|
Dag 15: Vrijdag 27 augustus: Pantanal (paardrijden, boottocht) |
|
Vandaag was voor mij een verloren dag! Ik voelde me namelijk vannacht enorm misselijk en heb tussen twee uur en half vier wakker gelegen omdat ik me zo misselijk voelde en bang was dat ik moest gaan overgeven... Rond half vier was dat wel duidelijk, ik moest toen vreselijk overgeven (ik had gelukkig genoeg tijd om uit de slaapzak, in mijn schoenen en uit de tent te worstelen en nog een paar stappen er vandaan te zetten!) en gelijk daarna voelde ik diarree opkomen. Ik heb de rest van de nacht op de wc doorgebracht, afschuwelijk. En toen ik ’s-ochtends vroeg een douche nam om op te frissen in de hoop dat ik er van af was moest ik weer overgeven, bah! Ik voelde me enorm ellendig, te slap om op de onhandige bankjes zonder rugleuning te zitten en kon zelfs de geur of het zien van eten niet verdragen dus heb bij het ontbijt alleen wat thee met suiker en zout naar binnen geworsteld en ben toen in een hangmat gaan liggen. Ik kreeg allerlei diarree-remmers aangeboden en heb degene die een duiker in onze groep aanbood ingenomen omdat die erg sterk zouden zijn en ook een beetje helend.
Ik dacht eerst nog dat het wel beter zou gaan als ik even gerust had maar ik was gewoon hartstikke ziek vandaag dus toen het tijd was voor de ochtendactiviteit (paardrijden door de Pantanal) besloot ik thuis te blijven. Hans is wel gegaan, hij wilde wel bij mij blijven maar dat was zonde geweest want hij kon toch niets voor me doen, ik wilde en moest alleen maar slapen... Dus hij is met de rest van de groep gaan paardrijden en ik bleef in de hangmat met een fles water bij de hand en een doek want ik had het koud (waarschijnlijk had ik ook toen al koorts). Hans heeft volgens mij wel een mooi hoewel niet zo’n heel erg spannend ritje gemaakt, hij heeft in ieder geval prachtige blauwe ara’s gezien. Het paardrijden was op zich wel leuk maar er mocht natuurlijk alleen stapvoets gereden worden. Ik was zo ziek dat ik geeneens zin had om foto’s te maken van de vele vogels die op de camping rondhingen en soms heel dichtbij kwamen, zeker nu iedereen weg was...
|
Klik op de foto's om ze uit te vergroten |
|||
)
|
)
|
)
|
)
|
)
|
)
|
)
|
)
|
)
|
)
|
)
|
)
|
)
|
)
|
)
|
)
|
)
|
)
|
)
|
)
|
)
|
)
|
)
|
)
|
Zodra de paardrijdtocht voorbij was, kwam Hans naar mij toe (de rest ging nog wat meer foto’s van de blauwe ara’s maken) om zijn foto’s te laten zien en om me te troosten met het feit dat ik niet echt veel gemist had. Ik had het normaal gezien graag gedaan, gewoon omdat je de kans krijgt om eens paard te rijden, maar ik was blij dat ik nou niet geweest was! Het was nog vroeg dus Hans is in de hangmat naast me een dutje gaan doen tot de lunch – hij heeft natuurlijk ook nauwelijks geslapen vannacht... De lunch kon ik al helemaal niet luchten of zien, dat was namelijk een warme hap zoals overal hier en deze leek dit keer bijzonder vet te zijn... Bleh! Plus ik kon nog maar nauwelijks overeind staan dus ik ben in de hangmat gebleven en heb alleen maar weer thee met suiker en zout naar binnen gewerkt (ook niet mijn hobby maar het risico is groot om hier uitgedroogd te raken natuurlijk...).
|
Klik op de foto's om ze uit te vergroten |
|||
)
|
)
|
)
|
)
|
’s-Middags stond er een boottocht op het programma, in de rivier die naast ons kamp stroomt. Onze tent staat echt aan de rivieroever en ’s-nachts als je met een lichtje schijnt lichten vlak onder ons de kaaimanogen op. Er is bij ons kamp een zwemplek, waar je in de rivier kunt lopen om te gaan zwemmen, maar om de een of andere reden heeft niemand daar behoefte aan. De kaaimannen liggen je namelijk vanuit het water en de kant te bestuderen. Nou zal het waarschijnlijk wel zo zijn dat ze op de loop voor je gaan, maar ja... En die piranha’s zwemmen hier ook rond... Dus er werd niet gezwommen! Hans is ook alleen op het boottochtje meegegaan, en iedereen had heel erg veel medelijden met hem (en met mij natuurlijk!)... Hans vond het niet leuk om alleen op pad te moeten en te weten dat ik ondertussen ziek lag te zijn! Men zei dat hij een beetje een zielig hoopje mens was en meer voor de vorm dan uit plezier foto’s nam...
Hij heeft wel mooie apen, kaaimannen, mooie groenige leguanen (vind ik mooi!), capibara’s en heel veel vogels gezien, en ik bleef ondertussen in de hangmat liggen. Het was onderhand behoorlijk warm (en ik had koorts, wat ik niet in de gaten had door de hitte) dus ik heb een doek natgemaakt en die liet ik op mijn gezicht en hals liggen. Dat koelde net genoeg af om het een beetje dragelijk te maken! En ik heb een blikje lauwe cola (weer met wat zout erin) kunnen opdrinken, wat ten eerste verrukkelijk smaakte en ten tweede even een opkikker gaf. Ik kwam natuurlijk heel de dag niet uit mijn hangmat en lag er een beetje zielig bij dus op een gegeven moment kwam een van de gidsen die hier rondlopen en die een beetje Engels kon naar me toe om te vragen of alles ok was. Toen ik uitlegde dat ik ziek was en wat ik had bood hij aan om een kruidendrankje voor me te brouwen dat gegarandeerd zou helpen. Ik geloof hem wel maar ik had op dat moment niet echt zoveel trek in zoiets en had natuurlijk al de “synthetische” medicijnen ingenomen dus dat heb ik maar uitgelegd... Hij begreep het, maar benadrukte dat als ik het wilde het geen probleem was – op zich wel leuk natuurlijk dat je zo’n aanbod krijgt!
|
Klik op de foto's om ze uit te vergroten |
|||
)
|
)
|
)
|
)
|
)
|
)
|
)
|
)
|
)
|
)
|
)
|
)
|
)
|
)
|
)
|
)
|
)
|
)
|
)
|
)
|
)
|
)
|
)
|
)
|
)
|
)
|
)
|
)
|
)
|
)
|
)
|
)
|
Tja avondeten heb ik ook niet gedaan natuurlijk, ik ben zelfs zodra het donker was naar de tent naar bed gegaan – met name omdat ik in de hangmat lek gestoken werd door muggen en ik koorts had... Dóór de hangmat én mijn broek heen! Toen Hans een paar uur later ook naar bed kwam werd ik wakker in een slaapzak die drijfnat was van het (koorts)zweet – maar ik voelde me een stuk beter gelukkig...