Dag 67: donderdag 20 februari 2020: op zee, 778 km gevaren
)
We waren natuurlijk weer vroeger dan normaal wakker dankzij het verzetten van de klok, en zijn uiteindelijk ook weer behoorlijk stijf en stram opgestaan. Helaas bleek dat toen we rond 7 uur opstonden, we al voorbij het smalste gedeelte waren van het nauw tussen het Zuidereiland en het Noordereiland – ze hadden vannacht op volle kracht doorgevaren anders hadden we dat in de ochtend kunnen bekijken. Jammer! We hebben ontbeten en zijn na het ontbijt naar boven gegaan waar het nog altijd wel mooi was, met de grillige bergketen van het Zuidereiland in de verte, deels donker in mist en wolken gehuld en deels goudgeel belicht door de zon.
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
Terug in de hut hebben we een beetje gekletst, en ben ik op gegeven moment gaan douchen en Hans na mij, en hebben we thee en koffie gemaakt. We merken nu al een dag of twee dat de aankondigingen die normaal gezien in de hut zouden moeten zijn dat niet meer komen; als we heel dicht bij de speaker boven ons nachtkastje hangen, horen we het zachtjes, en op de gang natuurlijk, maar niet meer op normale hardheid zoals daarvoor. Vandaag bleek dat ook weer doordat er weer een oefening was voor de bemanning (die zijn er heel veel op het moment, wel 2-3 per week), en we alles van de aankondigingen en zelfs het alarm nauwelijks tot niet konden horen in de hut. Ook als je de radio aanzette viel hij stil als er een aankondiging was, maar de aankondiging zelf hoorde je nauwelijks. Heel vreemd. We hebben het 12 uur dagverslag van de kapitein afgewacht, en aan de knoppen gedraaid, en toen kregen we het wel opeens goed te horen, als we het volume op maximaal zette – terwijl normaal gezien de belangrijke aankondigingen onafhankelijk van de volumeknop zijn. Ach ja, het leek het in ieder geval weer even te doen, dus we zijn gaan lunchen, we hadden allebei honger! Tijdens de lunch was de zee spiegelglad, nog geen rimpeltje.
)
)
)
)
Ik had geen zin in frietjes en het enige gerecht dat een beetje in aanmerking kwam had frietjes, maar er was ook een vegetarische curry (ze bieden hier zelden tot nooit curry’s, helaas, op de Columbus vanwege het Engelstalige publiek bijna iedere dag). De curry was erg lekker – de kikkererwten waren nog een beetje hard, maar de saus en het gebakken brood maakte dat goed; ik had behoefte aan een andere smaak en dit is weer eens iets anders! We hebben gezellig gekletst en zijn toen onderweg terug naar de hut langs receptie gegaan om onze paspoorten af te geven zoals we gevraagd waren te doen. Ze deden heel slim hetzelfde ontvangstbewijs dat we de vorige keer gekregen en weer ingeleverd hadden lostornen van het bewijs dat zij hielden en in het paspoort stopte, en nogmaals uitgeven aan ons. Recyclen!
)
)
)
)
Rond 13:15 waren we terug in de hut en hebben gecomputerd en films gekeken tot 14 uur, toen ben ik naar de kookdemonstratie gegaan, voor Berliner bollen, schijnbaar een typisch karnaval-gerecht. Er waren maar zo’n 6 passagiers geïnteresseerd in de kookdemonstratie, we zijn zelfs 10 minuten later begonnen dan anders (meestal beginnen ze 5 minuten vroeg) in de hoop dat er nog iemand zou komen. En twee van de geïnteresseerden waren mannen die ik nog nooit gezien had bij een kookdemonstratie, die waren misschien afgekomen op de zin “help ons de Berliner bollen bakken” en hoopte misschien op lekkere bollen recht uit het vet – of ze verveelde zich te pletter, dat kan ook natuurlijk.
