|
Dag 7: Donderdag 19 augustus: Foz do Iguaçu (Itaipu stuwdam, stadstour, Drielandenpunt) |
|
We zijn vandaag naar de Itaipu stuwdam en waterkrachtcentrale geweest: een van de 7 technische wereldwonderen van de moderne wereld! En het was een hele interessante tour, we hebben er echt van genoten...
We waren om te beginnen diep onder de indruk van het feit dat de Itaipu stuwdam heel erg gericht op en toegankelijk is voor toeristen – dat kunnen we ons bij de Deltawerken in Nederland (ook een van de 7 technische wereldwonderen, blijkbaar) niet voorstellen. Er is een groot en compleet bezoekerscentrum opgezet, er vertrekken regelmatig toeren en bussen over het terrein, er is in ieder geval een cadeauwinkel, een café, een presentatiezaal waar je een verplicht maar heel erg mooi gemaakt en interessant filmpje over de dam te zien krijgt, en er zijn meerdere kaartjesbalies (voor de grote drukte) waar je voor een van verschillende toeren kunt kiezen. Wij hadden de "especial" toer – een rondleiding door het binnenste van de dam zelf...
|
Klik op de foto's om ze uit te vergroten |
|||
)
|
)
|
)
|
)
|
Eerst dus het presentatiefilmpje: Ralph en Heidi noemde het een beetje propaganda, en natuurlijk was dat het ook wel een beetje, maar aan de andere kant was het ook zó wel te zien dat de Brazilianen met recht trots mochten zijn op deze stuwdam: indrukwekkend! Niet alleen op technisch niveau maar ook op economisch en politiek niveau – en natuurlijk wat betreft rauwe kracht en power die er doorheen jaagt en die het genereert… Echt ongelofelijk! Het is een gezamenlijk project tussen Paraguay en Brazilië, en ligt in de Paraná rivier die de grens vormt tussen de twee landen. Vandaar is er op het gehele Itaipu bedrijfsterrein een soort neutrale zone gecreëerd dat aan beide landen toebehoort (we moesten ons paspoort laten zien bij de ingang) en is álles gedeeld en dubbel. Van de stroom die door de turbines gegenereerd wordt tot de hoeveelheid turbines tot de computers en bureaus in de controlekamer! Het is zo dat de stuwdam zo veel stroom produceert dat Brazilië met zijn helft voor 10% voorzien is, en Paraguay met zijn helft voor 90% - in principe zou Paraguay maar één van de 20 turbines nodig hebben, maar omdat het project volledig gedeeld is hebben ze dus 10 – ze verkopen nu de stroom dus aan Brazilië... Het (technisch) hoofdkantoor ligt midden op de dam, precies op de grens die overal in het kantoor te zien is als lijn op de grond en zelfs op de muren... En de gehele bedrijfsorganisatie is in tweevoud opgezet – er is zelfs één Paraguaanse en één Braziliaanse hoofddirecteur!
|
Klik op de foto's om ze uit te vergroten |
|||
)
|
)
|
)
|
)
|
De stuwdam zelf is enorm, en indrukwekkend. We reden in een bus naar de dam toe, over de top van de dam en over de rivier (officieel dus naar Paraguay), en weer terug via de zijkant van de dam – af en toe stoppen voor foto’s – en bij het hoofdkantoor op de dam mochten we met bouwhelmen de dam zelf in... We zijn naar de controlekamer geweest (inderdaad met één Braziliaanse en één Paraguaanse kant) en toen met de lift de diepte van de dam in om naar een van de turbines zelf te kijken. Die produceert zo veel lawaai dat we zonder gehoorbeschermers maar 3 minuten erbij mochten staan – daarna raakt je gehoor beschadigd. De kracht van het water voelde je door heel de dam heen, zelfs in de receptie van het kantoor voelde je het dreunen. Echt heel indrukwekkend en leuk om allemaal van dichtbij te mogen zien! We waren ook verbaasd om te horen dat er hier zo’n 500.000 bezoekers per jaar komen, hetgeen ook te merken was aan de professioneel opgezette organisatie die duidelijk gericht was op het verwerken van deze enorme bezoekersaantallen...
