Dag 23: maandag 6 januari 2020: op zee, 570 km gevaren
)
De vertrektijd vannacht was met een uur vervroegd ten opzichte van het programma; om 1 uur vertrek in plaats van de oorspronkelijk geplande 2 uur. Toen we vanochtend 6 uur later opstonden, om 7 uur, waren we nog altijd op de rivier aan het varen; in precies dezelfde nauwe vaargeul als op de heenweg naar Buenos Aires, in konvooi met schepen op afgemeten afstand achter ons en voor ons. Geen wonder dat we op de heenweg ’s nachts richting Buenos Aires de verloren tijd van het bunkeren niet in konden halen, niet alleen moesten we die rare bochten maken in plaats van in één rechte streep naar Buenos Aires te varen, maar in zoiets als dit moet je ook nog steeds afgesproken snelheid varen en is er geen ruimte om wat harder of langzamer te varen. Het was wel een mooi gezicht om tijdens het ontbijt weer een vrachtschip op “aanraak-afstand” langs te zien komen! Schepen houden als het kan op zee flinke afstand van elkaar, maar deze vaargeul is heel smal, en dan moeten ze (zo lijkt het) wel dicht langs elkaar passeren!
Tijdens het ontbijt heeft Hans lekker genoten van zijn zalm, en ik lekker van mijn brie; heerlijk! Beiden zijn bij het buffet erg populair (ze zijn dan ook erg lekker, vooral de zalm), en worden constant aangevuld. Hans zijn banaan was ijskoud; recht uit de koeling waar ze waarschijnlijk weken tot misschien wel maanden goedgehouden worden.
)
)
Na het ontbijt zijn we nog even voor op dek gaan staan kijken, en zagen voor ons drie schepen varen met steeds keurig dezelfde afstand tussen elkaar en ons, en achter ons ook nog 2-3 stuks in de verte. Argentinië heeft geen budget om de rivier verder uit te baggeren en Uruguay heeft waarschijnlijk geen enkele intentie van eraan bijdragen, voor hen is het prima hun hoofdstad ligt aan de riviermonding en zij laden veel van het vrachtverkeer voor Buenos Aires over naar kleinere schepen die wel de rivier op kunnen, dus verdienen waarschijnlijk zelfs goed aan het ondiepe water! Om 9 uur werd verteld dat we zo’n 6 meter onder de kiel hebben, en op de heenweg werd op gegeven moment zelfs 3 meter genoemd, en dan hebben wij een diepgang van maximaal 6 meter dus de vaargeul zelf is maar zo’n 10-12 meter diep. Dat is zeker niet diep, en dan is de rest van de riviermond nog (veel) ondieper waarschijnlijk!
)
)
)
)
We waren na een kort rondje boven op dek alweer rond 8:15 terug in de hut waar Hans op zijn gemak is gaan douchen en we om 10 uur koffie gedronken hebben. Af en toe kwam een vrachtschip langs ons raam varen, niet zulke hele grote dus ze leken niet zo heel dichtbij, maar toch voor maritieme begrippen redelijk dichtbij! De vaargeul is zo apart gemaakt, noodgedwongen waarschijnlijk, dat we op gegeven moment zelfs terug aan het buigen waren naar Montevideo en de stad in de verte zagen liggen. Het is vandaag bewolkt en daardoor brandt de zon gelukkig niet zo veel; hier op de rivier is het water spiegelglad (de riviermond is gigantisch, 100 km breed ter hoogte van Montevideo), en met een licht briesje was het heerlijk vanochtend op dek.
)
)
)
Om 11 uur was Montevideo goed te zien uit ons raam, en kondigde de hulp-cruisedirector (de cruisedirectrice is al een dag of twee haar stem kwijt) via de intercom aan dat er niets aan de hand was dat we Montevideo weer konden zien, dat was de vaarroute die we moesten volgen, en zo direct zou de loods van boord gaan – Hans en ik hadden al zo’n vermoeden dat we heel deze ochtend een loods aan boord hadden gehad. Pas iets voor 12 uur deden we zo te voelen en zien weer een beetje snelheid maken, maar we voeren nog steeds naar het oosten, terwijl we uiteindelijk naar het zuiden moeten.
)
Tijdens de lunch zag ik koks zeulen met de peperkoekhuisjes – er is begonnen aan het opruimen van de kerstversiering dus. Alles gaat weer in de opslag voor volgend jaar vermoeden we! Na de lunch zijn we even naar boven gegaan om te kijken, het is vandaag nog altijd heiig en bewolkt, daardoor is de temperatuur goed te doen. Toen we boven op dek stonden telde Hans ruim 25 (vracht)schepen om ons heen, die met het blote oog te zien waren. Wat een drukte!
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
We waren iets na 13 uur terug in de hut en toen ben ik een dutje gaan doen en Hans is na een uurtje ook een beetje gaan dutten. Pas om 15 uur was ik weer een beetje wakker en zag ik op de route dat we dan eindelijk koers gezet hadden naar het zuiden. Dat heeft ongelofelijk lang geduurd eigenlijk!