)
Pradeep begon op gegeven moment; de ingrediënten (het was eigenlijk een basis “rijk” brooddeeg met boter en melk erin) door elkaar mengen en heel goed kneden zodat het deeg heel elastisch werd. En toen bolletjes draaien – kleintjes, voor het buffet waar al dit soort dingen klein zijn – en dat was de feitelijke demonstratie. De bolletjes zouden in de diepvries gaan tot overmorgen, dan konden ze rijzen en daarna gingen ze in het vet en door de suiker. Maar dat zouden ze allemaal in de keuken doen natuurlijk. Toen mocht iedereen plastic handschoenen (Pradeep schudde al zijn hoofd, je kon echt geen deeg kneden met handschoenen), schort en koksmuts aantrekken en opdoen en zelf zijn schaaltjes ingrediënten mengen en bolletjes kneden. Op zich al een hele stap vooruit ten opzichte van koekjes snijden! Ik maak regelmatig brood(achtig) deeg en had geen zin om mijn handen vuil te maken, plus ik had ook een klein beetje gehoopt dat de demonstratie wat uitgebreider zou zijn – dus bijvoorbeeld naast dit ook nog een partij gerezen deeg zou hebben die dan ter plekke gebakken zou worden en door de suiker gerold om het hele proces te laten zien (en proeven…). Maar ja!
)
)
)
)
)
Ik heb de ingrediënten genoteerd, een tijdje gekeken en op gegeven moment Pradeep aangesproken en een gerecht laten zien dat ik met een soortgelijk deeg maak. De chefkok Immanuvel Poulose stond toevallig net even mee te kijken dus keek ook even over mijn schouder en de mannen herkende het wel ongeveer en bevestigde dat dit vandaag ook maar een basisrecept was en je er nog alle kanten mee op kon, dus ik heb nu voor het eerst op deze reis met de chefkok gepraat! Weliswaar maar twee zinnen, maar toch…
)
)
Rond 14:45 ben ik weggegaan, de demonstratie leek ver voorbij, Rebecca was al een tijdje verdwenen en Pradeep zat ook zijn tijd een beetje uit. Alle partijen ingrediënten waren inmiddels door enthousiaste passagiers tot deeg en bolletjes gekneed (Pradeep moest wel bijna al het deeg nog even goed doorkneden), en de trays met bolletjes waren al naar de keuken gebracht.
Ik ben terug naar de hut gegaan en besloot maar gelijk wat rondjes te gaan lopen, en ging aan het einde van mijn wandeling even naar de lezing die we vandaag overgeslagen hadden; even binnenstappen om te kijken of het net zoals gisteren was. Ze was nog steeds aan het voorlezen met een monotone stem, slaapverwekkend helaas, maar de zaal zat wel een stuk voller dan de vorige keer. Maar ik geloofde het wel en ben terug naar de hut gegaan om een dutje te doen, terwijl Hans lekker series zat te kijken.
)
’s Avonds tijdens het avondeten was de zee alweer iets ruwer dan vanmiddag. Het zou kunnen dat we de komende dagen wat hogere golven zouden krijgen, volgens Helmut. Ik heb maar weer vegetarisch genomen, want het was vanavond een lekkere soort curry – jammer genoeg vegetarisch, maar de saus was lekker; helaas ook weinig saus, zoals zo vaak hier. Met extra pappadums en Hans nam bij zijn kip met aangepaste frietjes ook extra pappadums, dus die heeft ook een goede maaltijd gehad! En het voorgerecht, blauwe kaas terrine met walnoot, was zo heerlijk dat we gelijk een tweede bestelde (en nog wel een derde gelust hadden…).
)
)
)
)
)
)
)
Toen het dagprogramma ’s avonds onder de deur geschoven werd zat er een brief in, van de rederij; over het corona virus en dat ze dat zeer serieus nemen. Ik denk dat het bedoeld was als een geruststelling, want er stonden een aantal maatregelen in zoals dat je geweigerd kon worden als je minder dan 14 dagen geleden in China of dergelijke geweest was, maar we vonden het een beetje vreemde brief om te krijgen als passagiers. Misschien is het voor de passagiers van de Columbus, waar er veel meer af- en aanloop is, wel een geruststelling om te weten dat nieuwe passagiers niet zomaar meer aan boord komen als ze een potentieel risico vormen, maar we vragen ons af of het bij ons aan boord niet tot meer onrust zal leiden – in ieder geval zonder begeleidend schrijven om uit te leggen waarom we dit krijgen. Het lijkt gewoon niet direct van toepassing op ons. Er stond in ieder geval wel in de brief dat de cruiseroutes vooralsnog niet aangepast zullen worden. Ook stond er een berichtje in het dagprogramma dat mensen met een operaticket voor Sydney morgen even langs receptie moesten komen; ook iets met het virus denk je dan gelijk?
