Het was een erg onrustige nacht, want we lagen niet lekker op de smalle bedjes en net nadat we naar bed gingen, gingen de provodniks de wc naast ons repareren. Ook droomde we vervelend en was er om 1 uur en om 3 uur een wat langere stop, en was iedereen in de gang en buiten erg lawaaiig. De lege coupé naast ons werd tijdens de eerste van de twee stops vannacht (op dit traject zijn er hoogstens 10 stops per etmaal) bezet door twee Russen die zichzelf behoorlijk luidruchtig geïnstalleerd hebben, en toen nog lang gekletst hebben wat ik goed kon horen omdat ik aan die kant van de coupé sliep.
Om 3 uur was de tweede stop en die onrust in combinatie met jetlag en allebei een beetje last hebben van de harde bedjes maakte een slechte nacht met veel wakker zijn. Hans heeft midden in de nacht zelfs nog een hele tijd spelletjes gespeeld omdat hij klaarwakker was.
We schrokken vanochtend wakker doordat de trein weer stilstond, en het bleek opeens alweer 8:20 te zijn! We zijn dus gauw opgestaan en aangekleed en naar buiten, want dit was de enigste langere halte (30 minuten) tot 14:13 vanmiddag, en dus onze enigste kans op een frisse neus, en na die slechte nacht wilde we wel even luchten! Het zonnetje scheen lekker en we waren blij dat we even op het perron de benen konden strekken. We werden ruim op tijd, nog 6 minuten voor de officiële vertrektijd, alweer gemaand om in te stappen door onze provodnik – die nemen echt geen risico dat we te laat zouden kunnen zijn! Na vertrek begon de provodnik weer gelijk de wc te poetsen – maar gek genoeg laat ze iedere keer de volle bak vieze tissues staan; dat komt dan weer op een later moment in het poetsschema of zo…
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
We merken dat deze route gelijk een stuk rustiger is; weinig toeristen gaan naar Vladivostok, iedereen gaat normaal naar Beijing. In onze wagon is er nog een Spaans echtpaar, een alleenreizende vrouw die toerist zou kunnen zijn en een Amerikaans stel, (en de Russen die vannacht ingestapt waren) maar de meeste coupes zijn niet bezet, terwijl we tot nu toe steeds redelijk volle wagons hebben gehad. En iedereen houdt zijn deuren gesloten en komt nauwelijks op de gang dus er is ook niet het gezellige contact van de vorige etappes.
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
Vandaag rijden we door brede riviervalleien en slingert het spoor mee met de rivieren. Het is ook weer heel gevarieerd en mooi landschap; bossen, rivieren en heuvels, en we blijven kijken. We hadden niet verwacht dat dit stuk van de Transsib zo mooi zou zijn, er is het meest te zien en de natuur is wijds en ongerept.
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
Om 10 uur hebben we een kopje koffiegezet en een muffin en stroopwafel erbij genomen. En om 11 uur hebben we lekker chips genomen! We rijden door Siberië, maar het ziet er zo liefelijk en Europees uit. Toch zie je wel dat het afzien kan zijn hier in de winter, want het is mei en de houtvoorraad van de huizen waar we langsrijden is nu al heel groot! Veel van de oude houten huizen die we zien zijn zo te zien verlaten en vaak zelfs half afgebroken. Ook zien we nog altijd veel vervallen industrie uit de Sovjettijd. En vooral heel veel natuur (en vrachttreinen)! We volgen de route van een grote rivier door zijn vallei, wat altijd mooie taferelen oplevert en maakt dat je naar buiten kan blijven kijken. De spoorlijn is echt goed onderhouden overal, dat is duidelijk te zien – maar het spoor is waarschijnlijk ook de enigste manier om goederen en mensen in deze delen van Rusland te verplaatsen.
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
Om 11:45 gingen we door een tunnel, en we worden op dit stuk van de reis constant gekweld door een open wifi-verbinding die we op onze telefoons zien – echter niet bestemd voor ons passagiers, dat is de wifi-verbinding voor de scanners, zo modern is deze trein. De twee wc’s aan boord deze wagon lijken onderhand haast wel om en om verstopt te raken, het probleem lijkt niet echt opgelost te (kunnen) worden en maar steeds een beetje opgelapt te worden tot het weer mis gaat.
