Helaas voor ons gingen we vannacht pas om 3 uur varen, en omdat het maar een vaartocht van 3 uur naar het eiland van Santa Fe was kwamen we al om 6 uur aan. Dat betekende dus dat we om 3 uur wakker schrokken van het anker, en om 6 uur nog een keertje! Tja, en ontbijt is om 7 uur dus dan heeft het ook niet zo heel veel zin meer om nog in slaap te proberen te vallen… Bij Santa Fe was het weer een “natte” landing op het strand, maar we moesten wel goede wandelschoenen aan want het binnenland was rotsachtig. Dus Hans en ik hadden blote voeten in de boot en onze stevige wandelschoenen en sokken en een handdoekje bij… Het was een beetje een operatie om op de rotsen in de branding op het strand onze voeten schoon te spoelen van het zand en dan een beetje af te deppen en sokken en schoenen aan te doen, maar het lukte uiteindelijk wel!
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
Op het strand lag het vol met zeeleeuwen, waar je wel uren naar kan blijven kijken; overal gebeurt wel iets namelijk… Ze liggen zo vlak bij je te slapen, of er komt opeens eentje op een groepje slapende zeeleeuwen af, werpt zich letterlijk in hun midden en negeert al het gemopper en gesnauw van de anderen, waarna ze uiteindelijk allemaal toch gebroederlijk verder gaan slapen. Of er ligt eentje heerlijk te dobberen in de branding, en laat zich heen en weer duwen door de golven; je zou er zo bij willen komen liggen het ziet er zo lekker en ontspannen uit!
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
In het binnenland staan imposante cactusbomen van vele meters hoog, en vele prachtige gele leguanen! We hebben een hele tijd staan kijken naar een heel groot en imposant mannetje die op een steen lag te zonnen – hij was van neus naar staart meer dan een meter lang, en kon volgens de gids wel 8 kilo wegen. De tekening en kleuren van zijn schubben was prachtig, hij was echt heel mooi geel op zijn hoofd en voorpoten, en voor de rest donkergrijs, en hij trok zich niets van ons aan dus we konden heel dichtbij komen voor de foto! Ik werd er een beetje verliefd op, ik vond hem zo indrukwekkend en had hem heel graag aan willen raken… Maar ja dat mag niet! Het was een heel mooie wandeling toen we weer terug bij de kust waren, want er waren prachtige uitzichten over de zee met kliffen en cactussen ervoor – en natuurlijk grote leguanen…
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
Toen we terug op het strand waren na de wandeling zorgde Hans en ik dat we, samen met het Amerikaanse gezin en nog een paar andere enthousiaste zwemmers, als eerste weer aan boord waren, en we hebben onszelf razendsnel omgekleed, zodat we zo veel mogelijk van de beperkte tijd die we vandaag hadden om te snorkelen konden benutten; er was namelijk officieel eigenlijk maar zo’n drie kwartier ingepland voor het “diepzee” snorkelen dus vanaf de panga’s! Dus we hebben van tevoren bij de gids gesmeekt om wat meer tijd en dat kon gelukkig – de kapitein had na het snorkelen door willen varen, maar het was bespreekbaar om daar een kwartiertje mee te wachten, en als we met de eerste boot mee terug aan boord gingen wonnen we op die manier ook wat meer tijd. Het was vandaag niet zo mooi als de Duivelskroon (dat kan haast niet, zo mooi was dat) maar gewoon hartstikke mooi snorkelen en lekker zwemmen en dus genieten…
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
Wat wel heel bijzonder voor ons was en leuk om naar te kijken was een oneindige “zee” van zandkleurige vissen op de zeebodem; ze zwommen vlak bij de bodem en er leek echt geen einde aan te komen, soms had je het gevoel dat de zeebodem aan alle kanten bedekt was door een oneindig bewegend zandkleurig tapijt! En op een gegeven moment zag ik een lange dunne vis, misschien wel anderhalve meter lang en niet dikker dan een bovenarm… Maar ook natuurlijk allerlei felgekleurde vissen en visjes; gewoon genieten! En we mochten weer naar de boot zwemmen, wat we samen met de Amerikaanse vader en zijn zoontje deden – de Nieuw Zeelandse jongen was ons al vooruit gegaan. Het is opvallend dat de groep deze helft van de week opsplitst in hele fanatieke zwemmers/snorkelaars (de Nieuw Zeelander is haast met kieuwen geboren) en totaal niet fanatieke zwemmers. Zolang wij maar aan onze trekken komen! Terug bij de boot hadden ze in de keuken net wat rijst door de afvoer gespoeld, en deze kwam in zee terecht dus het leek alsof alle vissen in de baai nu opeens hier bij de boot verzameld waren; wel heel leuk om daar tussen door naar het trapje te zwemmen…
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
Gelijk na het snorkelen vertrokken we voor een vaartocht van een paar uur naar het volgende eiland, South Plazas, waar we ‘s-middags na de lunch en een siësta aan land gingen. Ik zit nu al een paar dagen te worstelen om bij te raken met mijn typen, want ik wil wel graag uitgebreid iedere dag beschrijven maar we hebben vaak alleen ‘s-middags een paar uur vrij (maar die tijd hebben we ook hard nodig om foto’s van de ochtend te downloaden) en na het eten zijn we vaak te moe om nog iets te doen! Op zich alleen maar lekker natuurlijk dat we veel doen, daarvoor zijn we hier tenslotte!
)
)
)
)
South Plazas had een heel bijzonder landschap: het was een soort langgerekte rechthoekige landtong: zwarte kliffen aan de ene lange kant en een zwart rotsstrand aan de andere kant en daartussen een schuin vlak van zwarte rotsen bedekt met een rood-groenige bodemplant, een soort vetplant, en grote cactusbomen. En overal waar je liep waren er grote geel-zwarte leguanen aan het luieren, of aan het eten van de cactussen en de vetplantjes! We struikelde er haast over zo veel, en zij liepen haast over onze schoenen zo ongeïnteresseerd waren ze in ons… Al gelijk bij het aan land stappen waren er zeker 20, misschien wel meer, tussen, over en onder een paar van de omgevallen cactusbomen aan het kruipen. Deze land-iguana’s leven van cactussen en halen er ook hun vocht uit, maar de meeste cactusschijven groeien te hoog voor ze, dus het is begrijpelijk dat er haast gevochten wordt om ieder cactus “blad” dat op de grond valt, laat staan als er eens een aantal bomen liggen!
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
Ook was hier bij het rotsstrandje waar we aan wal kwamen een zeeleeuwencrèche, met kleintjes die zo blij en vrolijk aan het spelen waren dat je haast mee zou willen doen! Volgens de gids patrouilleerde het dominante zeeleeuw-mannetje langs de rand van deze crèche om de kleintjes te beschermen. En aan de achterkant van het eiland, hoog op de kliffen, was de verzamelplaats voor de verstoten mannetjes-zeeleeuwen, die daar op krachten lagen te komen in de hoop om op een gegeven moment het dominante mannetje beneden op het strand te kunnen verjagen… Een heel bijzonder eiland!
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)