Vannacht was een onrustige nacht, het werd rond 3 uur ’s nachts plaatselijke tijd al licht, maar gelukkig heeft onze coupe goede rolgordijnen zodat we het daglicht een beetje buiten konden houden! En rond 4 uur ’s nachts hebben we wel anderhalf uur stilgestaan terwijl de provodniks buiten lang en hard hebben staan kletsen en lachen. Pas toen we weer vertrokken hebben we nog een paar uur kunnen slapen.
We zijn rond 8:30 onze tijd opgestaan (geen idee welke tijd het precies is!) en hebben ontbeten met wat verse thee gemaakt van het hete water van de samovaar en een half pizzabroodje dat we gisteren in de supermarkt gekocht hadden, en die nog prima smaakte – en toe een mini-marsje, lekker!
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
Net toen we klaar waren kregen we een ontbijtpakketje, dat schijnbaar inbegrepen was – we beginnen het te begrijpen; we hebben deze treinreis in drie etappes gekocht en je krijgt dus voor ons ticket (misschien omdat die eerste klas is?) voor iedere etappe de eerstvolgende maaltijd inbegrepen in het ticket. Vanwege onze late instap gisteravond dus nu het ontbijt. We moesten lachen, het ontbijt bestond uit twee kleine Russische karnemelkpannenkoeken van een paar centimeter doorsnede en een kwak zure room in een warmhoudbakje, met een verpakte kant-en-klaar jam-broodje, een pepermuntje en een 0,2 liter flesje water. Ach, het gaat om het gebaar zullen we maar denken! We hebben de pannenkoekjes opgegeten en de rest bewaard voor later.
)
)
)
Toen we na ons ontbijt de boel wat opgeruimd hebben (er is een gemeenschappelijke vuilnisbak in de gang vlakbij de wc) zagen we een vrouw in onze wagon in een roze zijde bloemetjes pyjama lopen. Hans sprak twee Engelse jongens vanochtend die zich niet goed voorbereid hadden op deze reis; ze hadden geen wc-papier bij (gelukkig nog niet nodig want tot nu toe houden de provodniks het redelijk bij, maar had zeer zeker gekund dat we het nodig zouden hebben), geen thee en geen kopjes. Ze hadden daar niet aan gedacht, en hadden nu dure souvenir-mokken moeten kopen á volgens mij zo’n 10 euro per stuk om toch iets te hebben om wat drinken in te kunnen doen. Wij hebben zelfs bestek bij en een paar theedoeken.
)
)
)
)
)
)
Vandaag is een volle dag treinen, waarin we in 24 uur zo’n 1500 km afleggen. Er hangt in het treinstel een blad met de haltes onderweg en hoelang de trein er stilstaat, en al is dit een snelle “intercity”, hij stopt desondanks wel om de 1-2 uur. Meestal maar 2 minuten maar soms wat langer. Het blijft ongelooflijk dat je zo lang onderweg bent in één land!
)
Om 10 uur hadden we een stop van 12 minuten, en konden we even onze benen streken. Ruim op tijd gaf de provodnik aan dat we in moesten stappen, en konden we weer verder. Onderweg kwamen we langs een dorp naast het spoor dat voor een groot gedeelte onder water stond, jeetje zeg! Toch best wel indrukwekkend. Tijdens het rijden doen de provodniks regelmatig schoonmaken; de wc’s werden af en toe schoongemaakt en het wc-papier aangevuld, maar mocht je erachter komen dat het wc-papier op was en je jezelf verstaanbaar kon maken aan de provodnik, dan kwam ze het meestal wel alsnog bijvullen.
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
Je wilt naar buiten blijven kijken terwijl het uren aan een stuk hetzelfde landschap is, een stuk weidser vandaag dan gisteren met enorme open vlaktes en nog altijd miljoenen bomen, maar niet meer de oneindige bossen van de eerste trein etappe. Regelmatig komen we langs kleine houten dorpjes of grotere stadjes. We hebben een tijdje staan kletsen met een Nederlandse in onze wagon die via de reisorganisatie Mevo geboekt had, en veel gereisd had, waaronder ook in Afrika– altijd leuk zoiets!
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
Als we een wat langere stop hebben dan gaan wij (en de meeste andere passagiers) even op het perron een luchtje scheppen. Hans en ik zitten in eerste klas, dat houdt in dat we extra betaald hebben om deze vier-persoons coupé voor ons tweeën te hebben (we kregen dus ook 4 keer beddengoed). Een alleenreizende man naast ons reist ook eerste klas, maar omdat hij verder alleen is, is de andere helft van zijn coupé wél bezet met twee vreemden. Drie man totaal dus. En weer anderen zitten met z’n vieren. Pffff zo’n coupé is al klein met z’n tweeën!