We voelde ons sterk en besloten vandaag niet naar het speciale vieruurtje te gaan, dat vandaag weer in de Astor Lounge zou plaatsvinden met dans en muziek. We waren met de lunch ook zo sterk geweest om geen toetje te nemen, alle beetjes helpen en we weten van onszelf dat we toch een en ander pakken als we nu zouden gaan, terwijl het gebak het hier steeds net niet is; er zijn maar enkele cakes en zoetigheden geweest die echt erg lekker waren, de meeste cakes zijn helaas te droog naar onze smaak, en de smaken te vlak of subtiel. Natuurlijk eten we hier meer dan thuis, en we bewegen nu ook niet zo veel, maar toch hebben we het idee dat het op zich, relatief gezien, wel enigszins meevalt zolang we niet toegeven aan de vieruurtjes; de voorafjes zijn hier zo mogelijk nog kleiner dan op de Columbus, de toetjes zijn ook klein, het vlees bij het hoofdgerecht is vaak ook klein, als je een salade kunt bestellen bij het avondeten zijn ze kleiner en minder goed gevuld… Het is eigenlijk vooral het vieruurtje dat extra is, bovendien een gelegenheid waar je je bordje zo vol kunt scheppen als je wilt, en nu net met datgene wat het slechtst is. We hadden een tijdje geleden al afgesproken om te proberen de vieruurtjes zo veel mogelijk te vermijden tenzij er echt een gelegenheid is. En natuurlijk zal vandaag wat meer uitgepakt worden dan bij een normaal vieruurtje, maar als we vandaag kunnen overslaan hebben we weer een dagje gewonnen!
Tijdens het eten waren er mooie zware donkere wolken buiten – de hulp-cruisedirector had om 17 uur al gewaarschuwd dat we over een paar uur in wat ruwer weer terecht zouden kunnen komen. Na het eten hebben we nog een klein ommetje boven op dek gelopen, het woei al hard en het schip bewoog al meer; door de wind moest ik mijn rok in bedwang houden, maar het was lekker om even uit te waaien en vooral ook lekker dat de lucht zo fris was, bijna koud!
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
Dag 24: dinsdag 7 januari 2020: op zee, 701 km gevaren
)
Het heeft vannacht toch best wel aardig bewogen en gekraakt en geknarst in de hut; geen storm maar toch zeker wel ruwe zeeën, en vanochtend bij het ontbijt werd er duidelijk wat meer heen en weer gezwalkt dan anders. Je moet haast wel! Het is juist als je in een rechte lijn probeert te blijven lopen dat je ongelukken kunt krijgen.
In de lift vroeg een man nieuwsgierig naar ons dialect, welk deel van Duitsland kwamen we nu eigenlijk vandaan? Hij zat er nu namelijk al een paar dagen op te dubben maar kon er maar niet aan uitkomen! We moesten er wel om lachen, en hij ook toen we uitlegde dat we Nederlanders waren!
Na het ontbijt zijn we even naar boven gegaan om uit te waaien; de wind is fris en koud en hard, en de zee was mooi ruw. Wij dromen sowieso al veel en ik heb de indruk dat het bij meer beweging alleen maar meer of toch in ieder geval gekker wordt in mijn geval. Het zonnetje scheen al lekker en we moesten ’s ochtends in de hut de luxaflex dicht houden omdat het anders al gauw te warm werd in de zon!
)
)
)
Vandaag was weer een enigszins drukke dag, in die zin dat we om 10:15 naar een lezing gingen (een van zijn mindere, vinden we; hij doet altijd leuk kwinkslagen en aparte associaties maken maar deze was een beetje rommelig om te volgen). Om 11 uur werd er via de intercom aangekondigd dat we waarschijnlijk wat vertraging opgelopen hebben door de ruwere zee, en mogelijk dus later aankomen morgen in Puerto Madryn; meer nieuws volgt als het bekend is. Oeps! Iets voor 12 uur riep men om dat er dolfijnen te zien waren aan bakboord, en inderdaad, een paar minuten later zagen we vlakbij ons raam een paar tellen lang een dolfijn, leuk!
)
)
)
)
Om 12 uur zijn we gaan lunchen, en omdat Hans gezien had dat de menu’s van de specialiteitenrestaurants veranderd waren, zijn we na het eten even naar Sacha gestapt om nieuwe reserveringen te maken om “uit eten” te gaan. We wilde eerst graag op10 januari gaan, om een verjaardag te vieren, maar Sacha raadde dat ons af omdat op de 10e er óf een “Greek” óf een “great” dinner zou zijn; hij was moeilijk te verstaan dus welke was niet precies duidelijk, maar Sacha was er in ieder geval enthousiast over dus we hebben maar de 13e en de 19e vastgelegd! Daarna zijn Hans en ik even gaan uitwaaien op dek en kort nadat we terug in de hut waren kon ik al weer naar de demonstratie fruit snijden.