)
Dag 68: vrijdag 21 februari 2020: op zee, 643 km gevaren
)
De zee is vannacht onrustiger geworden, en we hebben, waarschijnlijk daardoor, nog intenser gedroomd dan anders. We werden dan ook moe wakker vanochtend, pfffff! Aan de ene kant zouden we weleens willen uitslapen, aan de andere kant is het opstaan om 7 uur ook wel lekker, je hebt meer aan je ochtend. En als we terug in de hut komen na het ontbijt is hij opgemaakt en kunnen we altijd alsnog een dutje doen als we erg moe zijn. De golven waren niet metershoog om te zien maar toch bewoog het schip wel degelijk, en we hingen een beetje scheef; door de wind waarschijnlijk. Het restaurant was nog niet open toen we er voor stonden, maar het was al wel druk met mensen – de vaste klanten zijn ook allemaal vroeger wakker dan anders met het de tijd verzetten van eergisteren – en we moeten nog een uurtje verzetten om gelijk met Sydney te komen.
)
Na het ontbijt zijn we boven op dek gaan uitwaaien, en dat lukte aardig – het woei behoorlijk hard! De zee was donkerblauw en ruw, met witte kopjes op de golven, en de wind woei zo hard dat Hans nu ook voor het eerst het vibreren van de antennes hoorde die voorop dek staan. De wind was te hard om echt lekker voorop te staan, dus al gauw zijn we nog even naar achteren en toen weer terug naar beneden naar de hut gelopen. Ook uit ons raam gezien was de zee mooi, ruwe, hoge blauwe golven met witte kopjes, heel mooi. Vanochtend vroeg hadden er nog hele donkere wolken gehangen, en het dek was inderdaad nat van de regen geweest, maar geleidelijk klaarde het een beetje op.
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
We hebben gecomputerd en films gekeken tot 10:15, toen de tweewekelijkse oefening begon. Helaas lijkt die ellende altijd zo snel weer langs te komen, naar ons gevoel hebben we dat nog maar kort geleden voor het laatst gedaan! Het was weer een zooitje, ik denk nog wel het ergste tot nu toe. Om te beginnen deed de intercom het afwisselend wel en niet – verder declareerde de cruisedirectrice vandaag opeens in haar standaardverhaaltje dat de oefening alleen voor nieuwe passagiers was (wat wij dus ook denken dat eigenlijk het geval is, zo was het op de Columbus namelijk). Toen we onze reddingsvesten gepakt hadden en naar buiten stapte bleken we alweer geëvacueerd te zijn zonder dat onze kamerstewardess geklopt of de deur open gedaan had. Iedereen zat al in het buffetrestaurant want er wordt al om 10 uur de eerste aankondiging gedaan dat de oefening gaat beginnen dus men loopt gewoon op zijn gemak in zijn eigen tijd om de reddingsvesten te halen, in plaats van te wachten op het evacuatiesignaal. En we hoefde weer niet naar buiten vanwege het “slechte” weer dus hebben effectief drie kwartier met onze duimen moeten draaien voor we eindelijk vrij waren om terug naar onze hut te gaan. Een volledige verspilling van onze tijd dus. We waren dus goed brommerig toen we terug in onze hut waren om 11 uur! En hebben maar een kopje koffie en thee met een chocolaatje genomen, wat een onzin-exercitie.
)
)
)
)
)
De zee is overigens nog altijd ruw maar mooi, en je hebt op zich weinig last van de beweging maar het is wel duidelijk dat er veel wind staat en de golven lijken toch zeker 2-3 meter hoog te zijn. Tijdens de oefening werd de koers zelfs een beetje verlegd, misschien vanwege de golven en/of een slecht stukje weer op de route.
We hebben vandaag alleen geluncht, Helmut en Reba waren nog met allerlei dingen bezig geloof ik; ze zijn weer aan het trainen voor een pokertoernooi, en die pokerspelletjes kunnen zo enorm lang duren, daar klaagde Helmut gisteren al over. Maakt niet uit, we hebben redelijk lekker gegeten en waren iets na 12:30 weer weg, terug naar onze hut.