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
Om 12:30 kwam opeens een vrouw langs onze coupé met een vrieszak, of we iets wilde. We hadden gisteren al een paar keer zo iemand langs zien komen en waren wel nieuwsgierig; het bleken ijsjes te zijn dus we hebben twee ijsjes gekocht – ik heb de verkoopster op de rekenmachine op mijn mobiel laten intikken wat de ijsjes kostte, want ze sprak geen Engels en tekende iets op tafel dat ons niet helemaal duidelijk was. Het ijsje was een wafelbakje zoals je bij schepijs krijgt, alleen met het bolletje ijs er al in, en voorverpakt en ingevroren. De koek is dus een beetje slap, maar het ijs smaakte best en ach, hoe vaak eet je nou een ijsje in Siberië?
)
)
Iets later kwam een vrouw langs met loterij kaartjes. Maar we mogen maar 20.000 roebel uitvoeren en de hoofdprijs is 100.000, dus we hebben beleefd geweigerd… Rond 13 uur leek er serieus werk gemaakt te worden van de wc’s, en waren een paar klusjesmannen bezig om ze hopelijk definitief te repareren. Het was niet heel erg, maar wel zo dat ze het water niet weg kregen bij het doortrekken en dicht tot overstromen leken te komen – gelukkig ging het wel steeds net goed, maar erg vlot ging het dus niet.
)
)
)
)
)
)
)
)
We zagen buiten een stuk ijs dat nog niet gesmolten was, en Hans dacht zoiets al eerder gezien te hebben – het was eind mei en er lag hier dus nog ijs in de schaduwplekken! Op de tv werd overigens dezelfde militaire documentaire uitgezonden als aan boord de eerste trein van deze reis, grappig!
We zijn om 13:45 gaan lunchen in de treinrestauratie. Een paar van de serveersters waren aan het lunchen toen wij de treinrestauratie instapte; een brood met een eitje en kaas en een gezinsverpakking mayonaise! We bestelde “solyanka soep”; een typische Russische soep, gevuld met minimaal 6 soorten vlees zoals salami, knakworst, ham, boterhamworst, kip en rund, daarnaast citroen, ui, augurk, aardappelen, specerijen, bieslook en andere kruiden, en een kwak mayonaise bij het serveren (Russen zijn echt gek op mayonaise)… Is écht erg lekker! En je warmt er lekker van op, want waar ze heel de reis tot nu toe alles tot +25 graden stoken hebben ze nota bene in Siberië besloten dat de airco wel aankon, het was dan ook erg koud in de restauratiewagen!
)
)
)
)
)
Onze soep kwam pas om 14:10, maar was erg goed gevuld en lekker. We hebben hem gauw opgegeten want om 14:16 stopte we voor de tweede lange stop van de dag. Na het afrekenen zijn we gelijk nog even op het perron rond gaan lopen om een frisse neus te halen, tot we gewenkt werden voor het vertrek. We denken dat we inmiddels nog ver de enigste in onze wagon zijn, want de Russen naast ons zijn weg, de Spanjaarden komen altijd pas tevoorschijn als we al een tijdje stilstaan en lijken nauwelijks het perron op te durven (waarschijnlijk weten ze niet hoe lang we stilstaan en zijn ze daarom een beetje bang om van boord te gaan), en we hebben geen idee of de Amerikanen nog leven!
)
)
)
)
)
)
Toen we weer op weg waren, reed de trein langs een huis waar het hele gezin buiten bij de voordeur comfortabel zat te kijken naar de trein. Hans deed zwaaien en ze zwaaide enthousiast terug. We hebben ’s middags ons geld geteld (moet af en toe gebeuren om te kijken of we nog bij zijn met ons saldo, zeker nu ik de uitgaves niet in excel kan bijhouden omdat we geen laptop bij hebben), een beetje naar muziek geluisterd en natuurlijk naar buiten gekeken. We kwamen langs veel rangeerterreinen onderweg en lange, grote vrachttreinen – ongetwijfeld omdat alles via het spoor moet komen in deze delen van Rusland! Rond 15:30 kwamen we weer een tijdlang om de zoveel minuten langs een vrachttrein die op het andere spoor stond te wachten tot hij verder kon.