|
Klik op de foto's om ze uit te vergroten |
|||
)
|
)
|
)
|
)
|
)
|
)
|
)
|
)
|
)
|
)
|
)
|
)
|
)
|
)
|
)
|
)
|
)
|
)
|
)
|
)
|
)
|
)
|
)
|
)
|
)
|
)
|
)
|
)
|
)
|
)
|
)
|
)
|
)
|
)
|
)
|
)
|
)
|
)
|
)
|
)
|
)
|
)
|
)
|
)
|
)
|
)
|
)
|
)
|
)
|
)
|
)
|
)
|
)
|
)
|
)
|
)
|
)
|
)
|
)
|
)
|
)
|
)
|
||
We hebben op het parkeerterrein van Itaipu stuwdam bij de truck geluncht (Heidi had tijdens onze rondleiding uitgebreid inkopen gedaan voor de komende dagen!), en zijn ’s-middags Igauçu zelf ingegaan om wat winkels te kijken. Heel veel schoenenwinkels maar (gelukkig voor Hans) niets van mijn gading dus we hebben niets gekocht... Wel allemaal even ingeneusd natuurlijk! Waar we een beetje verrast over waren was dat je in heel veel schoenenwinkels je schoenen op afbetaling kon kopen – een paar á 60 euro kon je dan bijvoorbeeld in 4 delen afbetalen. Wel met forse rente natuurlijk, ik zag er staan met zo’n 20% rente erbovenop, maar het geeft dus maar aan dat de levensstandaard (van een deel van de bevolking) behoorlijk lager is dan je zou denken. Heidi bevestigde dat en zei dat je zelfs je boodschappen in de supermarkt op afbetaling kunt betalen. Dat kennen wij (niet meer) in Nederland!
|
Klik op de foto's om ze uit te vergroten |
|||
)
|
)
|
)
|
)
|
)
|
)
|
)
|
)
|
We hebben wel geen schoenen gekocht, maar wel wat water en een zakje met heerlijke zoete witte druiven bij een Libanees winkeltje. De man achter de kassa was aardig en vond (net als ik) dat Hans de zware fles water mocht dragen. Jammer dat we niet ons paspoort bij hadden anders hadden we de stempel van ons bezoekje aan Libanon kunnen laten zien! Daarna zijn we naar het drielandenpunt gereden, net buiten de stad. Niet veel te zien maar wel grappig: je staat op de splitsing van twee rivieren en ziet dus vanuit je eigen oever twee andere oevers. Op iedere oever staat een groot betonnen monument dat in de kleuren van het land geschilderd is en dat dus goed te zien is vanuit de andere oevers – rood/wit/blauw voor Paraguay, geel/groen voor Brazilië (waar wij dus stonden) en blauw/wit/blauw voor Argentinië...
|
Klik op de foto's om ze uit te vergroten |
|||
)
|
)
|
)
|
)
|
)
|
)
|
)
|
)
|
)
|
)
|
)
|
)
|
)
|
)
|
)
|
)
|
’s-Avonds was er een dinershow gepland, maar gelukkig voor ons kon je er ook voor kiezen om alleen de “diner” zonder de “show” te doen… Het eten was vreetschuur op zijn Braziliaans – niet echt geweldig maar op zich ook niet super slecht. En zo te zien aan de openingsact die we nog net konden meepikken voordat de taxi ons kwam halen was de show niet echt aan ons besteed! Ik was al lang blij dat we vroeg naar huis konden, ik was snip en snip verkouden en voelde me onderhand beroerd... Later bleek dat de show twee uur geduurd had en dat ze pas om elf uur klaar waren – wat zijn we blij dat we eerder naar het hotel terug zijn gegaan!
|
Klik op de foto's om ze uit te vergroten |
|||
)
|
)
|
)
|
)
|
)
|
)
|
)
|
|