‘s-Ochtends na het ontbijt zwommen er opeens 4 haaien naast de boot, die op wat vis afgekomen waren die de kok in het water gegooid had! Heel erg leuk en spannend om te zien, vooral voor Hans die opeens besefte dat hij gisteren toch wel heeeeel erg dicht bij zo’n zelfde haai geweest was... De haaien hadden niet zo heel veel honger en zwommen op hun gemak onder ons, af en toe pikkend naar de visresten; maar toch heel indrukwekkend om ze van zo dichtbij en zo goed te kunnen bekijken!
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
We zouden in de loop van de ochtend richting het vliegveld vertrekken, en waren dus vanochtend al bijna helemaal bepakt en gezakt; eerst gingen we wel nog op een panga-tocht door de mangroves van Black Turtle Cove op het eiland Santa Cruz; dit was een prachtige tocht door de mangroves, hoge groen struiken, wortels in het water, zon, en zee – soms via groene struikentunnels van de ene opening in de mangroves naar de andere manoeuvrerend, zo klein dat iedereen in de boot moest bukken en de panga tussen de takken door de tunnel uit moest trekken – en we kregen gelijk al zin in een tocht te maken naar de Amazone... Die staat dan ook hoog op onze “to-do” lijst... Er was veel dierenleven, deze mangroves worden namelijk door veel dierensoorten als kraamkamer gebruikt, we zagen dus ook niet de inmiddels verplichte pelikanen, boobies en zee-leguanen, maar ook verschillende schildpadden, 2 kleine "spotted eagle rays" (gespikkelde roggen), en een zeeleeuw.
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
Daarna hebben we ons aan boord verkleed, en onze laatste spullen ingepakt; de huishoudbemanning was vanwege de verwachting van fooienenveloppen opeens heel erg zorgzaam geworden, maar een laatste drankje kon er niet eens meer vanaf ondanks dat het warm was, terwijl we nog een half uur moesten varen naar Baltra. Per panga werden we naar de kant gebracht, om te wachten op de vliegveldbus. De zeeleeuwen op de bankjes op de kade lagen haast nog precies zoals we ze een week geleden gelaten hadden, dus Hans ging naast eentje zitten voor de foto, maar dat vond de zeeleeuw in kwestie geen goed idee! Met een grote grauw kwam hij overeind en overtuigde Hans om weer snel op te staan; flauw eigenlijk want er was meer dan voldoende ruimte voor allebei...
)
)
)
Bij aankomst op het vliegveld waren de souvenirstalletjes open, en zag Hans dat het stalletje dat ik op de heenweg had opgemerkt niet alleen paspoort stempels gaf, maar GRATIS paspoort stempels... Rennen dus! Terwijl de rest het gebouw inging schoot ik even het stalletje in om de mooie stempels in ons paspoort te laten zetten; terug bij de rest besloten zij ook maar even gauw te rennen! De vlucht was prima en rustig, en we zijn in Quito nog met het Amerikaanse gezin en een jong Engels stel uit eten gegaan; helaas werd de handtas van de Amerikaanse gestolen, wat heel erg vervelend was – maar het was voor mij een goede gelegenheid om mijn Spaans te oefenen, aangezien ik in dat restaurant nog het beste voor beide partijen kon vertalen! Het viel me enorm mee hoeveel woorden ik nog kende, ook het bestellen en zo deed ik voor de rest. Rond elf uur ’s-avonds waren we op onze hotelkamer, om nog een beetje slapen voordat we de volgende ochtend vroeg om 4 uur de taxi naar het vliegveld namen en onze tocht naar huis begonnen…
)
)
)
)