)
)
)
Om 11:30 hebben we lekker koffie met een stroopwafel gezet. Een aantal van de koffiefilters waren helaas kapotgegaan omdat er schijnbaar iets scherps in de rugzak tegenaan gedrukt had – maar de meeste koffie zat er nog in dus dan werd mijn koffie maar een soort Turkse koffie zullen we maar denken… Om 12 uur hadden we een 2 minuten stop bij een erg mooi station – we proberen bij iedere wat langere stop even naar buiten te gaan, maar bij dat soort korte stops gaan we geen luchtje scheppen, de provodniks doen dan vaak niet eens de deur open tenzij iemand echt uit moet stappen natuurlijk. De trein is merkbaar heel erg punctueel, we zijn zelfs precies op de voorspelde tijd door een tijdszone gegaan.
)
)
)
)
)
)
)
)
)
De trein raast lekker door tussen stations, die soms maar heel klein zijn, en we hobbelen en bobbelen soms alle kanten op! Er komen constant hele lange vrachttreinen langs, en op internet word je gewaarschuwd om nooit het spoor over te steken als je trein over een paar minuten kan vertrekken, want als er dan net een vrachttrein langskomt sta je echt even te wachten!
)
Om 12:30 hebben we een lunch samengesteld van een half pizzabroodje, en het kant-en-klare broodje jam. Maar die bleek keihard te zijn, de jam was in het deeg meegebakken dat meer op een soort zanddeeg (zonder suiker) leek dan op brood – het was echt te droog om weg te krijgen, dus we kregen niet meer dan één hap weg! In plaats van het jam-broodje namen we dus een paar handvollen Russische merkloze luchtige ring-chips met lekkere cream-cheese-en-chives smaak, lekker!
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
Om 14 uur kwamen we in Omsk, een grote stad met veel industrie, waar de halte 17 minuten was en we dus even konden luchten op het perron. Dat voelt ook echt even als luchten, we kunnen namelijk geen ramen openzetten in de trein, alleen op de gang zijn kleine kiepraampjes voor frisse lucht, de rest komt uit de airconditioning, die tot Hans zijn frustratie nooit bepaald koud is. Maar de lucht in de coupe is dus een beetje bedompt, en dan is het wel even lekker om buiten te staan zelfs als het fris is! De kioskjes op de perrons doen zichtbaar goede zaken, ze verkopen van alles en zijn duidelijk ingespeeld op reizigers die langer dan een paar uur in de trein moeten zitten want ze verkopen ook vaak kant-en-klare of gevriesdroogde maaltijden (instant cup-aardappelpuree is best populair en gemakkelijker te vinden dan cup-noodles). Bier wordt in limonadeflessen verkocht, het blijft ons verbazen! Maar bier wordt hier nog altijd als frisdrank gezien – volgens mij is een paar jaar geleden de grens van wat als “fris” en wat als “drank” gezien wordt van 20% naar 10% alcohol verlaagd, maar dan valt bier dus nog altijd onder het kopje “fris”…
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
Bij vertrek uit Omsk hebben we thee met wat ring chips genomen, we hebben echt vreselijke snoepzin die moeilijk te weerstaan is; en niet uit verveling, want het is heerlijk om naar buiten te kijken en te genieten van het landschap dat aan je voorbij rolt lonkt, maar misschien gewoon omdat je een hele dag zit te zitten (en WEET wat er allemaal voor lekkers in de coupe bij je is…). We hebben een mailtje opgesteld voor een reisgenoot van ons die altijd meeleest op ons blog, met wat tips want hij zit te overwegen om in september de Transsib te gaan doen.
)
)
)
)
)
Rond 15 uur kon Hans zijn ogen niet meer openhouden en is een klein dutje gaan doen. Ik heb ook even mijn ogen een half uurtje dicht gedaan, terwijl de trein met een stevig tempo doordenderde – heerlijk, dat geluid en gevoel! Het waait al heel de dag behoorlijk hard, hoewel het wel lekker lenteweer is met een lekker zonnetje, schapenwolken-lucht en zo’n 15 graden. Vandaag rijden we door een meer landelijk gebied en met uitgestrekte vlaktes en veel bomen maar niet echt bossen. Nog altijd zien we veel geknakte berken. We zien onderweg veel vervallen fabrieken, die sinds de jaren 90 de Sovjetsteun kwijt zijn, en dus failliet gingen als ze niet rendabel bleken.