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
De demonstratie was in de Captain’s Club, en helaas werd er net heel actief gepaft in het rookgedeelte erbuiten – een van de deuren werd op gegeven moment gesloten, maar dat scheelde maar weinig voor de rooklucht. De demonstratie was best leuk, alleen het verbaasde me hoe weinig mensen erop af kwamen; om te beginnen zo’n 20, uiteindelijk misschien 25-30 man? Maar zeker niet meer dan dat. Ze begonnen weinig spannend, met een aubergine-pinguïn en een meloen-uil, maar gingen al gauw over naar het betere werk, de watermeloenhoofden die we overal zien hier aan boord en een aardige watermeloen-bloem. En op gegeven moment maakte de ene kok even gauw twee mooie rode rozen van bieten, erg origineel!
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
Toen ik terug was in de hut hebben we de maracuya’s die we nog over hadden van het tropisch fruitbuffet opgegeten en ben ik daarna een broodnodig dutje gaan doen, terwijl Hans om 15:45 om de busnummers voor morgen ging, en met twee bordjes gebak aan kwam zetten want het vieruurtje was net bezig; lekker! Het eten aan boord is beduidend beter dan de eerste paar dagen, zelfs het gebak gaat er op vooruit.
)
’s Avonds werd er vlak voor het avondeten aangekondigd dat we inderdaad vertraging hadden, en daardoor ook morgen langer in Puerto Madryn zouden blijven, tot 22 uur. Verdere informatie zouden we in het krantje vinden, en voor diegenen die excursies hadden, in een aparte brief in onze hut.
)
)
)
)
)
We hebben na het eten nog een rondje boven op dek gewandeld, en inderdaad toen we terug in onze hut kwamen kwam er al gauw, iets na 20 uur, het dagprogramma, het haven-infoblaadje (we krijgen van iedere haven een apart blaadje met info over de haven en het land, en praktische info zoals telefoonnummers en of er een cruise terminal met wifi is of niet), en een aparte brief. Aankomsttijd was nu 11 uur geworden in plaats van de geplande 9 uur, vertrektijd was van 19 uur verlengd naar 22 uur, maar in de brief stond dat onze excursie nu 3 uur later dan oorspronkelijk gepland vertrok: om 12:30 in plaats van 9:30. Oeps. Terugkomsttijd werd daarmee 21 uur ten opzichte van 18 uur. De lengte van de excursie, 8.5 uur, was nog altijd even lang en we wisten altijd al dat het een zware excursie zou worden, maar dit was toch net weer even iets anders dan wat we oorspronkelijk rekening mee gehouden hadden. Als er problemen zijn onderweg kom je pas om 21:30 of zelfs 22 uur of later terug, pfffff. We hebben even zitten dubben wat we moesten doen, en besloten maar even naar receptie te lopen om te kijken of we de excursie zo kort van tevoren nog kosteloos of desnoods met alleen de aanbetaling konden annuleren – het was ook nog eens een hele dure excursie, dus als we het volle pond moesten betalen, ja dat was zonde en dan zouden we maar gewoon de excursie zelf doen en het uitzingen. Maar ja, onder deze omstandigheden hadden we deze excursie nooit geboekt, dus als we konden annuleren, heel graag!
)
)
)
)
)
Bij de receptie bleek het excursiebureau ernaast onbemand; ze hadden er zo te zien niet aan gedacht om nog even iemand een paar uurtjes daar weg te zetten nu met deze bijzondere omstandigheden; het meisje van receptie zelf kon weinig voor ons doen behalve bellen maar kreeg niemand te pakken, dus we moesten het morgenochtend nog maar een keer proberen. Ze bood namens het excursiebureau haar excuses aan voor het ongemak, ze snapte dat we het vervelend vonden. Toevallig net toen we terug de gang inliepen kwamen we het hoofd van het excursieteam tegen, en zij beloofde al gauw dat als we morgenochtend de tickets in kwamen leveren, ze de excursie zou annuleren voor ons, kosteloos. Jeetje, wat een geluk! En nu merkte we pas hoe opgelucht we waren…
)
We hadden de excursie naar een pinguïnkolonie, zeehonden en zeeleeuwen geboekt omdat we vonden dat we iets moesten doen in deze plaats, er in het plaatsje zelf echt niets te doen was (als een plaats aangeschreven wordt als “de poort naar” dan weet je het eigenlijk al), en deze excursie weliswaar de langste was, maar ons het meest aansprak juist vanwege de diversiteit in dieren en de kans om nog wat van de omgeving te zien. Maar we hadden tot en met vertrek zitten erover twijfelen vanwege de lengte en dus zwaarte. Nu dat het erop leek (het was pas zeker als we over een tijdje onze boordrekening zien en hij er niet op staat) dat we zonder kosten konden annuleren waren we blij, want we hadden ons erbij neergelegd dat hij lang en zwaar zou zijn maar zagen er onder normale omstandigheden al een beetje tegenop. En nu met de latere tijden helemaal!
We zijn niet te laat naar bed gegaan want we waren behoorlijk moe, maar in ieder geval dus enigszins gerust dat we morgen een rustige dag zouden hebben.