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
We hebben wat thee gezet, maar de thee opdrinken is deze reis op de trein wel een riskante bezigheid; meestal, zodra je gaat drinken, schokt de trein een beetje en klotst de hete thee zo je keel in! Om 16:08 stopte we in Amazar station, een wat langere halte waar we weer even de benen konden strekken. Voor het eerst sinds Irkoetsk stonden er weer koopvrouwen op het perron – en liepen er goed doorvoede zwerfhonden rond met zielige ogen – bij verschillende van de koopvrouwen kon je rare staafjes kopen. De Spanjaarden durfde er eindelijk eens gelijk na aankomst uit en kochten uit nieuwsgierigheid een staafje – de koopvrouw gebaarde dat hij moest kauwen, kauwen kauwen. Dus hij nam er een flinke hap van en begon dapper te kauwen, maar zijn gezicht vertrok al gauw; het bleek een soort smerige zelfgemaakte kauwgum te zijn – wij hebben een klein flintertje geproefd en al breekt het eerst in je mond, als je door kauwt wordt het inderdaad een soort kauwgum. Maar de smaak is echt smerig, en lijkt een klein beetje op elmex kruidentandpasta. Brrrr! Daar moest een echt kauwgumpje achterna om van de vieze smaak af te komen! Een paar minuten voor vertrek borgen de koopvrouwen hun spullen alweer op en verdwenen.
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
We reden vanmiddag langs mooie rivier en vele mooie bruggen, en zagen af en toe plakken oude sneeuw liggen naast het spoor. De grootste was zeker een vlak van zo’n 4 x 5 meter. Ook lagen er veel oude bielzen en rails gewoon in het bos gedumpt naast het spoor – die verdwijnen vanzelf, waarschijnlijk. Het werd ’s middags geleidelijk aan steeds kouder binnen, naar ons gevoel, hoewel de temperatuur in de gang nog altijd 20 graden aangaf.
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
Bij de laatste lange halte van de dag, rond 18 uur, was het buiten zo’n 5-7 graden, en met een ijzige wind – dus we bleven niet lang buiten! Het vertrek vanuit dit perron was iets later dan gepland, want onze trein deed nog even wachten op een lange vrachttrein; daardoor vertrokken we uiteindelijk iets later dan de geplande 18:31.
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
Na het vertrek zijn we naar de treinrestauratie gelopen, waar gelukkig de verwarming lekker stond te loeien – in onze wagon was het inmiddels 19 graden, een beetje te fris wat ons betreft! Het valt ons op dat hier in Rusland overal de calorieën bijstaan, dus ook bij het menu in de treinrestauratie. We hadden zin om te zondigen, maar onze bestelling van de “beer platter” met “fried potatoes” werd erg raar gevonden, hoewel het aller raarste duidelijk was dat we er geen bier bij wilde! We hebben een heel uur gewacht op ons eten, en toen het kwam dreven de beer platter en de frietjes letterlijk in het vet. "Croutons" waren gefrituurd in knoflookboter en zout, het geheel was ons een beetje te vet en heftig maar op zich smaakte het wel als we de onderdelen een beetje lieten uitlekken – je moest alleen niet te veel nadenken over het vet. We snappen dat je er bier bij moet hebben!
)
)
)
)
)
Toen we rond 20 uur terug in de coupe waren was de verwarming nog altijd niet aan, brrrrr – zo ga je van het ene uiterste naar het andere op deze reis! Op gegeven moment reden we langs een strook sneeuw die wel 10 meter lang was, wow! Het is bijna juni! We bleven in het donker naar buiten kijken, en merkte dat zelfs onze provodniks het een beetje fris vonden en ’s avonds weinig zin hadden om buiten de wagons te staan tijdens de haltes. Het rijden ’s avonds was erg onregelmatig, met veel en constant afremmen voor de vrachttreinen die constant ons tegemoet kwamen op het andere spoor.
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
Rond 23 uur is Hans naar bed gegaan, ik heb nog even een spelletje gespeeld tot 23:15 voor ik ook naar bed ging. We stuiterde alle kanten op, want de trein reed hard door.