)
)
)
)
)
We hebben een beetje gerust en samen gedut tot 14 uur, toen ben ik naar dek 6 gegaan om naar de volgende kookdemonstratie te gaan. Er stond in het dagprogramma dat het hetzelfde zou zijn als gisteren, maar goed, je weet maar nooit dus ik had besloten om toch even te gaan kijken, mocht het misschien een variatie zijn op de Berliner bollen of zo. Ik ben gebleven om morele support te geven, want er waren maar twee passagiers komen opdagen, ik en een andere vrouw! En ik had geen zin om mijn handen vuil te maken, ik maak al sinds ik een klein meisje ben brooddeeg, dus ik geloof het wel, dus uiteindelijk heeft Pradeep maar weer even laten zien hoe hij het deeg maakte, en gingen Rebecca en de vrouw een partij deeg kneden. De hulp-cruisedirectrice liet de cruisedirectrice nog eens omroepen via de intercom dat er een kookdemonstratie bezig was, maar het hielp niet, niemand kwam.
)
)
)
)
)
)
)
Uiteindelijk hebben ze ook een oud-cruisedirecteur letterlijk uit de gang gesleurd en aan het werk gezet om deeg te kneden, wat hij lachend over zich heen liet gaan. Schijnbaar is hij wel 2-3 jaar cruisedirecteur geweest van dit schip, en nu is hij aan boord als gastartiest. Hij heeft pas begin 2019 het stokje overgegeven aan de huidige cruisedirectrice, en leek mij een aardige man waar je misschien ook nog eens gewoon mee kon kletsen en die niet alleen het imago van een cruisedirecteur over zich heeft – de neppe goedlachse allemansvriend die steeds dezelfde routines afdraait en eigenlijk niet heel erg aangenaam is; zo was de cruisedirecteur op de Columbus, en zo is deze huidige cruisedirectrice op de Astor.
)
Ik heb met hem en Rebecca nog gehad over dat er weinig animo is voor de kookdemonstraties hier aan boord, en hoe slap de Master Chef hier aangepakt was – ik vertelde ze over de Master Chef aan boord de Columbus, DAT was pas een spektakel geweest. Ze waren het er over eens dat het op de Columbus echt fantastisch was, en dat zoals hier inderdaad drie keer achter elkaar een vleesprutje met wijnsaus maken weinig show is, maar vertelde dat de Master Chef normaal gezien toch altijd wel een leuke show is aan boord de schepen. Alleen dus niet hier, dat is wel duidelijk. Ik vroeg ook om meer kookdemonstraties van bijvoorbeeld Indiaas koken, dat was ook zo leuk geweest op de Columbus, en Rebecca dacht dat er nog wel een of twee Indiase lunches zouden komen. Laten we het hopen. Alles wordt hier aan boord maar halfslachtig aangepakt.
Ik was uiteindelijk rond 14:45 terug in de hut, tja ik kon moeilijk eerder weggaan met zo weinig mensen, ze waren al lang blij dat er iemand gekomen was! Maar het werd daardoor wel best gezellig. Om 15 uur ben ik naar de excursiepresentatie gegaan om te kijken of we daar nog nuttige informatie konden krijgen over Kangaroo Island of Sydney. Hans heeft ondertussen lekker de middag series gekeken, heerlijk! Tijdens de excursiepresentatie vertelde ze dat de helft van Kangaroo Island verbrand was, maar gelukkig niet de helft waar wij kwamen. De nieuwe liefdadigheidsexcursie waar van de week mee geadverteerd werd, naar de koala opvang, ging niet zoals geadverteerd werd “bijna al” de inkomsten doneren aan de koala opvang, maar uiteindelijk maar een kwart; tja, dat wordt dan met veel enthousiasme opgeschreven waarschijnlijk, maar in de praktijk heb je kosten en zoals de excursiekantoorleidster het (misschien niet zo heel slim) vertelde, waren er vaste kosten van de excursie zoals de bijenboerderij en het wildpark waar de excursie ook heen ging die niet naar de koala’s konden gaan, en komt het nu heel gierig over dat er maar 25 euro van de 105 euro naar de koala’s ging. Terwijl het gewoon oorspronkelijk verkeerd opgeschreven is. Maar daardoor schep je verwachtingen die nu dus door de praktijk teniet gedaan worden.
