog een half uur staan kletsen over reizen met een Frans echtpaar in een van de coupés naast ons (deze wagon is niet druk, maar lijkt alleen maar met buitenlanders gevuld te zijn!), in Engels, Frans en Spaans omdat zij niet goed genoeg Engels spraken om ons te verstaan. Zij hadden 50 landen bezocht en vonden zich goed bereisd, tot ze hoorde waar wij allemaal geweest waren! Maar wij vinden onszelf nooit zo bereisd, er is nog zo veel meer van de wereld te ontdekken...
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
Rond 21:30 hebben Hans en ik de bedden in orde gemaakt en is Hans al gauw gaan liggen terwijl ik nog even het blog afmaakte, maar slapen gaat afzien worden; de bedden zijn keihard en smal! En het spoor is bobbelig dus we hotsen en hobbelen heen en weer. Het gaat even wennen worden vermoed ik. Gelukkig is de airco inmiddels een beetje aangegaan en is het niet meer 25 graden in de trein, maar koud is het zeker niet! In de schemer reden we langs een vrachttrein beladen met pantservoertuigen en lichte tanks.
)
)
)
)
)
)