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
We zien continu mensen in gebouwtjes aan het spoor een vlag ophouden als we langskomen, en we hebben geen flauw idee waar dat voor kan zijn en wat voor nut het heeft – en OF het wel nut heeft. Het lijkt ons een volledig zinloze bezigheid, want wie waarschuwen ze? De treinmachinist? Die weet al dat hij langskomt en is waarschijnlijk al voorbij als ze de vlag ophouden. En verder is er niemand om het te zien volgens mij!
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
Om 18 uur Jekaterinenburg-tijd stonden we een half uur stil bij een groot station; de watervoorraad van de trein werd bijgevuld terwijl wij even naar buiten gingen. Het was druk op het perron met mensen die verse broodjes, koeken, gerookte vissen, mohair-producten, bontjassen en bontmutsen verkochten; altijd leuk om te kijken!
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
Een man probeerde Hans een bontmuts te verkopen – was een koopje! In tegenstelling tot de andere verkopers liet deze man zich niet van de wijs brengen door het feit dat Hans nooit interesse had getoond in zijn bontmuts, en nu duidelijk aangaf geen interesse te hebben in zijn bontmuts en heeft wel 10 minuten aangedrongen dat het écht een onweerstaanbaar koopje was. Zelfs toen een Russische medepassagier die geamuseerd mee keek ging tolken en uitlegde dat Hans echt geen interesse had, bleef de verkoper nog een paar minuten aandringen. Het was ook wel een koopje natuurlijk, 1000 roebel en ongetwijfeld echt zelfgemaakt in China…
)
)
)
)
Tegen de avond werd de lucht donker met zo’n 10 minuten wat druppels regen, maar het is eigenlijk constant heerlijk weer ondanks de harde wind.
)
We gingen rond 18:45 naar de treinrestauratie, maar wat we wilde bestellen uit het grote menu was er helaas niet, de BBQ pork. Het gerecht dat we op de vorige etappe genomen hadden was er wel, dus we hebben precies hetzelfde besteld als de vorige keer (gebakken aardappelen, groente en varkensfilet met kaas). Waarschijnlijk hadden we de vorige keer gewoon toevallig dat ene gekozen uit het grote menu wat voorradig was en hadden we geluk gehad. Het duurde een hele tijd voor we het eten kregen en het zag er, toen het kwam, behoorlijk anders uit… Het smaakte wel, alleen de aardappelen waren half rauw, maar we gaan op de volgende etappe voor de lol weer hetzelfde proberen te bestellen!
)
)
)
Om 19:45 waren we terug in onze coupe waar we een drink-yoghurt genomen hebben als toetje – het waren behoorlijk grote flessen en we deelde er eentje maar dat was al ruim voldoende voor ons beide! We hebben lekker ’s avonds naar muziek geluisterd op Hans zijn mobiel, net zoals we ook ’s middags gedaan hadden; dat kan zo lekker zijn, zeker terwijl het landschap buiten steeds aan je voorbijglijdt.
)
)
’s Nachts zaten we met de lichten uit en de gordijnen open te genieten van het donker buiten; het heeft echt iets, het bewegen en de geluiden van de trein, de donkere ruiten met af en toe een lichtje buiten, niet goed weten waar je bent en alsmaar doorrazen. Echt het gevoel dat je onderweg bent!
Rond 20 uur Moskou-tijd, 22 uur Jekaterinenburg-tijd en middernacht lokale tijd reden we de miljoenenstad Novosibirsk binnen, doorkruist door een grote rivier. Hier hadden we een stop van drie kwartier en konden we even een laatste keer onze benen strekken op het perron voor we naar bed gingen. Toen we vertrokken deden we de lichten weer uit in onze coupe zodat we meer zouden zien van de stad. Vlak na vertrek van het perron zagen we een oorlogsmonument voor de spoorwerkers, leuk!
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
Onze (vermoedelijk nieuwe) treinmachinist bleek na vertrek uit Novosibirsk opeens een snelheidsmaniak te zijn, want toen we naar bed gingen rond 1 uur lokale tijd reed de trein zo hard dat we alle kanten op stuiterde in onze smalle bedjes! Je zou er bijna zeeziek van kunnen worden, zo hotste en hobbelde we op hoge snelheid over de rails. Heel de nacht hebben we door gescheurd tussen de haltes door en in de bochten klonk het soms alsof we van de rails af raakte!
)
)