)
)
)
Ik was pas weer rond 15:45 terug in de hut, en ben maar gelijk mijn ommetje gaan lopen, dan was dat ook maar gebeurd! Rond 16:15 was ik terug en ben ik een dutje gaan doen, het was onderhand hard nodig het was een drukke middag geweest! Om 17:15 was ik weer wakker, en in de loop van de middag zijn we steeds meer gaan bewegen, dus we besloten om wat eerder naar boven te gaan, om naar de golven te kijken. We doken weer indrukwekkend in en uit de golven, die toch zeker 3 meter hoog moesten zijn, maar je krijgt het slecht in beeld. Ik probeerde met de sportstand op de camera de spray over de boeg te fotograferen, maar net toen we besloten om te gaan eten kwam de grootste golf langs en vloog er een wolk van wit water omhoog – he, gemist! Maar het was mooi geweest om te zien, en het blijft zo moeilijk om te voorspellen welke golven wel of niet tegen het schip uit elkaar zullen spatten in witte spray; de timing is zo te zien essentieel, niet alleen de grootte van de golf.
)
)
)
)
)
)
)
)
)
Toen ik ’s avonds in de lift naar boven ging hoorde ik het onheilspellend bonken in de liftschacht – dat is lang geleden! Tijdens het avondeten gingen we ook flink heen en weer, het was weer gezellig en we hebben veel gelachen, en de voorafjes waren heerlijk maar het hoofdgerecht was niet echt veel soeps. Het ging wel, meer niet. Na het avondeten zagen we de golven echt letterlijk langs ons raam komen, en wij zitten al op de “eerste verdieping” boven het water! Ongelofelijk!
)
)
)
)
)
)
)
Hans heeft ’s avonds een indrukwekkende documentaire over Vietnam gekeken die hij ooit lang geleden had gezien en nog eens een keertje wilde zien. Onze kamerstewardess klopte met allerlei papieren voor Australië; immigratieformuliertjes, een gelamineerd A4-tje over ziektes aan land brengen en wat reclameboekjes van de stad Sydney. Het dagprogramma moest nog komen, en de show vanavond werd afgelast vanwege de hoge golven – hoewel het tegen 21:30 wel wat rustiger geworden was. Toen het dagprogramma op de mat viel bleek er voor morgen eigenlijk niets aan carnaval gedaan te worden behalve een feestje om 11:11. Ondanks dat er, net als met Valentijnsdag, al twee dagen van te voren allerlei aankondigingen over zijn, de twee (eigenlijk één) kookdemonstraties, en je vandaag zelfs kostuums kon huren en danspasjes oefenen. Ik zou om te beginnen verwacht hebben dat heel het blaadje sowieso al in carnaval-stijl zou zijn, en dat er ’s avonds nog een feest of zo en een speciale maaltijd of vieruurtje of wat dan ook zou zijn. Maar het is al gebleken dat de leiding weinig creatief en/of ervaren is, en sowieso goed kans dat het feestje toch een uitgebreid bierfeest-met-barbecue blijkt te zijn, alleen dat zetten ze er nooit bij (van de kookdemonstratie weet ik dat de Berliner bollen dan gebakken zullen zijn, dus er zal eten zijn, dat moet haast wel). We zijn benieuwd.
)
)
)
Dag 69: zaterdag 22 februari 2020: op zee, 694 km gevaren
)
Vannacht was de zee iets rustiger dan gisternacht, maar we hebben nog altijd veel liggen dromen door de beweging. Ik zet altijd zodra ik opsta de Garmin aan om een positie te bepalen, en soms moet hij wat langer zoeken dan anders, maar nu had hij na 20 minuten toen we gingen ontbijten nog altijd niet de satellieten gevonden. Uiteindelijk is hij totaal wel bijna drie kwartier bezig geweest met zoeken naar satellieten, ongelofelijk! Toen ik de lift naar boven nam naar het restaurant hoorde ik het nog steeds bonken in de liftschacht, dus we bewogen nog wel aanzienlijk. De havermout vanochtend was voor het eerst niet zo lekker; waterig en het leek wel het onderste uit de zak, net stijfsel met harde brokjes erin. Meestal is hij lekker zacht doorgekookt. We zijn nu al een paar dagen sinaasappels aan het sparen die we bij het ontbijt pakken en dan in ons koelkastje leggen om ’s middags lekker op te eten, heerlijk fris!
)
We waren na een kwartier al uitgegeten en hebben nog een kwartiertje gezeten voor we naar boven gingen. Buiten was het lekker fris en mooi weer, met harde wind maar de golven waren wat minder hoog dan gisteren. Het was lekker maar er was niet veel te zien dus we gingen al gauw weer naar beneden.
)
)
)
)
)
We hebben de ochtend lekker in de hut doorgebracht met een kopje koffie en thee en wat chocola tot een uur of 11:30, toen het carnavalsfeestje waarschijnlijk al goed onderweg was. Toen zijn we naar boven naar dek 9 gegaan om van daaruit neer te kijken op het feestgedruis; we hadden eigenlijk wel verwacht dat vandaag dan toch het halve schip aanwezig zou zijn en los zou gaan, maar dat viel tegen; echt op de dansvloer misschien zo’n 30-50 man, waarvan minimaal 5-10 man bemanning (dansers, zangers, cruisedirectrice, hulp-cruisedirectrice, enz). Men had zich soms echt in een berenpak of zo gehesen, of gewoon maar wat slingers om de nek gehangen.
)
)
)
De ex-cruisedirecteur was aan het zingen en het publiek aan het animeren, en daar viel ons het contrast goed op tussen hem en de huidige cruisedirectrice; hij MAAKT een feestje, zij VIERT een feestje. Zij stond lekker voor zichzelf te feesten, hij was aan het werken. Heel typisch! Terwijl wat hij nu deed toch eigenlijk haar taak moest zijn leek ons.
)
)
We zijn op gegeven moment naar beneden gegaan en zagen dat er een klein buffetje stond in een van de zijarmen van dek 8 onder de overkapping; de kleine Berliner bollen die van de week gemaakt waren, broodjes ei, aardappelsalade, nog een broodje met paté of zo, broodjes kaas en broodjes hamburger. De Berliner bollen waren met jam gevuld en doordat ze zo klein waren erg lekker – een goede verhouding tussen suiker en deeg! We hebben een bordje gepakt en een beetje gekeken naar het feest, en ik heb zelfs even oogcontact gehad met de chefkok – tenminste, hij schoot een blik naar mij en ik denk dat ik nog net op tijd terugkeek voor hij weer wegkeek – maar Rebecca zei heel verlegen niets, zij is niet zo’n publieksmens denk ik!
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
Rond 12 uur zijn we naar binnen gegaan naar receptie om de immigratieformuliertjes voor Australië af te geven en een Duits en Nederlands krantje te halen, en toen doorgelopen naar het restaurant. We hebben vandaag geen hoofdgerecht genomen, want we hadden al een aardig bodempje, en zijn alsnog zo vol als een ei terug naar de hut gegaan waar ik een stevig dutje gedaan heb – het was nodig geloof ik – en Hans een beetje gerust heeft en spelletjes gespeeld.
)
)
)
)
)
Rond 16 uur ben ik rondjes gaan lopen in de gang, een half uur lang, en kwam een man tegen op een van de bankjes bij de lift; en toen nog een keer, waarop hij moest lachen “alweer?”. Dus even kort met een paar woordjes uitgelegd dat het sport was om conditie op te bouwen voor mijn longembolie – bij het volgende rondje was hij hem gesmeerd. Hans heeft heel de dag lekker series gekeken, een beetje gelezen en spelletjes gespeeld.
)
Het avondeten was gezellig en lekker – we zijn begonnen met wat kook-ideetjes op te schrijven voor lekkere voorafjes want al mopperen we weleens over de hoofdgerechten, de voorgerechten zijn vaak best lekker en vooral ook zo mooi opgemaakt. Zoals de toef avocadomousse met tortilla chips van van de week, en we krijgen de laatste dagen vaak allerlei soorten salsa, ook erg lekker. Bij het hoofdgerecht vanavond was gorgonzolasaus, dus Hans en ik vroegen gelijk extra – de saus zag er niet uit zoals wij verwachten dat een gorgonzolasaus eruit ziet, maar was niettemin best lekker.
)
)
)
)
)
)
Rond 19:30 waren we terug in de hut; de zee was een stuk rustiger, de wind leek wat rustiger, we voeren langzamer dan de afgelopen dagen want we waren duidelijk op schema, en het bleef lang licht met de zon die pas ergens rond 20:15 onderging in een mooie rustige schaapjeswolken-lucht. Het dagprogramma werd pas om 21:15 onder de deur geschoven, en de klok moet vanavond weer een uurtje terug, we schelen nu 10 uur met Nederland en ik kon mijn mobiel terugzetten naar Nieuw-Caledonië.